Allereerst veel sterkte gewenst met dit verdriet...
Ik ben hier al wel eerder komen posten, in de tijd dat ik nog alleen een chronisch bevangen verzorgpony had (die het overigens wel goed doet, af en toe wat mank maar meestal gewoon rad, er wordt wel niets meer mee gedaan). Helaas heb ik hier zelf een enorm risicogeval lopen waar ik heel veel schrik voor heb. Situatieschets:
Het gaat om een Haflingermerrie van 4.5 jaar oud, niet ingereden. Ik heb haar sinds mei. Ze staat samen met mijn draver 24/7 buiten en dat is het enige dat ik zo wil houden

Bij mij ging ze dus ook meteen opzwellen met 24/7 op het land staan. Toen kwam gelukkig snel de winter, dus dacht ik, nu gaat ze afvallen. Niets is echter minder waar. Ik snoei al gigantisch in de hoeveelheid hooi, hetgeen mijn dravermerrie ook niet echt ten goede komt.
Wat betreft werk, wegens zware studies kan ik haar niet met regelmaat werken. Echt elke dag werken om haar te doen afvallen is dus geen optie, helaas. Een beetje werken kan natuurlijk wel, maar helpt dit voldoende?
Op dit moment krijgt Daya, de Haflinger, driemaal per dag een handje hooi, en over de hele dag een klein emmertje stro daaronder gemengd (zodat ze wat meer buikvulling zou hebben en niet zo snel bij mijn draver zou gaan stelen). Echter, ze viel niet af. Toen het zo gigantisch aan het vriezen en sneeuwen was, kreeg mijn Haflingertje voor het eerst terug een beetje schoft!!! En hoera, ik kon twee ribben voelen! Ik dacht dat ik op de goeie weg was. Maar sinds de sneeuw een paar dagen weg is, is de Haflinger weer als vanouds.
Ik ken de risico's en gevolgen van hoefbevangenheid. Een graaskorf wordt besteld voor dit voorjaar. Maar wat kan ik nog meer doen? Ik kan niet de hele dag bij haar zijn. Hoe moet ze eten met een graaskorf, als het gras te kort (of te lang) is? Kan ze nog kroelen? Kan dat een hele dag aanblijven? Zijn er andere oplossingen/tips??