Donderdag 13/2
Vanmiddag kwam ik bij de stal aan. Maar het paard, dat was niet Adje
Hij was van box veranderd. Ik vond hem snel, hij stond erbij als één hoopje ellende. Helemaal in het zweet, hoofd op de grond, reageerde amper. Maar had al snel door, ook door zijn superschoon verband, dat het allicht door de verdoving van een punctie was.
Ik ging het deel van de kliniek binnen waar de arts zit en die kwam dadelijk lachend naar me toe. Ze had inderdaad net een punctie gedaan bij hem, kwartiertje eerder. De uitslag was wederom goed. Ze benadrukte dat we er nog niet zijn, ze heeft al veel zien gebeuren en draaien bij zulke zaken. Maar: morgen is in principe de laatste punctie. Als alle parameters nog altijd goed zijn, kunnen we allicht na het weekend starten met orale antibiotica ipv via zijn infuus.
Zijn temperatuur was ietsiepietsie gestegen, maar die blijft ook nog altijd ruim binnen de marges. Hij was ook wat rustiger op stal. Er was nog steeds geen resultaat van de bacterie, welke het nu precies is, het zou ook kunnen blijkbaar dat ze deze niet hebben kunnen isoleren. Maar aangezien de spoeling en de behandeling lijken aan te slaan, zal de antibiotica wel goed zitten.
Vond het fijn om haar even te kunnen spreken. Gaf me toch weer even een fijn gevoel. Ze geeft ook een superbetrokken indruk, precies waarom ik voor die kliniek gekozen heb, omdat mijn dierenarts dat als een sterk punt aangaf.
Terug naar Adje toen. Hij plukte wat aan de losse sproeten hooi en aan de graantjes die hij nog vond, want met de verdoving mocht hij nog niet echt eten. Maar hij had duidelijk honger. Goed teken!
Beetje bij beetje werd hij wakker dier. Na een uurtje kreeg hij weer veel hooi en mocht hij wortels. Hij dronk ook goed en met elk rondje dat hij naar zijn drinkbak stapte, zag ik dat hij prima steunt op zijn been. Taaie, flinke jongen.
Toen hij redelijk opgedroogd was, heb ik het zweet wat weggeborsteld, alles weer netjes in de plooi. Nog wat extra wortels toegestopt en uiteindelijk vertrokken. Op naar morgen!



