Het punt is dat ze dus toen ik haar kocht ook al stijfjes liep. Maar er zat een 10 centimeter dikke wintervacht op, en zoals gezegd had ze dus de hele nacht lopen rennen omdat ze alleen stond. Ik heb tijdens dat ik er was aan haar gevraagd of er nog medische dingen waren waarvan ze wist. Het antwoord was nee..
En dan is het verschrikkelijk zuur als je dan, als ik haar geschoren heb omdat ze luis heeft, achter moet komen dat ze altijd in het kruis vast had gezeten volgens haar. Zonder mij dat dus gezegd te hebben. En als ik er dan wat van zeg ligt het aan mij, want ze dacht dat ik dat wel had gezien. Terwijl ik nu denk, als jij zo'n pony hebt staan en je weet dat ze problemen heeft, waarom heb je er dan niks aan laten doen...
Maar goed. Ik ben net eens stukje met haar gaan lopen wandelen, en ik moet zeggen, het was lichtelijk hoopgevend. Ze heeft een heel stout gallopje gedaan waarbij ze naar me schopte. Ik voelde ineens een achterbeen tegen mijn benen aan. Ook was ze verschrikkelijk stout, en heeft ze de hele tijd met haar oortjes naar voren gelopen. Ik had het idee dat ze beter liep dan op de filmpjes. Maar goed, misschien wil ik dat ook alleen maar zien.
De osteopaat laat ik sowieso komen, en hij is ook dierenarts. Mocht hij zeggen dat er niks aan te doen is en dat ze pijn heeft, laat ik haar ter plekke inslapen. Als hij zegt: dit is nog wel beter te krijgen met goede begeleiding, maar ze zal nooit echt aan het werk kunnen, dan zorg ik dat ze op orde komt en dat ik ergens een weitje huur waar ze oud op mag worden, met andere poownies. Dan koop ik een andere erbij zodat ik toch mijn tweespan kan rijden.
En mocht hij zeggen dat alles in orde komt, dan doe ik een vreugdedansje. Zelfs al duurt dat dan een paar jaar, dan doe ik een vreugdedansje.. Echt waar.
Maar for now is het genieten van wat ik heb. Een stoute, blije pony die wat raar loopt.. En wachten tot maandag en hopen...