Moderators: Essie73, Coby, balance, Firelight, Dyonne, NadjaNadja, Neonlight, Sica, C_arola
Jannepauli schreef:Fijn dat Hittie het zo goed doet joh!
Hagel.. niks voor Pauli.. die heeft al een hekel aan drupjes regen op haar gevoelige oortjes!
Goed opgemerkt van jou - ik zal morgenochtend D&H wel even bellen en vragen hoe dat precies zit. Niet dat ik René niet vertrouw hoor, maar zo weten we het sneller. En kan ik meteen even een nieuw meetlint aanvragen want de mijne is opeens in twee gebroken..

capopjekop schreef:Haha maak eens foto's, dat wil ik wel zien
capopjekop schreef:Ik lach even hard mee trouwens. Net de pony's gevoerd en Grietje stond me met een heel alert kopje op te wachten in haar deuropening. Eergister leek ze net een ziek oud paard, hangend hoofd en suffe oogopslag. Dus ben ik erg blij mee dat ze nu weer zo wakker oogt
mysa schreef:Ik heb nog even een vraag voor een vriendin. Zij heeft een mini-shet die gevoelig is voor 'cold-induced' laminitis, ze heeft zelf zooltjes/sokjes gemaakt, maar sommigen van jullie hadden daar toch ook iets voor, dat je kant en klaar kunt kopen? En in mini-shet-maat?




Heb al een fijnmazige met mazen van 3cm en grof hooi, en nog krijgt ie het er sneller uit dan dat ie kan eten 
Mag er vaker op rijden wanneer ik zin heb dus dat is wel echt heel tof van de eigenaresse
Hij doet me een beetje aan Tryggur denken in bepaalde dingen (beetje zelfde type, en ook zo'n clown
) en geeft heel dubbel gevoel, geniet van het rijden maar mis het toch wel dat ik niet met mn eigen poownie op pad kan
Voel me daar soms heel schuldig om dat ik zo denk, omdat ik al héél dankbaar ben dat ik hem nog bij me heb kunnen houden, en hij ook altijd bij mij zal blijven zolang het kan ook al kunnen we nooit meer rijden.
Maar ook al zou het niet meer kunnen dan blijft hij wel bij mij als knuffelpony
Maar de komende maanden blijf ik alleen wandelen/grondwerk met hem doen, eerst die ouwe hoef maar uitgroeien en weer wat aansterken enzo, en dan zien we dan wel weer verder 
(en Tryggur volgens mij ook, hij wil zo graag mee elke keer) Niet eens zo zeer om het rijden, want ik rij ook nog wel op andere paarden, maar gewoon met m'n maatje samen op stap of even samen uitwaaien als ik me rot voel ofzo.
(en het is echt een clown, ruige poown met klein hartje, heel stoer dribbelen met die nek er op om vervolgens zich achter een boom te verschuilen voor een scheve grasspriet
dus kan er wel om lachen
)
Terwijl ik na die hele strijd al dolgelukkig ben dat hij daar doorheen is gekomen tot zo ver. Achja, de laatste tijd beginnen geloof ik ook alle opgekropte emoties van de laatste tijd er een beetje uit te komen

Zijn oplossing was om hem op het gras te zetten, want dat was zachter voor zijn voeten... Ik wordt er zoooo moe van, élke keer weer met een omweg over dat gras beginnen