Bokt.nl

Citaat:

Understanding Nutritional Risks in Laminitic Horses
by: Tracy Gantz
October 30 2010, Article # 17167 The Horse.com

Het kan zijn dat we onze paarden té goed voeren, we verhogen daarmee de kans dat ze hoefbevangen raken. Ray J. Geor, BVSc, PhD, Dipl. ACVIM, professor and chair of the Department of Large Animal Clinical Sciences at Michigan State University, vertelde hoe we de risico's onder handen kunnen nemen bij paarden die bijna hoefbevangen zijn of na hoefbevangenheid op de Laminitis West Conference in Monterey, California, USA op 17 en 18 September.

"we onderkennen allemaal dat paarden in principe ruwvoer-eters zijn," zei Geor. "Ondanks het feit dat we ons dat allemaal dus bewust zijn, hebben we toch de neiging onze paarden anders te voeren. We voeren vaak maaltijden die op zetmeel zijn gebaseerd (zoals granen, zoete voeders) of laten ze grazen op "verbeterd" grasland dat rijk is aan suikers.

Weides die ontwikkeld zijn voor melkgevend vee, bijvoorbeeld, hebben een veel hogere waarde aan koolhydraten dan voor paarden goed is. Overconsumptie van dit soort voer kan leiden tot hoefbevangenheid, speciaal bij paarden en pony's die lijden aan het Equine Metabolic Syndrome (EMS). Veranderingen in het gras, zoals die voorkomen in het voorjaar en de herfst, als het aandeel van wateroplosbare koolhydraten en zetmeel stijgt, zorgen voor een groot risico op een periode van hoefbevangenheid.

Het eten van gras uit weides die rijk zijn aan koolhydraten kunnen de bacterieflora in het achterste deel van de darm van het paard verstoren en kunnen zo een hoefbevangenheid uitlokken. Maar niet alle paarden die op die weide grazen zullen hoefbevangen worden. Geor legt uit dat paarden die verschijnselen vertonen van EMS hier meer kans op lijken te hebben onder dezelfde omstandigheden. Klinische verschijnselen zoals obesitas (te dik zijn) en/of meer lokale plekken met veel vet (bijv. een dikke manenkam) en insuline resistentie. Bij deze dieren, kan de enorme toename van insuline na het eten mede leiden tot hoefbevangenheid.

"Dus de eerste stap die we moeten nemen om hoefbevangenheid te voorkomen, is om díe hoog-risico paarden te herkennen, vóórdat ze ziek worden," zegt Geor. "Ten tweede, moeten we beter grip krijgen op de koolhydraat inname in de voeding bij deze paarden met een hoog-risico ".

Geor benadrukt 3 belangrijke principes in relatie tot het risico op de vorm van hoefbevangenheid die met voeding samenhangt:
1: Bij het voeren van granen en bij weidegang onder bepaalde condities kan er een gestage toevoer zijn van snel verteerbare koolhydraten naar het achterste deel van de darm, die aanleiding geeft tot verandering van de darmflora in die darm. Vermindering van de hoeveelheid granen en beperkte weidegang op bepaalde tijden van het jaar kan die voedings gerelateerde verstoringen in de darmflora verminderen.
2. Granen en wateroplosbare koolhydraten hebben een effect op de insuline, zéker bij paarden met EMS. De hoge insuline waardes is een factor die bijdraagt bij de ontwikkeling van hoefbevangenheid bij een paard met EMS.
3. Seizoensfactoren hebben invloed op het risico van een voedingsgerelateerde hoefbevangenheid door middel van het effect op eetlust, vetophopingen, gevoeligheid voor insuline en de aanwezigheid van insuline in het bloed.

Geor verteld dat de onderzoekers nog maar net die seizoensgebonden factoren te herkennen.
"Paarden en pony's zijn seizoens-dieren," zegt hij. "Ze komen normaalgesproken aan gedurende de zomer en herfst en verliezen weer gewicht in de winter. De vraag rijst of we dit proces al dan niet verstoren door ons moderne management en die natuurlijke, seizoens cyclus en daardoor bijdragen aan het te dik worden van paarden, dat weer kan leiden tot insuline resistentie."

Geor speculeert dat het zo zou kunnen zijn dat dieren die insuline resistent zijn niet meer de flexibiliteit hebben om om te kunnen gaan met veranderingen in voeding (zoals de seizoensverandering in gras), en dat dat een rol speelt in hun aanleg tot hoefbevangenheid.

Hij besluit zijn verhaal met een boodschap die we mee naar huis moeten nemen: intake van koolhydraten staat sterk in relatie met het risico tot hoefbevangenheid, en dat een streng management van die koolhydraten in de voeding noodzakelijk is voor paarden met een insuline resistentie of aanverwante aandoending (zoals EMS).

Jannepauli schreef:

Super, Paars!!
Even inhakend op die zomer-wintercyclus: de Laminitis Clinic adviseert om HB-gevoelige paarden ook niet te snel een paard onder een warm dek te zetten. Om warm te blijven moet het paard energie aanwenden en gebruikt daarvoor z'n eigen lichaamsvetjes en de warmtebron van goed gevulde darmen. Ook dat helpt met het verminderen van het risico op HB.
Uiteraard moet je een ziek paard wel met een deken beschermen want te veel 'interen' is ook niet goed. Maar in de wetenschap dat een paard kou toch anders ervaart dan wij, is het beter om zolang de temperaturen nog niet te veel 'below zero' zijn, die 300-400 grams deken nog even in de kast te laten en het paardenlijf zélf de kou te laten opvangen.

Pitt25 schreef:

Ze is twee jaar geleden eens gewogen en toen woog ze (dacht ik) 285 kg. Ze is ongeveer 91 cm. hoog.

Pitt25 schreef:

dan zal het wellicht 185 kilo zijn geweest ...

Pitt25 schreef:

Zojuist de paardenweegschaal geraadpleegd of ze binnenkort nog een keer richting Utrecht komen. Want om ze nou voor één pony uit Emmen te laten komen, vind ik ook weer zo wat. Maar ik las ook dat je je pony kunt opmeten en dan het gewicht uit kunt rekenen. Is deze methode een beetje betrouwbaar of geen ervaring mee? Anders wordt t echt de weegbrug denk ik