
Moderators: Coby, balance, Dyonne, Sica, C_arola, Neonlight, Firelight
Mister01 schreef:ik geloof dat er niemand in dit topic zich realiseert dat ELK paard geboren wordt met aanleg voor artrose, spat en nog meer van die enge ziektes.
het is alleen wat er in verloop van tijd met een paard gebeurt in hoeverre dat naar boven komt voordat het paard de leeftijd van 10 jaar heeft bereikt.
10 jaar is echt de leeftijd waarbij zulk soort afwijkingen naar boven gekomen moeten zijn, anders blijft het paard schoon totdat er eventueel op latere leeftijd dingen ontstaan echt puur door slijtage door leeftijd.
in het geval van artrose heb ik ook nog nooit gehoord van uitslijtingen van gewrichten bij jonge paarden met artrose. alleen dat er bot bijgegroeid is, dus woekering. of zie ik dat verkeerd???
ik bedoel goede gewrichten die dan extra bot woekeringen krijgen, terwijl bij oudere paarden de gewrichten een eind zijn uitgesleten en daardoor woekering ontstaat.
of zijn hier voorbeelden die het tegendeel bewijzen??
Mister was 9 jaar toen er artrose werd geconstateerd. hij heeft kogelartrose, wat in houdt dat hij een haakje heeft aan zijn linkerkogel aan de voorkant. (en waarschijnlijk heeft hij rechts ook wel wat zitten, zegt mijn gevoel) in mijn geval weet ik van mij zelf dat ik hem echt wel hard heb laten werken, we trainden op hoog niveau. maar ik weet ook dat ik ALLES netjes heb opgebouwd en nooit zonder training dingen heb gevraagd die hij niet kon. dus kan ik met 90% zekerheid zeggen dat dit niet door mijn rijden is ontstaan.
maar Mister is van zijn 2e tot 3e van een andere eigenaar geweest die geen baas over hem kon en hem daarom bij zeker 5 verschillende trainers gezet (waarvan ik weet) die het hem allemaal wel even zouden leren, tot het punt waarop hij compleet is geflipt.
toen wilde ze Mister naar de slacht brengen omdat hij gek zou zijn en gevaarlijk, maar daar heeft de fokker een stokje voor gestoken, en heeft hem terug genomen.
een paar weken daarna kwam ik op zoek naar een paard, en Mister koos mij uit.
nu heb ik door die artrose, en bijkomend de pssm, mijn dromen om te reinen en koeienwedstrijden te gaan doen allemaal aan de kant gezet, omdat de band die ik inmiddels met hem heb zoveel meer waard is dan op show te gaan.
dat wil niet zeggen dat ik er af en toe niet heel erg van baal en het zware trainen ook heel erg mis.
maar ik weet wel dat ik een gouden paard heb die voor mij ook door het vuur gaat, en ik zie wel hoe lang hij het nog red. ik ben wel heel nuchter in het feit dat wanneer hij niet pijnvrij kan lopen het klaar is. ik bedank hem dan voor een hele mooie tijd samen en laat hem gaan.
maar daar wil ik voorlopig niet aan denken. ik heb hem nog en we maken nu op een andere manier plezier dan eerst.![]()
oeps, het is wel een lang verhaal geworden