tja het is the day after en heb niet veel geslapen maar vanaf het moment dat ik me ogen openende dacht ik maar aan 1 ding..

gistermorgen nog even bij hem in de wei gezetten, stalletje leeg gehaald enz..smiddags even naar huis wat proberen te eten en een goeie vriendin ophalen die mee zou gaan en weer terug naar stal..heb hem nog even gepoetst en rond 3 uur sem inladen en meneer is nooit een fan geweest van trailers dus dat duurde 15 min voordat hij erin stond..het is maar een half uurtje rijden naar de DA en dat ging soepel.
bij de DA moest hij iedereen laten weten dat hij er was

toen liepen we naar binnen en kreeg hij nog iets meer bijgespoten en moesten we hem in een klein stalletje zetten wat hij in eerste instantie niet wilde maar we hebben hem achterwaarts erin laten lopen en dat ging wel..eenmaal op zijn plek (tussen 2 hele dikke kussens) stond hij heel rustig met zijn oortjes naar voren op een roze wolk..narcose middel werd toegedien en snel hij zakte langzaam en beheerst door zijn knieen en konden ze hem ook heel rustig op zijn zij leggen..nog even de laatste knuffel en kus en toen het laatste middel en hij was weg..
het is allemaal heel snel en rustig verlopen geen horror verhalen over laatste schokken of vechten nee het ging echt heel mooi en rustig..maar het valt me zwaar en de man met de hamer komt op het moment dat je echt gaat beseffen dat hij niet meer wakker wordt en dat als je weg loopt en hij daar blijft..
ik ben er kapot van dat hij er niet meer is..en ik mis hem en wetend dat ik niet naar stal hoef en zijn zachte hinnek niet meer zal horen als ik zijn naam roep.. zijn geweldige gevoel voor humor niet meer zal zien enz enz

