Bokt.nl

**Geplaatst door de TopicStarter** : 23-03-08 09:33

Re: Waar trek je de grens? Artrose

Geplaatst door de TopicStarter : 23-03-08 09:33

Albert schreef:
Wij hebben 5 jaar geleden ons paard met vrij zware atrose laten inslapen.
Hij kon zich niet meer handhaven tussen de andere paarden en had duidelijk te veel pijn.
We zagen het niet zitten om hem alleen in een weiland aan de pijnstillers te zetten, dat vonden we niet eerlijk tegen over hem omdat hij altijd in de groep had gelopen en gewoon geen paard was om alleen te zetten.
Hij is heel rustig ingeslapen bij de DA en we hebben altijd het gevoel gehad de juiste keuze te hebben gemaakt.
[PP] Händell laten inslapen

Albert, ik heb jullie bericht teruggelezen en dat is precies de situatie waar ik nu in zit...
Na het lezen van oa jouw bericht en een aantal lieve reacties via pb voel ik me wel een stuk zekerder over mijn eigen beoordelingsvermogen.

**Geplaatst**: 23-03-08 10:38

Re: Waar trek je de grens? Artrose

Geplaatst: 23-03-08 10:38

Ik wil er wel nog aan toevoegen dat bij ons oudje tijdelijke pijnstilling dus wel echt goed heeft gewerkt, ook toen we daarna weer afbouwden, maar dan wel in combinatie met primeval. Dus dat is wel een optie, maar die keuze moet je zelf uit overtuiging maken. Maar als jij je paard goed kent, zie je echt wel wat je moet doen.

**Geplaatst**: 23-03-08 10:43

Re: Waar trek je de grens? Artrose

Geplaatst: 23-03-08 10:43

hej die linda. mijn ponytje(pam) heeft dus ook last van haar pootjes. wordt nou ook niet echt meer gereden ik geef haar glucosaminecomplex van de groene os bij. bij pam slaan maar weinig middeltjes aan maar deze duidelijk wel ze loopt gek te doen in de wei en komt sochtends zelfs niet meer moeilijk der stal uit maar gewoon lekker soepeltjes. en als het dan een dagje goed met haar gaat(ze is ook schouderkreupel) dan gaat ze mee als handpony rondje buiten of bosritje. hoop dat je er wat aan hebt. groetjess

**Geplaatst**: 23-03-08 18:47

Re: Waar trek je de grens? Artrose

Geplaatst: 23-03-08 18:47

runningkawa schreef:
Kawa heeft ook artrose.
Voor mij is de grens als hij niet meer vrolijk is.
Als ik zie dat de twinkle uit zijn ogen verdwijnt.
Nu heeft hij ook dagen dat het wat slechter gaat, maar dan is het nog steeds een boef.
Oke dan rent hij niet zoveel, maar probeert dan toch de clown uit te hangen op andere manieren.

Als ik ga merken dat dat niet meer is..... hij sippig in de wei staat..narrig op stal omdat hij niet meer het paard kan zijn wie hij was... dan zal ik de knoop door moeten hakken

Kijk... en dat is dus precies wat ik ook had willen zeggen! En ga in godsnaam geen dure behandelingen meer aan met een paard van al 25!
Jij kent je paard als geen ander en ik weet zeker dat je zelf aanvoeld als de tijd daar is.

**Geplaatst door de TopicStarter** : 23-03-08 19:12

Re: Waar trek je de grens? Artrose

Geplaatst door de TopicStarter : 23-03-08 19:12

aerdenhout1 schreef:
Kijk... en dat is dus precies wat ik ook had willen zeggen! En ga in godsnaam geen dure behandelingen meer aan met een paard van al 25!
Jij kent je paard als geen ander en ik weet zeker dat je zelf aanvoeld als de tijd daar is.

Ja, daar raak ik ook steeds meer van overtuigd...
Ik heb er veel over gesproken en veel over nagedacht, en ik heb idd besloten om niet meer verder te gaan dokteren. De afgesproken termijn van 3 weken houd ik nog wel aan... Ik wil hem wel een kans geven...
Maar als het dan niet beter gaat, dan is het ook genoeg geweest.
Hij is nog steeds een grote knuffel en hij geniet van de aandacht. Maar zijn lijf laat hem in de steek en ik zie aan hem dat hij niet lekker in zijn vel zit. De levenslust is weg. Hij sjokt braaf mee als we gaan stappen en hij is lief tegen me, maar hij heeft er geen plezier meer in. Ik wil niet wachten tot hij echt gaat aftakelen...
Iedereen heel erg bedankt voor jullie reacties tot nu toe. Dit geeft me het vertrouwen dat ik het juiste doe.

**Geplaatst**: 23-03-08 19:37

Re: Waar trek je de grens? Artrose

Geplaatst: 23-03-08 19:37

Ik ben het helemaal eens met de koers die je vaart, maar wil toch nog even opmerken dat artrose gepaard gaat met veel ups en downs. Soms moet je de downs even de tijd gunnen om plaats te maken voor een "up", uiteraard wel afhankelijk van de wil van je paard om zich hier doorheen te werken. Mijn merrie van 22 is heel slecht geweest, maar heeft nu al een hele lange "goede" periode, zelfs door de winter heen. Ze gaat weer mee op buitenritten en barst dan van de looplust.

En niet om je da af te kraken, maar een buigproef doen bij een paard met artrose (dus vervormde gewrichten) is niet echt handig en kan de symptomen (tijdelijk) zelfs verergeren.

Kijk ook eens wat je met verschillende supplementen kan doen. Mijn merrie reageerde bv niet op de glucosamine van de Groene Os (hoewel die op papier beter zouden zijn!), maar weer wel op die van een ander merk, gecombineerd met MSM.

Waar mijn merrie ook veel baat bij heeft gehad is haar van de ijzers te halen. Vooral op de harde ondergrond "dreunen" de ijzers door in de toch al gevoelige gewrichten.

Verder besef ik heel goed dat het elke dag ineens toch zo slecht kan gaan dat ik de loodzware beslissing waar dit topic over gaat zal moeten nemen. Misschien is die tijd voor jouw paard al daar, misschien ook niet. Ik wens je iig veel sterkte bij welke beslissing je ook neemt. Je paard heeft geluk met een baasje dat er zo serieus over na denkt en het beste voor hem wil.

**Geplaatst**: 23-03-08 19:41

Re: Waar trek je de grens? Artrose

Geplaatst: 23-03-08 19:41

Idd, welk suplement aanslaat is ook verschillend

Ik lees dat Lielle primeval met succes gebruikte.
Bij Kawa doet dat weer niks. Daar doet de groene os het goed.
En ik heb nu die van shiraf.nl en die bevalt ook goed.

Kawa van de ijzers af was geen succes.
Kunststof vind hij wel weer fijn Lachen

Dus daar zijn ook allemaal verschillen in Lachen

**Geplaatst**: 23-03-08 20:05

Re: Waar trek je de grens? Artrose

Geplaatst: 23-03-08 20:05

Ik heb hier geen ervaring mee, maar misschien kun je hem met wat supplementen door de nat en kou helpen, en dan kijken of hij nog een redelijk pijnvrije zomer op de wei kan hebben...

**Geplaatst door de TopicStarter** : 23-03-08 20:15

Re: Waar trek je de grens? Artrose

Geplaatst door de TopicStarter : 23-03-08 20:15

Hij krijgt nu glucosamine en naast zijn gewone rantsoen biks een müeslimix speciaal voor oudere paarden extra.

**Geplaatst**: 23-03-08 20:20

Re: Waar trek je de grens? Artrose

Geplaatst: 23-03-08 20:20

Ok heb ik denk ik overheen gelezen... Ik zou het indd wel wat tijd geven, kijken of de down-periode tijdelijk is of niet voordat je een beslissing neemt.
Succes in elk geval. Ik kan je geen nuttig advies geven maar ik weet wel dat jij precies weet wanneer het tijd voor je paard is

**Geplaatst**: 24-03-08 12:53

Re: Waar trek je de grens? Artrose

Geplaatst: 24-03-08 12:53

Mijn ruin Bles van 24 is afgelopen zomer in de dierenkliniek geweest voor een kreupelheidsonderzoek, de diagnose was artrose. Ik wist al lang dat hij artrose had, maar het ging jarenlang heel goed met hem, en omdat het zoveel slechter ging toch maar weer foto's laten maken. Volgens de veearts zou hij niet meer zonder pijnstillers kunnen. Ik heb altijd gezegd dat als mijn paard niet meer zonder pijnstillers zou kunnen dat ik dan die moeilijke beslissing zou nemen om er een einde aan te maken. Maar ik ben blij dat ik naar de veearts heb geluisterd om hem nog een kans te geven. Hij heeft 2 weken pijnstillers/ontstekingsremmers gehad en Equiflexion, daarna kon ik proberen om de pijnstillers iets af te bouwen, weglaten zou waarschijnlijk geen optie zijn. Na 2 weken heb ik toch de pijnstillers helemaal weg gelaten, en tot mijn grote verbazing bleef hij goed lopen. Niet zo soepel als vroeger, maar hij was weer vrolijk, rende uit zichzelf door de wei, en bleef mijn jaarling maar uitdagen om te spelen. Hij krijgt nu nog steeds Equiflexion, en nog extra MSM waardoor het nog beter gaat. Ik ben nu heel blij dat ik hem die kans gegeven heb! Dat die moeilijke beslissing steeds korter bij komt weet ik heel goed, ik houd hem ook goed in de gaten. Maar zolang hij zo vrolijk is en van zijn leven geniet mag hij lekker hier in de wei blijven lopen.
Mijn veearts vergeleek het met mensen, oude mensen met artrose hebben daar ook elke dag last van, dat betekent echter niet dat ze niet meer van hun leven kunnen genieten. Ik heb Bles al dik 23 jaar, ik ken hem hopelijk goed goed genoeg om te zien wanneer het tijd is om afscheid te nemen. Maar wat zal dat moeilijk worden....

Heel veel sterkte met je beslissing Ach gut

**Geplaatst**: 24-03-08 12:55

Re: Waar trek je de grens? Artrose

Geplaatst: 24-03-08 12:55

ons paardje Dandy heeft ook Artrose ( ligte vorm) en toen ben ik gestopt met op hem te rijden en hadden we afgesproken dat een meisje van 8 jaar er alleen rustig op zou rijden en niet meer zou gaan springen,

ik denk dat je gevoel het zelf wel aangeeft en je pony het zelf ook wel laat merken. doe waar je je goed bij voeld !!
sterkte Lovers

**Geplaatst**: 24-03-08 20:54

Re: Waar trek je de grens? Artrose

Geplaatst: 24-03-08 20:54

Zoals de meesten hier al zeggen; ik denk dat je dat zelf het beste ziet. En ik denk ook dat het het moment is waarop je paard zichzelf niet meer is, niet meer vrolijk is, de twinkeling in zijn ogen verdwijnt en geen zin meer heeft...
Bij ons paard (bijna 10 jaar) is midden december artrose in zijn bekken geconstateerd. Prognose was toen rust roest dus ga met hem buiten rijden want dat vind hij leuk en loopt hij zo gezegd door zijn pijn heen. Van dat buiten rijden is weinig gekomen ivm vakantie van ons. Toen we daarvan terug kwamen waren zijn hoeven zo af gebrokkeld doordat hij op bevroren bodem buiten had gestaan. Andere hoefsmid zou zijn hoeven netjes maken maar heeft ze veel te kort gemaakt waardoor hij amper kon lopen. Voordat we wisten dat hij artrose had zijn we juist zijn achterhand gaan trainen. Dit in combinatie met dat te korte bekappen heeft hem heel erg slecht gedaan. Beest is zo hard voor zichzelf maar de klap kwam er ineens uit. Hij is al 2,5 jaar onder behandeling van Steffi vd Laarse en zij is toen ook gekomen om te kijken wat ze nog voor hem kon doen. 6 weken rust gegeven, zoveel mogelijk buiten gezet zodat ie zelf uit kon zoeken of ie liep of niet en we hadden homeopatische druppels van Steffi. 6 weken later kwam ze dus weer en toen vond ze hem al erg opgeknapt in zo'n korte tijd. Ze zei dat als hij nu nog zo was geweest als de vorige keer dat we hem dan beter naar de paardenhemel konden laten gaan. Daar heeft ze ook wel gelijk in eigenlijk. In die tijd dat het zo slecht ging met mn paard was hij niet echt vrolijk meer, liep er sukkelig bij, niet echt meer die twinkeling in zijn ogen. Toen in die tijd is me dat wel een keer opgevallen maar wilde ik het misschien niet zien. Als ik nu naar hem kijk nu het weer beter gaat is hij weer vrolijk en heeft weer die twinkeling, je merkt dat ie er nog zin in heeft. Hoe hij het in de toekomst blijft doen weet natuurlijk niemand. We mogen nu ong. 3 keer in de week wandelen en er op de terugweg een stukje op zitten. Veel meer dan een stappaard zal het denk ik niet worden maar dat maakt niet uit. Zolang hij nog vrolijk is, lol blijft houden in de dingen die hij nog kan en die twinkeling houd mag hij lekker bij ons blijven genieten Lachen

In die tijd dat het zo slecht ging heb ik ook na zitten denken van "waar trek je die grens" dat is een moeilijk iets, heel erg moeilijk... Je denkt snel van "naar de zomer toe gaat het misschien wel beter". Maar op een gegeven moment gaat het niet meer beter en zal die ene moeilijke beslissing toch genomen moeten worden. Dat je nu een limiet hebt gesteld van 3 weken vind ik al een goede beslissing Lachen

Ik wil je heel veel sterkte wensen in de moeilijke beslissingen die je nog moet gaan maken. Blijf eerlijk naar jezelf en je paard kijken maar ik denk dat je dat wel doet, anders had je dit topic niet geopent Lachen

Nogmaals veel sterkte!

**Geplaatst**: 26-03-08 14:06

Re: Waar trek je de grens? Artrose

Geplaatst: 26-03-08 14:06

Ik snap je dilemma. Een van onze paarden heeft ook artrose, maar minder erg dan jouw paard als ik het zo hoor.

Wij voeren glucosamine-sulfaat bij, (niet de HCl versie, die werkt niet!) en gebruiken Smit hoefschoenen als ze over het harde moet, de dikke zolen dempen de schokken. Verder bekappen we haar natuurlijk en is ze ook natuurlijk gehuisvest, maar kan wel droog en warm in een inloopstal staan.

Deze merrie is voor ons weer bruikbaar geworden, hetzij beperkter, dus geen trektochten meer, maar nog wel buitenritten en ritjes in de duinen.

Als je paard continu met pijn staat lijkt het me redelijk om het dier uit z'n lijden te verlossen. Omdat ik voor ons bedrijf vaak bij een slachter ben geweest zou ik persoonlijk mijn paard laten slachten, het gaat snel en respectvol. Bij deze slachter wacht het paard in de trailer en gaat pas op het laatste moment naar binnen. Ze zijn in één keer dood, pats boem. Bij inslapen heb ik toch een paar keer meegemaakt dat een paard ging vechten tegen de dood, heel naar om te zien.

Sterkte in het maken van je afweging. Ach gut

**Geplaatst**: 26-03-08 14:27

Re: Waar trek je de grens? Artrose

Geplaatst: 26-03-08 14:27

Ik ken het dilemma!
Mijn merrie van 22 heeft artrose op verschillende plaatsen in haar lichaam (spronggewrichten, kootgewricht, wervelkolom) en de ziekte van cushing.

Runningkawa beschrijft het goed. Voor mij is de grens bereikt als de twinkeling in haar ogen weg is, als haar lichaam niet meer aan kan wat zij wil.

Nog een kleine tip; Als je geen bute wilt geven voor een langere periode (wat ik me goed voor kan stellen, het is echt een paardenmiddel), kun je overwegen om duivelsklauw (ook wel No-bute) te geven. Dit is een homeopatische pijnstiller, mijn pony reageerde hier bijna net zo goed op als op de bute, maar het is een wat minder grote aanslag op het lichaam.

**Geplaatst door de TopicStarter** : 27-03-08 07:11

Re: Waar trek je de grens? Artrose

Geplaatst door de TopicStarter : 27-03-08 07:11

Arabesk schreef:
Als je paard continu met pijn staat lijkt het me redelijk om het dier uit z'n lijden te verlossen. Omdat ik voor ons bedrijf vaak bij een slachter ben geweest zou ik persoonlijk mijn paard laten slachten, het gaat snel en respectvol. Bij deze slachter wacht het paard in de trailer en gaat pas op het laatste moment naar binnen. Ze zijn in één keer dood, pats boem. Bij inslapen heb ik toch een paar keer meegemaakt dat een paard ging vechten tegen de dood, heel naar om te zien.

Daar ben ik het wel mee eens, Arabesk. Op dit moment ben ik gevoelsmatig ook wel voor de slager. Ik heb pas in een topic hier op Bokt gezien hoe dat gaat en dat lijkt me een snelle, eerlijke dood. Alleen heb ik een paard dat moeilijk op de trailer staat. Laden gaat heel vlot, maar hij maakt zich zo ontzettend druk, dat ik niet weet of ik hem die stress van het reizen wil aandoen...

Op dit moment zie ik nog geen verbetering, helaas. De ene dag loopt hij wel wat beter dan de andere, maar hij tilt zijn voeten niet op en struikelt heel veel. Hij is lief tegen mij en geniet nog van het poetsen, maar hij is "moe"...

**Geplaatst**: 27-03-08 12:05

Re: Waar trek je de grens? Artrose

Geplaatst: 27-03-08 12:05

Hoe lang gebruik je al andere middelen. Deze hebben ook tijd nodig om werkelijk te gaan werken?

**Geplaatst**: 27-03-08 12:26

Re: Waar trek je de grens? Artrose

Geplaatst: 27-03-08 12:26

Ik bevind mij in dezelfde situatie. Bij mijn merrie Gomera werd twee jaar geleden artrose vastgesteld (toen 18jaar) aan de knieën. Ze heeft toen een inspuiting tegen de pijn gehad en dat heeft heel goed geholpen. Ze is sindsdien wel met pensioen. Ze was sterk vermagerd, er werd me gezegd dat dat door de pijn kan zijn. Ze heeft vorig jaar een slechte winter gehad, kon geregeld niet meer rechtstaan doordat ze te lang op eenzelfde kant had gelegen. We moesten haar eerst omrollen naar de andere kant en dan kon ze recht... Toen dacht ik, dit kan niet meer blijven duren... Maar ze is er toch doorgekomen, de zomer op de weide heeft haar deugd gedaan. Deze winter doet ze het beter. Ze is fit, levenslustig en lekker wakker. Ze ligt nooit meer klem, ze staat steeds vanzelf op. Ze is wel steeds redelijk mager in de winter, in de zomer trekt dat weer bij. Maar haar bijnaam "dikke" van vroeger is ze wel kwijt.
Ik voeder haar gluco van de groene os. Daar doet ze het goed op.
Ik kijk al uit naar de warmere dagen, zal deugd doen aan haar gewrichten.
Ze loopt trouwens tegenwoordig met redelijk kromme en stijve achterbenen. De smid plaatst haar hoeven niet meer zoals het hoort, dat zou haar te veel pijn geven.

Wanneer stop ik mee, wanneer ze geen "zin" meer heeft. Wanneer ze niet meer lelijk naar me kijkt wanneer ik haar deken kom rechttrekken (vindt ze verschrikkelijk - ik moet daar gewoon afblijven), wanneer ze niet meer met haar hoofd schudt als ik haar buik poets, kortom wanneer ze niet meer de Gomera is die ik al zo lang ken... Heb vorig jaar in oktober dezelfde beslissing moeten nemen bij een paard met HKO. Altijd de baas op de weide en plots mankend het onderspit moeten delven... Ze was niet meer wie ze geweest was... Verdrietig

TS: veel sterkte met je keuze. Je zal zelf echt wel aanvoelen wanneer het gedaan moet zijn. Echt wel.

**Geplaatst**: 31-03-08 14:54

Re: Waar trek je de grens? Artrose

Geplaatst: 31-03-08 14:54

Ik heb een paard van nu 32. Ze heeft al 12 jaar! atrose aan beide voorbenen. Ze krijgt geen pijnstillers. 's Winters als de weide hard is, loopt ze erg voorzichtig en na het bekappen is ze ook altijd erg gevoelig. De DA heeft mij destijds gezegd dat ze per direkt op rust moest en ook niet weer gezond zou worden. Dat is ook inderdaad niet gebeurd, maar er zijn momenten dat ze absoluut niet kreupel loopt en met een donderende vaart door het weiland rent. Ik heb destijds gezegd dat als ik aan mijn paard kan zien dat het pijn lijdt en ik met lichte medicijnen het niet kan verzachten, ik afscheid van haar ga nemen. Je kent je paard goed genoeg om te weten wanneer het zover is.....Anderen hebben niet dat gevoel voor je paard en kijken veel rationeler tegen zo'n beslissing aan: daar moet je niet naar luisteren!

**Geplaatst**: 31-03-08 14:56

Re: Waar trek je de grens? Artrose

Geplaatst: 31-03-08 14:56

pfff echt een hele moeilijke beslissing!

**Geplaatst**: 02-04-08 20:15

Re: Waar trek je de grens? Artrose

Geplaatst: 02-04-08 20:15

Het is een hele moeilijke keuze.
Wanneer ik zou merken dat mijn pony niet meer (zonder pijnstillers) pijnvrij zou kunnen leven denk ik dat ik toch afscheid van hem zou moeten nemen. Hoe moeilijk die keuze tegen die tijd ook is.
Een dier met pijn vind ik niet eerlijk. En dan zou ik ervoor kiezen om hem uit zijn leiden te verlossen.
Mijn eigen beestje gezien dan. En ik denk dat je paard zelf wel aangeeft gewoon niet meer lekker in zn vel t zitten.
Ik zou er echt niet aan moeten denken om in jou schoenen te staan.

**Geplaatst**: 02-04-08 22:41

Re: Waar trek je de grens? Artrose

Geplaatst: 02-04-08 22:41

Van duivelsklauw is bewezen, in de menselijke geneeskunde, dat het een pijnstillende en kalmerende werking heeft op de onstekingsfase van artrose.
Van glucosamine en zwavelpreparaten, chondrotine etc. is het effect in de menselijke geneeskunde nog steeds niet bewezen.
Een dier van beweging, wat een paard toch is, heeft volgens mij echt enorm te lijden van artrose. Ben zelf natuurlijk mens, maar wel met artrose (nog niet zo'n oude, 45 jaar, maar goed, heb fase 3 artrose in beide knieeen) en ik kan je vertellen: dat is geen pretje. Ik ben blij dat ik geen paard ben dat de hele dat op zijn benen moet staan. Want die benen van mij leg ik 's avonds op de bank. En dan rust ik uit. Of ik neem een pijnstiller, warmtebron erop etc. Plus dat je weet waar de pijn vandaan komt, een paard weet dat niet, die ervaart pijn in het nu (is mij altijd verteld). ALs ontsteking opspeelt is het echt heel pijnlijk. Dan kun je eigenlijk niets. Als mens krijg je dan heftige pijn- en ontstekingsremmers. En kun je kiezen voor alternatief of regulier etc. Als dat uit is gewoed dan ben je gewoon stijf en strammer en met mooi weer voel je je weer prima. Paarden kunnen dat niet en weten niet wanneer het stopt en waar het vandaan komt. Dit levert grote stress op, dat kost weer energie, je ziet het paard 'inklinken' en er moe bijstaan.
Een van mijn vorige paarden had slijtage artrose in een been. Die zette ik in de winter op duivelsklauw, want dan kwam ze er minder uit, kon minder haar eigen beweging en rust bepalen en dan is het slechter weer, koud en nat. Het hielp haar echt de winter door. OVerigens staat ze nu dus al weer 2 jaar zonder duivelsklauw en het gaat erg goed met haar. Wel stijver, maar geen pijn, voor zover je dat kunt zien (kijkt vrolijk uit haar ogen, is fris, niet chagie).
Maar wat ik zeg, een paard leeft in het nu. Als jij het nu niet om aan te zien vindt vind ik dat jij alle recht hebt om te beslissen er een eind aan te maken. Maar stel dat hij met duivelsklauw weer een beetje fris in de box komt te staan, dan zou ik daarvoor kiezen. Of je het gaat uitproberen, dat bepaal jij natuurlijk. Kijk hij heeft nu een goed leven gehad, vind het altijd wel zonde als het laatste jaar of de laatste jaren dan zo'n hel worden. Heel veel sterkte!

**Geplaatst door de TopicStarter** : 03-04-08 13:01

Re: Waar trek je de grens? Artrose

Geplaatst door de TopicStarter : 03-04-08 13:01

[IM] Dag lieve Banjer...

Het ging niet meer... Vanmorgen vroeg is Banjer rustig ingeslapen.

Hij had pijn, zat niet lekker meer in zijn vel en ik wilde / kon niet langer blijven aanmodderen... Het was genoeg geweest...

**Geplaatst**: 03-04-08 13:02

Re: Waar trek je de grens? Artrose

Geplaatst: 03-04-08 13:02

respect voor je aanpak en je keuze voor je paard

**Geplaatst**: 03-04-08 13:06

Re: Waar trek je de grens? Artrose

Geplaatst: 03-04-08 13:06

Ik ga dit topic volgen en eerst eens op mijn gemakje lezen

Even 'wie ben ik' in het kort:

Mijn naam is jessica, 28 jaar en heb zelf ook een pony met artrose
Het is een haflingerruin en hij is nu 6,5 jaar in mijn bezit, in Juni word hij 18
Hij heeft artrose aan beide kogels.
Ik rijd hem soepel in de bak ( een aantal keer per week) en er word buiten met hem gewandeld
Verder gooien we hem iedere dag in de paddock los en binnenkort verander ik van stal ( waar hij op den duur een stal met uitloop zal krijgen)

Iedere dag is anders, de ene dag denk ik dat er niets aan de hand is
Maar vandaag liep hij weer stijf en verstaptte zich een aantal keer voor
Zolang zijn gezondheid het toelaat hoop ik dat hij nog een poos bij mij kan blijven, en accepteer dat ik even niet meer fanatiek kan rijden en lessen.