Sorry voor het wachten maar moest vroeg op! Maar hier ben ik dan met mijn verhaal. Zo kan ik ook even mijn verhaal kwijt en hebben jullie misschien nog tips/advies etc.
Ik heb een 23jarige ruin staan die sinds december ook een peesblessure heeft.
Vorig jaar begin november heb ik hem door een osteopaat laten behandelen ( dit doe ik trouwens elk jaar).
Paardje had 3behandelingen in 2weken gehad en zowel paardje als baasje helemaal happy.
We rijden recreatief dressuur, we reden 1x in de week in de les van een uurtje. Na dat mijn paardje bij de osteopaat was behandeld merkte ik dat mijn paardje tijdens de galop vaker begon te bokken. In eerste instantie dacht ik van: Boh wat is hij lekker los in zijn lichaam hij kan weer een bokje geven. Op een gegeven moment viel me op dat hij altijd begon te bokken in de galop. Dit klopte niet, zo ken ik mijn paardje niet!
Osteopaat nog eens gebeld en het hele verhaal verteld en zij vertelde mij dat hij gewoon echt los is in het lichaam. Maar op de een of andere manier vertrouwde ik het toch niet helemaal. Mijn paardje betekend echt alles voor me! Dus ik de DA toch maar gebeld dat ze eens kwam kijken. Ik dacht zelf dat het aan de rug lag, dat het hem pijn deed. Rug helemaal nagekeken totaal niets aan de hand. Nek/hals na gekeken ook niets aan de hand. Benen nagevoeld niets raars te zien ( behalve middel/grote bult op linker voor-pees dit is van een blessure 18jaar terug).
Toen zijn we toch maar eens een kreupel test gaan doen. De benen links voor en beide achter benen niets aan te zien, tot dat we bij de rechter voorbeen kwamen. Paardje liep meteen stok kreupel. Binnen 5min was het al niet meer te zien. Want je zag het ook niet aan hem! DA wilde hem uitverdoven om te kijken waar het vandaan kwam. Paard heeft 5spuiten gehad maar hij liep niet kreupel ( omdat alleen de kogel en alles daar onder verdooft kan worden?).
DA contact opgenomen met een andere DA die gespecialiseerd is in paardenbenen. Daar een afspraak mee gemaakt om eens een röntgen te laten maken. Nja goed die DA gekomen en foto's laten maken. Totaal niets te zien, je zou bij een ouder paard toch slijtage moeten zien maar zelfs dat was er niet. Geen enkele vorm van artrose, geen tekenen van hoefkatrol of wat dan ook.
Dus zijn wij zijn rechter voorbeen gaan scheren om eens een echo te maken van de pees. En daar was meteen op te zien dat er kleine scheurtjes in de pees zaten. Niet heel schokkend vertelde de DA mij. En dat het allemaal ( mits hij zich goed gedraagt: niet gek doet, ontploft etc) goed zal komen.
We zijn daarna met zijn revalidatie gestart en dat begon met 2x per dag 10min stappen. Dat moesten we 3maanden doen en daarna moest ik de DA weer bellen om een echo te laten maken. En ja toen kwam het, het begon te sneeuwen en ondanks dat mijn paard 23jaar is denkt meneer nog steeds dat hij 5jaar is! In de sneeuw was er amper met hem te wandelen/stappen want meneer had energie voor 10! Achteraf bleek dat meneer nog steeds 2kilo per dag aan brokken kreeg terwijl ik meerdere keren DUIDELIJK heb gemaakt dat mijn paard met 1/4 per keer moest krijgen. Dus je kan je wel voorstellen dat meneer niet te houden was! Wandelen tja de ene dag ging het beter dan de andere dag. Want we hebben ook dagen gehad dat meneer alleen maar de lucht in ging tijdens het wandelen en ik vaak het ergste vreesde. Want het is toch wel een behoorlijk gewicht dat op zijn benen komt als hij naar beneden komt van het steigeren! Mijn paardje aan het halster pakken om te wandelen? Nee dat ging niet meer. Meneer kreeg het hoofdstel in, tadaa ik had een paardje wat ik weer onder controle kon houden!
GELUKKIG.
3maanden duurde echt lang en ik herkende mijn eigen paardje niet meer. NIet meer op de wei, niet meer op de paddock niet meer in de bak. Meneer verveelde zich. Elke minuut dat ik tijd had ging ik naar hem toe om hem bezig te houden. Extra lange poetsbeurten, manen invlechten, staart uitkammen en invlechten. Tja je moet toch wat doen om hem lekker bezig te houden. En dan was het eindelijk zo ver de 3maanden waren om, de DA kwam weer en ging weer een echo maken. Die zag er echt goed uit, de pees was mooi aan het herstellen en mochten verder gaan met revalideren.
We mochten daarna 2x 20min stappen met telkens 1min actief stappen om de pees lichtelijk te belasten. Dat ging goed het koude weer was een beetje weg dus ik had weer een redelijk opaatje naast me lopen. Door weer en wind zijn we gaan stappen of het nu kei hard regende of de zon scheen wij gingen er voor.
Na die 4weken moest ik de DA weer terug bellen om te vermelden hoe het allemaal ging. Gelukkig geen verdikkingen, geen warme pees, het ging goed allemaal. Van de DA mochten we nu 2x 30min actief stappen om nog meer druk op de pees te leggen. Naast zijn brokken kreeg mijn paard ook muesli met glucosamine en superflex ( van NAFNAF) om de pees en andere gewrichten aan te sterken. Ik mocht zelfs weer op hem zitten maar je kunt je natuurlijk wel voorstellen dat mijn paardje een bommetje was geworden, zoals eerder hier vermeld heeft hij nog 3maanden 2kilo per dag aan brokken gekregen en die energie is hij nooit echt kwijt gekomen. Dus op het zitten was niet bepaald veilig maar toch geprobeerd. Cap op Bodyprotector om en iemand naast mijn paard. Dat ging echt super en zijn het hele dorp afgereden. Paardje de hele weg de oortjes naar voren want meer als zijn stal en landweggetje had hij niet meer gezien.
4weken later weer de DA gebeld om verslag te doen en voor de volgende instructies. Ik mocht nu 3x 10min achter mekaar op verschillende bodems lopen ( btw al die vorige keren was op verharde bodems/ asfalt sorry mocht het onduidelijk zijn). Maar dan komt het probleem al als het geregend had was het TE glad om met hem te gaan stappen dus hebben we op regenachtige dagen heel voorzichtig gewandeld want meneer paard is nogal een platvoet en uitglijders zijn snel gebeurt. De eerste paar dagen was hij super braaf was dan ook echt trots op hem. Tot dat hij in het bos kwam ( want tja dat is natuurlijk ook een totaal andere bodem). Meneer werd fris en begon te steigeren maar dan ook mens gericht! Ik werd bang voor hem, en durfde bijna niet meer met hem te wandelen maar toch constant door gezet! Mijn partner ging nadat hij dit allemaal hoorde vaker mee en ging hij met mijn paard wandelen. Ik had geen rust meer in mn lichaam en dat merkte mijn paard. Mijn vriend was juist rustig en bleef mijn paard ook rustig. Naderhand moest ik het toch weer zelf gaan doen want tja het is immers toch mijn paard.
En mocht mijn paard straks weer helemaal beter zijn dan wil ik niet dat mijn paard nog meer praatjes krijgt! Nou goed die 4weken waren ook om en dus zoals elke keer weer de DA gebeld. Nu ( tot op heden zo) mag ik 60min in stap met hem buitenrijden/buitenstappen en dan telkens 4min op verschillende bodems draven om zijn pees nog intensiever te belasten en dat gaat echt super. Soms heeft hij nog dagen dat hij echt gemeen wordt onder me, maar geef hem eens ongelijk hij staat al 6maanden op stal zonder dat hij ECHT hoeft te werken. Als ik samen met een vriendin naar buiten ga dan wordt mijn paard echt heet en heeft hij het idee dat hij een wedstrijdje moet doen wie het snelste is. Als ik alleen met hem ga ( wat ik nu ondertussen wel durf en doorzet) dan heb ik een super braaf paardje onder me. Maar soms probeert hij het wel nog ff maar dan praat ik ff tegen hem ( zeggen dat hij anders niets lekkers krijgt

) en dan is het weer goed.
We zijn dus in december begonnen met revalideren en zijn tot op heden nog steeds bezig. En zitten nu pas op de helft. Volgende maand komt de dierenarts weer om een echo te maken. En hopelijk verteld hij me dat de pees nog steeds goed aan het herstellen is. Tijdens de revalidatie doe ik hem wel nog gymnastiseren ( weet ff niet hoe je dat precies schrijft). Om hem toch wel lening in zijn lichaam te houden en hem ook geestelijk/fysiek bezig te houden. Omdat mijn paard ook niet de wei op gaat, ga ik vaak nog eens extra wandelen zodat hij toch van zijn grasjes kan genieten! Volgende week veranderen we van stal en daar is het wel mogelijk om hem op een klein weitje te zetten. Dat gaan we dan ook doen. Zijn beste vriendje verhuist met ons mee en die komen dan naast mekaar ( met een lintje ertussen) op de wei te staan. Dat moet er tevens ook voor zorgen dat de pees zich goed hersteld. Maar ik durfde hem ook niet buiten te zetten nadat er werd geconstateerd dat hij een peesblessure had. Hij mag dan wel 23jaar zijn maar lui/moe is hij totaal niet.
Ik hoop dat je iets aan mijn verhaal hebt. En zal hier zeker nog een update over doen!
Veel succes met jou paardje
