Robijntjah schreef:Dat maakt toch helemaal niet uit
Ik ben blij dat jullie er allemaal nog op tijd bij zijn/waren en dat er iets aan te doen was. Dit gun je geen paard + eigenaar en je hoeft je ook echt niet schuldig te voelen
Ik heb er wel vrede mee ja, alleen het blijft heel erg rot... Zit nog veel te huilen...
Het was gelukkig erg vredig en rustig gegaan dus dat is fijn
Ik wilde je niet kwetsen en weet hoe moeilijk en zeer het doet om afscheid te nemen. Ook nu schieten me de tranen in de ogen en heb een brok in mn keel. Voor je verwerking is het belangrijk dat het inslapen vredig is gegaan, het gevoel alsof ze het met je beslissing eens was.
Robijn was toch nog jong? Ik ben altijd bang dat ik deze beslissing bij Selena ook veel vroeger moet maken dan bij de andere paarden. Voor de Tildren had ze ook veel dagen dat ze zo moeilijk in de benen kon komen, dat beeld dat staat dan wel op je netvlies gebrand. Volgens mij kan een paard dat op zo'n jonge leeftijd al spat heeft, nooit oud worden. Maar pijn laten lijden is nog veel erger. Je hebt een goede en dappere beslising gemaakt.
Nogmaals veel sterkte en natuurlijk mag je verdrietig zijn (ze was je eerste eigen paard).