

Moderators: Coby, balance, Dyonne, Sica, C_arola, Neonlight, Firelight
Flosje446 schreef:Ik heb nog niet het hele topic doorgelezen, maar hebben jullie paarden met een blessure aan één van de banden in de benen ook last van hun rug?
Diosa heeft meerdere blessures aan de rugband (over een stuk van 15cm ongeveer) en een blessure aan de kootringband RA. Dinsdag gaan we naar Bodegraven toe om haar weer na te laten kijken. Jammer genoeg duurde het even voordat de afspraak gemaakt kon worden, want ze moet worden nagekeken door 3 DA's tegelijk. Dus ik word steeds zenuwachtiger, want ik zit al een paar weken tegen deze afspraak aan te hikken.
Het is dan 2,5 maand na de 1e keer scannen en ruim 2 maanden na het scannen van de rug. Al die tijd heeft ze 24/7 op het land gestaan. Geen beweging gekregen. Ik hoop echt dat er vooruitgang is, want stalrust is echt niets voor haar. In de winter staat ze 's nachts op stal en dan is ze zo chagrijnig, op stal staan vind ze gewoon helemaal niets.
Flosje446 schreef:Ik heb nog niet het hele topic doorgelezen, maar hebben jullie paarden met een blessure aan één van de banden in de benen ook last van hun rug?
Diosa heeft meerdere blessures aan de rugband (over een stuk van 15cm ongeveer) en een blessure aan de kootringband RA. Dinsdag gaan we naar Bodegraven toe om haar weer na te laten kijken. Jammer genoeg duurde het even voordat de afspraak gemaakt kon worden, want ze moet worden nagekeken door 3 DA's tegelijk. Dus ik word steeds zenuwachtiger, want ik zit al een paar weken tegen deze afspraak aan te hikken.
Het is dan 2,5 maand na de 1e keer scannen en ruim 2 maanden na het scannen van de rug. Al die tijd heeft ze 24/7 op het land gestaan. Geen beweging gekregen. Ik hoop echt dat er vooruitgang is, want stalrust is echt niets voor haar. In de winter staat ze 's nachts op stal en dan is ze zo chagrijnig, op stal staan vind ze gewoon helemaal niets.
Flosje446 schreef:Aukelizzy schreef:Bij mijn paard werd 1.5 jaar geleden een rugblessure vastgesteld, en na een hoop onderzoeken kwamen we erachter dat zij haar hoefbandjes in beide voorbenen gescheurd had. Voordat we hier achterkwamen hebben we eerst al een jaar ellende met de rug gehad. Mijn hele verhaal staat ergens in dit topic ook, dus als je mijn berichten hier terug leest vind je het vanzelf.
Succes Dinsdag!
Jouw verhaal had ik gelezen. Zijn ze er nog achtergekomen of de blessures wat met elkaar te maken hadden en of het één het gevolg was van het ander?
Sander heeft de vorige keren de scans gemaakt en Margreet is behandelend arts, maar die gaven beide aan dat er zoveel mogelijkheden zijn waardoor de blessures zijn ontstaan. Het één kan met het ander te maken hebben, maar dat hoeft niet per se het geval te zijn bij Dioos. Dioos loopt al jaren met een gevoelige rug rond. 2 jaar geleden zijn we ook met haar naar de kliniek geweest doordat ze RA iedere keer niet goed liep. Dat been hield ze heel stijf. Haar DA was toen Bart, die zei dat het haar manier van lopen is, maar nu 2 jaar later blijkt ze dus meerdere (misschien wel chronisch) blessures te hebben in haar rug, die er waarschijnlijk toen al (in mindere mate) zaten.
Richtje schreef:Ik wilde er niet over beginnen, maar dat dacht ik al ja AL...
Je bange voorgevoel van vorige week blijft toch knagen op deze momenten. Hoe fijn dit ook is, onbezorgd ervan genieten kan je niet![]()
Want forceert ze zo niets? Hoe zal ze morgen zijn? Hoe lang blijft het goed gaan? Waarom was ze dan toch zo slecht kort geleden? Oh zie je toch niet een voorzichtige pas tussendoor? Gaat het nog wel goed of loopt ze overal doorheen?
Enzovoort.... jezelf gek maken op zo'n moment is ook niet zo ingewikkeld! Dat moet slijten en hopelijk krijgt het de gelegenheid om te slijten en komt er geen terugval tussendoor. Want inderdaad, ook dat kan helaas elk moment gebeuren
Toch is mijn advies dan om hier wel van proberen te genieten! Zorgen maken doe je je al zoveel, door jezelf toe te staan te genieten van deze moment, maak je het jezelf toch ook wel makkelijker
Want uiteindelijk doe je het toch allemaal voor deze momenten!
Aukelizzy schreef:Het is zo raar om dit te lezen van iemand anders want dit is gewoon precies hoe ik me voel!! Je bent zo bang dat het toch weer fout gaat. Ik ga ook zeker proberen te genieten van deze momenten, want ik houd in mijn achterhoofd dat het ook de laatste keer kan zijn. Heb vandaag ook een hele tijd bij haar op de wei gezeten en gewoon zitten kijken hoe tevreden ze stond te grazen.