jesito schreef:[***] schreef:Ja dat vind ik nou ook! Maar ja, het is natuurlijk fijner voor het paard zonder pijn en zonder paarden, dan met pijn en paarden.
Ik vraag me af of het met mijn hb-er dan wel goed gaat komen als ik jullie berichten zo lees. Hij is na de "diagnose" niet van het gras afgeweest.... Wel krijgt hij veel minder gras, maar hij staat nog steeds op een heel groot stuk met 2 andere paarden.
Heb hem nu om de dag zo'n 15-20 min aan de longe lopen. En dit gaat nog steeds goed.
Wandelen langs de weg gaat niet en rijden kan ook niet meer. Ik blijf goede hoop houden.
Ja maar geestelijk moet het voor een paard ook leuk blijven.
Ja, heb je gelijk in. Daarom laat ik mijne ook gewoon tussen de andere paarden op het gras staan
Als het op deze manier niet lukt dan houdt het voor dit paard gewoon "op".
. Als ik een stukje zou afzetten dan wordt ie waarschijnlijk helemaal gek, want de rest van de paarden staan dan een heel eind verderop. Dat is trouwens ook weer niet bevordelijk voor zijn andere blessures. En hij heeft verder niets anders dan lekker "paard zijn" en buiten lopen. Ik denk niet dat hij gelukkig word als hij apart moet staan, het leven moet nl vooral "leuk" voor hem zijn. Voor alle paarden en dieren natuurlijk, maar dit paard heeft een verhaal, dus voor hem geldt het dubbelop.
