Bokt.nl

**Geplaatst**: 29-09-09 06:49

Re: centraal topic voor hoefkatrolontsteking

Geplaatst: 29-09-09 06:49

Het is achter de rug.
Alles ging prima voor haar, met mij iets minder.
Voel me fysiek ook niet lekker, slaap heel slecht (ben nu alweer wakker van kwart voor vijf) en ga nu maar eens proberen te werken.
Ik zie jullie later wel voor een lange update, maar eerlijk gezegd heb ik daar nu geen zin in (ik wilde jullie alleen maar laten weten dat ik jullie heel erg dank voor de steunbetuigingen).

**Geplaatst**: 29-09-09 08:13

Geplaatst: 29-09-09 08:13

Foxy fijn dat het voor Candy goed is gegaan en daar gaat het toch om.

VanHuisUit,ik zou het niet doen,je weet niet waar je aan begint en wat je kan verwachten.Zeker niet met een 14 jarige.
Er is ook niet zo heel veel te doen aan HKO.En je weet in ieder geval dat het alleen maar slechter gaat ipv beter.
De meeste paarden zijn na een jaar op.
Ze lopen allemaal kort in het begin moeten even op gang komen.

Maar ja,het is jou besluit om er een met mankementen te kopen,je krijgt zeker kosten en wat is een vriendenprijs.Ik zou eerder aan een slachtprijs(350 euro) denken want verkopen kan je zo`n paard niet meer.
Ook een paard wat voor de recreatie gebruikt wordt moewt goed kunnen lopen.

**Geplaatst**: 29-09-09 08:16

Re: centraal topic voor hoefkatrolontsteking

Geplaatst: 29-09-09 08:16

Esther,je mag in ieder geval weer wat met hem doen.

Tence liep bij de controles ook in het begin niet helemaal rad en naarmate het werk vorderde ging hij steeds beter lopen.
Dat is nu ook nog wel een beetje.

Ik kreeg ook het advies hem veel rechtdor te laten lopen en hem zo recht mogelijk te houden.

**Geplaatst**: 29-09-09 09:10

Re: centraal topic voor hoefkatrolontsteking

Geplaatst: 29-09-09 09:10

Heb nu een beetje de instelling: we zien wel waar het schip strand, probeer het van dag tot dag te bekijken en niet teveel aan de toekomst te denken. Ik doe er in ieder geval medisch en rijtechnisch alles aan om hem goed te krijgen en te houden....meer kan ik niet doen......

Fox: fijn dat het voor Candy goed is gegaan, en jouw shock is heel begrijpelijk. Als je er klaar voor bent lezen we je verhaal wel.....

Vanhuisuit: ik zou het niet doen, wat Taverno zegt: je haalt toch een hoop problemen op je hals en het kan eigenlijk ieder moment verkeerd gaan. Paard kan al katkreupel gaan bij de minste verstapping of struikeling met een hoop emotionele en financiele toestanden van dien.....

**Geplaatst**: 29-09-09 09:21

Geplaatst: 29-09-09 09:21

Foxy, fijn dat het goed is gegaan, sterkte met de verwerking van dit verlies.

Vanhuisuit, ook in zou het niet doen, om dezelfde redenen als de rest al heeft aangegeven.

En Esther, fijn dat er nu toch verbetering te zien is. Ik kan me voorstellen dat het nog onzeker is,
maar allang super dat het weer wat beter gaat. En inderdaad wat je zegt, van dag tot dag bekijken.
Dus je gaat ook bezig met het rechtrichten en op de achterhand zetten, mag ik vragen hoe je dat precies gaat doen?
Ik ben er ook mee bezig, maar wil het wel weten dat ik het echt goed doe.

**Geplaatst**: 29-09-09 09:41

Re: centraal topic voor hoefkatrolontsteking

Geplaatst: 29-09-09 09:41

Ik wil gaan lessen via de Antoine de Bodt methode

**Geplaatst**: 29-09-09 10:14

Geplaatst: 29-09-09 10:14

Esther fijn dat je nu meer mag gaan opbouwen.
Ik heb ookal veel gelezen over rechtrichten en ik zie dat voor mijn eigen pony ook wel als een mogelijkheid.
En het van dag tot dag bekijken is sowieso goed dat zou iedereen met een gezond paard ook moeten doen.

Elke, niet raar dat je je niet zo lekker voelt.
Houdt je wel een beetje rekening met je zelf? :(:)

Vanhuisuit je moet het natuurlijk zelf weten.. maar ik zou het ook niet doen. Waarom koop je geen ouder gezond paard? Zo'n dier zou het waarschijnlijk geweldig vinden wat jij hem of haar te bieden heeft. Die onzekerheid die je hier leest daar zit je toch niet op te wachten?

**Geplaatst**: 29-09-09 12:32

Re: centraal topic voor hoefkatrolontsteking

Geplaatst: 29-09-09 12:32

Elke, ik begrijp heel goed dat het nu niet zo lekker met je gaat. Heel logisch! Het is nogal niet niks wat je allemaal te verwerken hebt.
Wel fijn dat je een goed gevoel over Candy's afscheid hebt.

**Geplaatst**: 29-09-09 14:57

Geplaatst: 29-09-09 14:57

sterkte nog ff deze dagen. kan wel begrijpen dat het ff slikken is fijn dat het :(:)

veder vredig is verlopen

**Geplaatst**: 29-09-09 17:18

Re: centraal topic voor hoefkatrolontsteking

Geplaatst: 29-09-09 17:18

Foxy heel veel sterkte, vooral ook nu.

Ik vond het inslapen vreselijk, maar het moment na een paar dagen dat ik me ging realiseren dat ik hem echt nooit meer zou zien was minstens even erg. Ik ging hem met de dag meer missen, misschien ook wel omdat je zo gewend was hem altijd maar te (kunnen) zien.

**Geplaatst**: 29-09-09 17:21

Re: centraal topic voor hoefkatrolontsteking

Geplaatst: 29-09-09 17:21

denk idd het gemis het grootst is op het moment dat je beseft dat je dr niet meer naar toe kan om em te zien/poetsen enz enz...

**Geplaatst**: 29-09-09 19:15

Re: centraal topic voor hoefkatrolontsteking

Geplaatst: 29-09-09 19:15

Ik mis ieder paard nog waar ik afscheid van genomen heb.je wordt er wel wat makkelijker in om het te aanvaarden maar het blijft heel moeilijk.Als ik Tence zal moeten missen zal ik toch ook wel knap overstuur zijn.

Hebben jullie al eerder van een paard afscheid moeten nemen?

**Geplaatst**: 29-09-09 20:31

Re: centraal topic voor hoefkatrolontsteking

Geplaatst: 29-09-09 20:31

Nee gelukkig nog niet, mn andere is nog wel zo goed dat ie prima kan grasmaaieren op zn rusthuis. Als ie dat niet meer kan, laat ik die wel inslapen. Die is inmiddels 17 en al 4 jaar met pensioen....
Daarom zie ik er erg tegenop als ik of Bor of Lester in moet laten slapen, je hoort zulke horrorverhalen over vechten tegen spuit enzo....Slacht is voor mij zowiezo geen optie....

**Geplaatst**: 29-09-09 21:06

Re: centraal topic voor hoefkatrolontsteking

Geplaatst: 29-09-09 21:06

Ik ook nog niet, wel van een aantal andere huisdieren.
Ook erg... thuiskomen zonder dat er iets naar je toe komt lopen...

**Geplaatst**: 29-09-09 21:09

Geplaatst: 29-09-09 21:09

Ik heb er 3 naar de slacht gebracht,met eentje ben ik mee geweest.De stalhouder bracht ze weg en ik moet zeggen dat ik er een goed gevoel over heb.
Het ging zo rustig en voor je het wist was het voorbij.

Tence wordt ws ingeslapen,eigenlijk alleen omdat ik het zo`n gedoe vind dat je bep. medicijnen in het paspoort moet schrijven.
En er zat altijd een paardenslager in zoetermeer maar die is daar ook weg.

**Geplaatst**: 29-09-09 21:18

Re: centraal topic voor hoefkatrolontsteking

Geplaatst: 29-09-09 21:18

Ik hoop dat ik die beslissing nog heel lang niet hoef te maken......als ik alleen al over nadenk wordt ik heel verdrietig en ik spontaan janken....Het idee alleen al dat Borretje er niet meer zou zijn.....alles waarvan ik nu af en toe denk: grrrrrrrrrrrrrrrrr, zou ik dan ernstig missen...

**Geplaatst**: 29-09-09 22:02

Re: centraal topic voor hoefkatrolontsteking

Geplaatst: 29-09-09 22:02

Nou ik moet er ook niet aan denken hoor daarom hoop ik maar dat ze beetje sterk blijft en het goed gaat doen!!

en dat ze tog nog ouder mag woorden dan 6..

**Geplaatst**: 29-09-09 22:24

Geplaatst: 29-09-09 22:24

VanHuisUit schreef:
Zouden jullie het wagen om een paardje van 14 jaar te kopen (voor vriendenprijs, maar daar gaat het hier niet om)?
Mijn idee is dat ik met hem, met juiste verzorging en training en met mijn eigen beperking in mijn achterhoofd (ik kan zelf niet zo lang / intensief meer rijden) nog een aantal leuke jaren kan hebben. De DA zegt dat hij goed geschikt is als recreatiepaard.
Alleen...ik vind het zo bizar. Heb altijd jonge veelbelovende paarden gekocht, maar dat kan ik niet meer aan?
Waar moet ik extra op letten bij een dergelijk paard / tips / tops???

Ik heb dat gewaagd, door een 12-jaar oude superfijne merrie te kopen met HKO 3/4 op beide voorbenen. Toen we haar kochten wisten we deze diagnose, maar ze liep toen goed. Toch is ze na een jaar (normaal) rijden slechter geworden en niet meer bruikbaar als sportpaard. Ik rijd haar nu als recreatiepaard, met heel veel plezier overigens, maar ze heeft goede en slecht perioden en daar pas ik me op aan. Verder doe ik heel veel andere leuke dingen met haar dan rijden, zoals wandelen, grondwerk, en maak ik stapritjes zonder zadel.
Zou ik nog eens een paard met zo'n diagnose kopen: ik denk het niet.
Heb ik er nu spijt van: absoluut niet!!!! Want ik doe nu dingen met mijn paard die ik anders waarschijnlijk niet of veel minder had gedaan en waar ik ontzettend veel plezier in heb en veel van leer. Dus voor mij is ze goud waard, met deze voetjes erbij, maar het geeft wel zijn beperkingen.
Dat moet je bij je keuze in je achterhoofd houden, de toekomst is absoluut onvoorspelbaar, het kan jaren goed gaan of maar 1 jaar ... bedenk wat je met het paard wilt en kunt doen als ze toch slechter gaat lopen, moet je vooraf wel overwegen lijkt me.

**Geplaatst**: 30-09-09 13:16

Geplaatst: 30-09-09 13:16

Nu wordt het een hele lange update, maar goed.

Ik voel me na 48 u nog steeds verschrikkelijk bedroefd. En het weekend was al zo erg. Zaterdag ging nog redelijk, we zijn ' s avonds naar de bios geweest als afleiding.
Zondag zat ik nog maar net in de auto voor mijn laatste middag met Candy, toen mijn instructrice belde.
Haar man had een mogelijk nieuw paard voor mij gevonden, of ze ze mochten brengen naar stal voor een testritje.
Een kwpn merrie van 1,67 m, heel donkerbruin, een kolletje en 4 witte sokjes, van 1999.
Vader Lancelot, ze heet Samira de Haar en is net 14 dagen van haar veulen af, dus vreselijk mager.
Ik heb er compleet gevoelloos opgezeten, net of ik testte een scooter.
Conclusie: ik kan dus niet rijden. Flapperende benen, wapperende handen, naar voren leunen, naar beneden kijken, niet in draf kunnen houden (alhoewel dat haar slechte conditie daar ook wel iets mee te maken zal hebben).
Iedereen die op stal was (ook de mensen die er iets van kennen, dus niet de gemiddelde puber) vond haar ontzettend leuk, lief, mooi, goed lopen etc. Het kon me allemaal geen hol schelen. Ik vind het zelf geen schoonheid, maar een mastodont.
Ze viel wel mooi in de hand, maar daar heb ik niet veel aan, want als ik zo blijf sukkelen dan blijft ze dat natuurlijk niet doen.

En toen alle aandacht aan Candy gegeven. Ik stond al te janken aan de wei, toen ze voor de allereerste keer ooit op me af kwam draven toen ik haar riep (vroeger kwam ze nooit, sinds een goede 2 weken kwam ze aangestapt als ik riep waar ik helemaal door smolt). Daarna lekker in een hoekje gepoetst en veel worteltjes gegeven, alle lekkers waar ze van kon dromen in haar bak gedaan en toen naar huis (huilend na lekker commentaar van staleigenaresse dat de volgende bewoner van haar stal niet te groot mag zijn, want anders kan hij in de waterleiding aan het plafond bijten - wat onzin is, want het dier kan dat alleen als hij dan door zijn knieën zakt, bovendien hebben er al grote paarden probleemloos in gestaan).

Maandagochtend met de camera naar stal voor een laatste filmpje, dat wilde ik zondag al doen maar toen kwam vriendlief naar stal om dat paard te bekijken en hij nam de camera mee. Jullie raden het al: lege batterijen, dus weer huilen van frustratie. Candy nog een uurtje op de wei gezet, daarna staart gewassen en geknipt, wat aanvoelde als verminken, en laatste borstelbeurt. De handelaar belde dat hij door file 3 kwartier te laat was, dus heb ik ze nog op de wei gezet en haar kastje opgeruimd (ik wilde haar stressloos op de wei hebben, als ik er naar zou zitten kijken zou ik alleen maar huilen en erheen lopen).
Toen hij er was, Candy dekentje op gedaan en gebandageerd, en toen probleemloos de trailer op. Hij had een veetrailer zonder tussenschot bij, en was haar speciaal alleen komen halen, dus dat was echt comfortabel reizen voor haar (ze sloopt tussenschotten en mede-passagiers omdat ze haar ruimte wil hebben, voor de rest is ze braaf)
Een dik half uur later waren we in Mechelen, waar we eerst 5 minuten moesten wachten aan de poort voor de aanmelding en daarna reden we achterom. Het was 10 voor 12, om half 1 begonnen ze te slachten. De veearts kwam haar chip en papieren op de wagen controleren, daarna haalde ik haar eraf en toen heeft de handelaar (omdat hij de weg wist) haar in een wachtruimte gezet.
Het is een slachthuis uit de jaren 50-60 denk ik, dus de wachtruimte was bepleisterd, met bakstenen vloer, onderverdeeld in hokjes dmv hekwerken die open konden. Op de vloer lag mest, dit kwam omdat ze in de ochtend koeien hadden gehad, en die schijten natuurlijk overal, ook op de muren. Het was echter duidelijk verse mest, ik heb geen één vlieg gezien, en er hing een brandslang, die duidelijk regelmatig gebruikt werd. Candy stond te trillen op haar benen van het transport (ze heeft duidelijk last met haar benen), ze stond erg oplettend te kijken en luisteren, maar was zeker niet in paniek, maar heel erg onder de indruk. Ze begreep er duidelijk geen hol van. Ze at echter wel alle worteltjes die ik gaf en stond na 5 minuten al in rust (meer van pijn dan ontspanning, maar als ze echt gestresst was, zou ze dat nooit doen). De schuifdeur achter ons stond compleet open, ze kon naar buiten kijken. In de verte gilden soms varkens (maar varkens gillen altijd), dat vond ze ook maar gek, maar aangezien ik er stoïcijns onder bleef en met mijn moeder kon babbelen, ging ze niet stressen. Ook een vrachtwagen die achteruit reed met het bijhorende piep-piep-piep van de parkeersensor vond ze reden om op te kijken, maar verder niets. Ze had wel een verhoogde hartslag van het alert staan. Na een kwartiertje kwam de slachter, hij vroeg hoe jong ze was (heu, 25 meneer!) en bekeek haar hoofdschuddend toen ik zei dat ze hoefkatrol had. Hij was heel aardig en rustig, zei zelf dat hij niet graag dieren schoot die duidelijk verzorgd en geliefd waren, maar dat dit het leven was en dat hoefkatrol einde verhaal was. Hij had zijn eigen paard ook zelf geschoten. Hij vond haar er super goed uitzien (dat zegt iedereen en net ook daarom kwam ik dus mee), vroeg of ik al afscheid had genomen en zei dat ik haar laatste worteltjes mocht geven. Er was nog wel 1 koe voor haar, noodgeval. Toen was de trailer met de koe er plots, toen schoven ze de schuifdeur 3/4 dicht, dus we hadden nog licht en konden alles buiten horen. Mijn moeder keek en vertelde wat er aan de hand was, zodat ik zelf niet zou schrikken en zo Candy zou doen stressen. Ik had ze ondertussen aan de hand, ze verzette geen pas en luisterde alleen. Toen ze het gebonk van de koe op de aflaadklep hoorde, hinnikte ze, maar die koe antwoordde niet. Het duurde wel even, want toen zakte de koe (een enorme dikbil volgens mama) op het hellinkje naar de schietbox door haar voorbenen. Ze gaven haar stroomstoten maar dat hielp niet, ze wilde niet meer opstaan. Toen hebben ze een dik touw rond haar billen gedaan en haar naar binnen getrokken (nog een halve meter, tussen het wachtgebouw en het slachtgebouw kon net een vrachtwagen), en haar daar op het rubber geschoten.
Die koe loeide ondertussen 1 keer zwakjes, dat was alles. Ik heb zelfs niet gemerkt dat ze geschoten werd, het maakt niet meer lawaai dan een stang achter een tussenschot in de haak doen.
En toen ging de deur open, en nam de slachter haar halstertouw over, en ze liep zo achter hem aan, enkel bij het binnengaan/ op het rubber stappen aarzelde ze even, en toen liep ze mee. Ze was wel zelf zo dom om op de helling van de schietbox te gaan staan met haar achterbenen, dus trappelde ze wat tot ze haar evenwicht vond (ze kon nog zeker een halve meter vooruit maar dat deed ze niet). De slachter was gewoon stil, had haar losjes vast, en pakte toen het schietpistool, waarop ik een stapje opzij zette, achter de deur, en ik zag nog net het stukje van haar "veulenstaartje", en toen viel ze, in 1 keer was ze weg. De slachter kwam haar halster geven, en toen ben ik met mama vertrokken, zonder omkijken.
Ik heb sindsdien constant de tranen in mijn ogen, als ik al niet luidop aan het huilen ben.

Na een korte nachtrust (ik werd wakker en kon niet meer slapen) besloot ik de boterhammen die ik op de verwarming had laten liggen en die ik voor Candy vergeten was, aan Samira te gaan geven. Het eindigde ermee dat ik als een gek voor Candy haar stal heb staan huilen, omdat Samira dus geen brood blijkt te lusten. Ben daarna gaan werken maar heb me daar alleen recht kunnen houden omdat iedereen het wist en me zo veel mogelijk ontzag.

Meeste van mijn stalgenoten zijn vreselijk lief en attent, maar je hebt natuurlijk ook de idiote blaters à la: is dat nu je nieuwe paard? (net zoals: leuk, een nieuwe jas!). Ik vind het vreselijk dat ik nu in verleden tijd over haar moet praten, dat klink zo "lang geleden". Ik zou ze nog op in memoriam moeten zetten, ik moet mijn profiel aanpassen, het geld moet nog naar het asiel (ik kan het amper aanraken, die briefjes en de kwitantie), ik moet nog een aantal mensen bellen en updaten, en ik wil het allemaal niet. Want als het laatste woord hierover gezegd is, dan is ze echt weg. Dan moet ik haar opbergen in mijn hoofd en dat wil ik totaal niet. Nu zit ik dus alweer te janken. Mijn vader begreep ook niet dat ik kerstkaarten met haar foto had laten maken en dat ik alweer op stal was, ik moet het mezelf maar niet te moeilijk maken vindt hij. Mijn moeder vindt ook dat ik zeker een maand niet over een nieuw paard moet denken, even rust moet nemen, maar langs de andere kant: ik zit al sinds mei niet meer serieus in het zadel, en als ik over een maand weer ga rijden, ga ik even hard staan huilen schat ik.

Het is zo belachelijk contradictorisch: ik werd helemaal verliefd op Candy, en heb haar gekocht want ze had het niet goed, ondanks het feit dat ze te oud, te duur en te klein was en ik eigenlijk nooit een eigen paard wilde, en al zeker geen pismerrie of een arabier (wat Candy dus wel bleek te zijn). Nu wil ik een paard, er staat er 1 voor mijn neus die alles heeft op het eerste gezicht, en nu ontbreekt alle liefde en wil om ervoor te gaan.

**Geplaatst**: 30-09-09 13:25

Re: centraal topic voor hoefkatrolontsteking

Geplaatst: 30-09-09 13:25

Jeetje foxy, ik heb je verhaal met tranen zitten lezen.
Het is voor mij alweer 5 jaar geleden, maar als ik dit lees voelt het als de dag van gisteren.

Ik besloot te stoppen met de paarden, maar kreeg na 2 maanden een mooi aanbod en had toen toch weer een paard op stal. Puur voor de afleiding, ik heb me er nooit aan gehecht. Ik had er nooit aan moeten beginnen achteraf gezien. Ik heb nu geen paard meer, hecht me toch niet meer.

Wens je heel veel sterkte met het verlies. Je hebt de beste keuze gemaakt die je voor haar kon maken.

**Geplaatst**: 30-09-09 13:27

Geplaatst: 30-09-09 13:27

Elke

Ik zit hier met je mee te janken. Wat een verhaal meis....
Echt iets wat nooit meer uit je hoofd gaat.

Heel normaal hoor, dat je nog niets kunt voelen voor een ander dier. Het is allemaal nog zo vers. Eerst moet het verdriet om Candy een plekje krijgen. Dat heeft gewoon tijd nodig.

Doe nu vooral wat je zélf wil. Wil je naar stal toe: gewoon gaan. Kerstkaarten met Candy erop: gewéldig! Heel hard janken: lekker doen.
Iedereen verwerkt verdriet op zijn eigen manier. Er is niets goed of fout.

**Geplaatst**: 30-09-09 15:34

Geplaatst: 30-09-09 15:34

Ik weet echt niet goed wat ik moet zeggen. Ik vind het echt heel erg.
Ook al heb je er niet veel aan ik wens je toch heel veel sterkte toe, en hoop dat het verlies in de toekomst draaglijker gaat worden.

**Geplaatst**: 30-09-09 15:39

Geplaatst: 30-09-09 15:39

Foxy,dat heb je mooi opgeschreven.
Ik kan me voorstellen dat je nog niets hebt met dat andere paard.Ik vind het eerlijk gezegd wel wat vroeg om je nu al een ander paard te bezorgen.
De liefde voor Candy zal nooit helemaal weg gaan maar mettertijd wordt de pijn van het verlies wel minder. :(:)

**Geplaatst**: 30-09-09 16:01

Geplaatst: 30-09-09 16:01

Wat een verhaal zeg!!

ik had er tranen van in me ogen. het was alsof ik een boek aan het lezen was
nou nog veel sterkte komenden tijd. :(:)

**Geplaatst**: 30-09-09 16:01

Geplaatst: 30-09-09 16:01

[quote="taverno"]Foxy,dat heb je mooi opgeschreven.
Ik kan me voorstellen dat je nog niets hebt met dat andere paard.Ik vind het eerlijk gezegd wel wat vroeg om je nu al een ander paard te bezorgen.[quote]
Zo was het niet helemaal.
Eigenlijk was hij op zoek voor een andere klant (mijn instructrice en haar man verhandelen ook) die zowat hetzelfde eisenlijstje heeft als ik.
Deze kreeg hij even op proef mee, en ik kreeg eerste keus.
Als ik het niets vind, gaat ze naar de andere klant.
Ze zijn ze dus niet speciaal voor mij gaan halen hoor.