arno8 schreef:Dat klopt. Ik zal je gelijk het hele verhaal vertellen.
Ze heeft het langer volgehouden dan ik had verwacht. Ze staat altijd op de wei (zachte ondergrond) en in het stuk Belgie waar wij reden, waren alle ruiterpaden bezaaid met spelt (hele scherpe kleine steentjes). Die overgang was te groot voor haar. Een week lang bleef ze er goed op lopen (de eerste dagen 30 kilometer per dag, omdat we zelf moe werden gingen we terug naar 15 kilometer per dag). Daarna ging ze die paden ontwijken en zocht ze het zachte op.
Ik had natuurlijk uit eigen belang ijzers onder kunnen slaan. Dan voelt de voet niets meer en kun je vrolijk doorhuppelen, zou je denken. Maar dan breek ik liever mijn vakantie af. Maar dat is nog niet alles.
Het viel ons op dat we op die paden geen 1 andere ruiter tegen zijn gekomen. Een campingbaas kon ons wel vertellen waarom: paarden met ijzers redden het ook niet op die paden. Hij heeft ook al geklaagd dat die paden niet geschikt zijn, maar voorlopig blijft het zo.
Mijn paard liep weer als vanouds toen ze na een dagje rust weer thuis kwam. Hier liggen ook niet overal die steentjes, ze lagen daar ook vaak op de opritten en dus op de weg, door de harde ondergrond drukken ze recht in de hoef.
We hebben wel in 10 dagen 150 kilometer afgelegd. Arabesk liep nog goed en had nog wel doorgekund. Ik ben benieuwd hoe ver een paard op ijzers op dezelfde route was gekomen.
Volgend jaar gaan we het weer doen. Onze paarden staan niet op een harde ondergrond met scherpe steentjes, dus kunnen we ze niet daaraan aanpassen. Wel gaan we trainen met hoefschoenen, zodat we die bij die stukken onder kunnen doen.
Ieder paard kan dus nog steeds zonder ijzers, alleen de ruiter vaak niet.
ben het hier niet mee eens,
er word hier nu naar 1 paard gekeken,
misschien heb ik ijzers gekozen voor mezelf
omdat ik niet wou dat men paard kreupel ging lopen,
maar lang niet elk paard kan zonder ijzers,
ken 1 paard die kan misscien 1 dag zonder ijzers lopen maar dat is dan dat dan zijn de hoeven de volgende dag geheel kapot,
ikzelf hou totaal niet van ijzers,
maar toen men paard na 3 maanden kreupel een grote scheur in der achterhoef kreeg,
en het al geprobeerd weg te late halen door de hoefsmit maar gewoon doorscheurde, heb ik toch besloten om de hoeven bij elkaar te houden
dus dat ze niet weer kreupel zou raken,
dan maar een extra ijzertje erop,

veel puin dr op liggen, en ik kan je melden dat ze daar niet blij mee was. Ja vanuit de stal tot aan t terrein ging t aardig maar dan....... Lekker naar de wei, paard strompeld zich suf voort met n gezichie van laat mij maar lekker binnen en dan eindelijk op de wei aangekomen zie je die paarden lekker rennen en doen enz. maar mijn paard durfde nog niet eens te draven, op t gras notabene.
. Honden vinden t ook niet altijd ff fijn als er kieseltjes liggen en kan me dat goed indenken dat menig paard van nu daar ook moeite mee heeft.