farrier schreef:Er is maar een goede bekap methode, en dat is de methode waar het paard zich goed bij voelt.
Een methode die het paard het minst belast is de beste methode. Ideaal gesproken, heb ik liever een paard dat zich goed voelt op blote voeten dan dat hij zich goed voelt op ijzers. Als hij zich goed voelt op blote voeten met traditieoneel bekappen, ook goed, want die verschillen zijn zo groot ook weer niet.
farrier schreef:Een paard wil graag met zijn hoefbeen vlak op de grond landen. wetenschappelijk onderzoek van van Heel heeft aangetoond dat daar maar heel kleine variaties inzitten, die met het blote oog niet waarneembaar zijn. Het hoefbeen kun je niet zien, maar wel de hoefschoen. Als deze symetrisch om het hoefbeen zit zal deze vlak op de grond neergezet worden. Je kunt dit dus alleen aflezen uit de beweging van een paard, en dus niet uit een foto of een hoefzool of zo.
Duidelijk is dan ook dat de hoogte van de verzenen variabel zal zijn, waar nb standaard lagen 'hielen' adviseerd. nb. een paard heeft verzenen 'hielen' nodig als hefboom voor het hoefmechanisme, samen met de pompwerking van het straalkussen.
Dat bij NB lage hielen ideaal worden gevonden, wil nog niet zeggen dat ze in 1 keer laag gemaakt zouden moeten worden. Traditioneel zet vaak een mooie voet onder een scheef been, is ook niet wijs. Het grote verschil is volgens mij dat bij NB de hoef vanzelf steeds idealer wordt, waarbij traditioneel het zelf steeds ideaal probeert te bekappen.
farrier schreef:Verder is in dat onderzoek gebleken dat paarden meesters zijn in het compenseren, ondanks duidelijk hogere belastingen in de voet. Een paard zal dus niet gauw anders gaan lopen bij een verkeerde of vergroeide hoefstand. Wel is het zaak om zo klein mogelijke belasting te genereren en dus zo dicht mogelijk bij de originele bekapte vorm te blijven. Een paard met lage verzenen en lange tenen moet dus vaker bekapt worden dan een paard die 'recht omhoog' groeit. In die zin creeeren nb dus hun eigen werk.
Dit past mij niet, niet de smid geeft aan wat de vorm moet zijn, het paard geeft dat aan. Daar komt bij dat een lange teen niet per definitie samenhangt met lage verzenen. Dat zie je eigenlijk alleen bij hoeven op ijzers, de verzenen slijten, de teen niet en dus veranderd de hoefas achterover. Een goede hoef groeit eigenlijk vanzelf mooi omhoog zonder hoek verandering, en in het beste geval is de groei in evenwicht met de slijtage. De hoekverandering is een van mijn grootste bedenkingen tegen beslag, met daarbij door het extra gewicht geaccentueerde bewegingen (een slingering in de bewegingsloop wordt erger)
farrier schreef:Wat betreft de afgeslepen opzet in de nieuwe ijzers: Deze zijn speciaal gemaakt voor het onderzoek, zodat elke opzet exact gelijk was, en resultaten onderling vergeleken konden worden. Van Heel heeft al aangegeven dat de opzet die door smeden al 1500 jaar wordt aangebracht dezelfde werking heeft, maar omdat hij handmatig wordt aangebracht en daardoor variaties vertoond, kon deze methode niet in het wetenschappelijk onderzoek worden toegepast.
De getoonde ijzers van www.hopeforsoundness.com is een poging om zonder opzet toch een mooi afrollen te krijgen. Van nassau heeft iets gemaakt wat er op lijkt, maar wel in het stramien van traditioneel denken, de wand moet ondersteund. Een groot voordeel van deze ijzers is dat de plaats van afrollen niet meer door het ijzer (de smid) wordt opgelegd.
farrier schreef:verder lees ik een hoop banketstaaf verhalen over beslaan. De doorbloeding, gevoeligheid en afgroei is bij een goed beslagen hoef zeker niet minder dan bij een onbeslagen hoef.
Voor mij is het duidelijk: De wetenschap heeft de gedachtenballon van nb doorgeprikt.
Dat de doorbloeding en gevoeligheid door beslaan anders worden is wetenschappelijk aangetoond. Dat de groei dan niet minder is, ze is in iedergeval wel anders.
Geplaatst: 25-06-06 22:01 
. 
