Bokt.nl

**Geplaatst**: 23-01-16 12:10

Re: Dilemma, mijn grote vriend naar de eeuwige weides?

Geplaatst: 23-01-16 12:10

@Sanne83: Is dat zo dat oude paarden alleen om financiele reden niet meer geopereerd worden, of omdat hun lichaam geen operatie meer aankan? Mij is vroeger verteld dat een bejaarde niet meer door de narcose komt, is dat dan niet zo?

**Geplaatst**: 23-01-16 12:15

Re: Dilemma, mijn grote vriend naar de eeuwige weides?

Geplaatst: 23-01-16 12:15

Nog even iets erbij: Ik persoonlijk vind 25 jaar dus niet oud, maar in onze huidige maatschappij worden zelfs mensen van middelbare leeftijd al [te] oud gevonden.Alles is dus betrekkelijk, maar het gaat me erom om te weten of iemands lichaam een operatie nog aan zou kunnen.

**Geplaatst door de TopicStarter** : 23-01-16 12:45

Geplaatst door de TopicStarter : 23-01-16 12:45

Het is en blijft k×t. Ik loop de hele dag te huilen. Kan s'nachts niet slapen.

Mooi alle reacties hier. Geeft me veel steun.
Maar het is zoo moeilijk. En ja 25 is gewoon stokoud voor een groot paard. Bij honden worden teckels ook ouder dan Deense Doggen. Die zijn met acht al op. Zo'n grote paarden slijten veel harder dan bv een shetlander.
En als hij nou stilletjes, dooorgezakt en somber zou zijn. Dat zou de beslissing nog makkelijker maken. Maar hij is nog zo viev.. Mijn bikkel, mijn alles, mijn eerste vriend, mijn rots. Toen mijn leven op alle vlakken instorten was hij er.
Die lompe en eigenwijze vos. Ruwe bolster blanke pit. Met een heel klein hartje.
Ik huil voor het besluit waarvan ik weet dat ik hem ga en moet nemen. Hij verdient het niet om verder af te takelen en pijn te hebben.

En het klopt. Het weer en de kou helpen niet mee.. Maar het blijft een vraag voor iedereen met paarden en dieren: wanneer is het genoeg. Kwaliteit of kwantiteit.

**Geplaatst**: 23-01-16 12:50

Re: Dilemma, mijn grote vriend naar de eeuwige weides?

Geplaatst: 23-01-16 12:50

Dit topic opende ik zo'n twee weken terug:

[MD] Wanneer is het genoeg? Eeuwige twijfels

Maar bij mij hielp het me wel enorm dat ik wist wat er aan de hand was. Jij weet dat niet en ik snap heel goed dat je niet meteen een da erbij haalde of dure foto's liet maken, maar het zou mij toch teveel onzekerheid geven. Straks loopt ze voor niks met pijn. En als het ongeneeslijk is dan is de beslissing ook makkelijker te maken. Ook weet je, aan de hand van foto's, beter hoe erg het is.

**Geplaatst**: 23-01-16 12:56

Geplaatst: 23-01-16 12:56

Ts, veel sterkte. Ik weet hoe moeilijk het kan zijn om deze beslissing te nemen.
Hoe pijnlijk ook, het hoort bij onze taak als 'eigenaar'. For better, for worse.

**Geplaatst**: 23-01-16 13:00

Geplaatst: 23-01-16 13:00

anjali schreef:
Nog even iets erbij: Ik persoonlijk vind 25 jaar dus niet oud, maar in onze huidige maatschappij worden zelfs mensen van middelbare leeftijd al [te] oud gevonden.Alles is dus betrekkelijk, maar het gaat me erom om te weten of iemands lichaam een operatie nog aan zou kunnen.

25 voor een shetlander is niet oud nee. Voor een paard van 1.80 Is het echt zeker oud.

Zelfde als dat een jack Russel van 8 niet oud is. Maar een berners Sennen van 8 loopt op zijn eind met die leeftijd.

@ts. Ik heb het toen met mijn 'oudje' meegemaakt. Had allerlei ouderdoms kwaaltjes maar Was nog zo vrolijk en fit... Tja wat doe je dan?
Op een gegeven moment zag je het aan hem dat het klaar Was. Het is lastig te omschrijven maar wie zijn paard goed kent weet dat moment.
Ik zag bij mijn paard de glans uit zijn ogen verdwijnen. Hij werd somberder in zijn doen.

Toen heb ik de afspraak gemaakt. Inslapen ging heel vlot. Of eigenlijk, te vlot. De DA zette eersr de verdoving en halverwege de prik viel hij om en Was weg. Hij Was echt gewoon op.

En dat terwijl hij nooit echt kreupel heeft gelopen oid. Het waren vooral kleine kwaaltjes die hij Had.

Als de tijd er is weet/voel je het wel.

**Geplaatst**: 23-01-16 13:16

Geplaatst: 23-01-16 13:16

anjali schreef:
@Sanne83: Is dat zo dat oude paarden alleen om financiele reden niet meer geopereerd worden, of omdat hun lichaam geen operatie meer aankan? Mij is vroeger verteld dat een bejaarde niet meer door de narcose komt, is dat dan niet zo?

Mij is dat ook gezegd en het lijkt mij ook dat een ouder paard minder snel hersteld na een operatie

**Geplaatst**: 23-01-16 13:28

Re: Dilemma, mijn grote vriend naar de eeuwige weides?

Geplaatst: 23-01-16 13:28

Even ingaand op de vraag richting mijn 26 jarige merrie: Ze is enkel wat stijver bij kou (heb haar al jaren dus ik zie het zelf), stijver als ik niks met haar doe en stijver als ik té veel in een keer met haar doe. Ofja stijf, gewoon kreupel op links achter. Komt duidelijk uit de sprong. Als het een blijvend probleem was zou ik haar op de scan zetten, maar het is enkel in periodes dat artrose ook erger is. Szomers krijgt geen enkel paard haar bijgehouden op de wei of op uitrit.

TS, ik zou je DA zeggen dat je het idee hebt dat je oudje binnenkort eens op is. Je DA komt gelijk aan om een spuit te zetten en het is gedaan... zodra jij je belletje pleegt.
Als ie vrolijk oogt zou IK hem niet laten gaan, maar je kunt natuurlijk ook laten inslapen vóór hij down word.

**Geplaatst**: 23-01-16 13:45

Geplaatst: 23-01-16 13:45

Sheran schreef:
Dit topic opende ik zo'n twee weken terug:

[MD] Wanneer is het genoeg? Eeuwige twijfels

Maar bij mij hielp het me wel enorm dat ik wist wat er aan de hand was. Jij weet dat niet en ik snap heel goed dat je niet meteen een da erbij haalde of dure foto's liet maken, maar het zou mij toch teveel onzekerheid geven. Straks loopt ze voor niks met pijn. En als het ongeneeslijk is dan is de beslissing ook makkelijker te maken. Ook weet je, aan de hand van foto's, beter hoe erg het is.

Ben het hier helemaal mee eens. Ik heb zelf een merrie van bijna 23, welke meer gezondheidsklachten heeft dan alle paarden bij mij op stal bij elkaar haha.

Mocht zij iets mankeren? Dan laat ik dat gewoon controleren en eventueel behandelen door de dierenarts. Heb een zeer realistische arts en wel eens gevraagd: hoever moeten we gaan? En die zegt heel duidelijk: als we het steeds simpel kunnen oplossen is het nog lang niet haar tijd en kan ze zo nog 10 jaar door. Maar als ik op de stoep zou staan voor een koliekoperatie of iets dergelijks, dan houden we er mee op. Top antwoord!

Oftewel ik behandel haar op medisch gebied net zoals mijn jonge paard, alleen de behandeling is aangepast op haar leeftijd.

Ik zou je paard niet zomaar afschrijven op dat ene been, maar juist eerst eens laten uitzoeken wat er aan de hand is. Als ie veel jonger was had je het waarschijnlijk ook gedaan? Zou hem die zorg niet ontnemen vanwege zijn leeftijd.

Verder merk ik dat beweging bij die van mij erg belangrijk is. Zij is ook extreem scheef, waardoor training belangrijk is voor haar gezondheid. Uiteraard loopt ze nu minder intensief dan toen ik nog wedstrijden reed hihi.

Ik zou dus zeker met een arts dat been onderzoeken (foto en scan zou top zijn) en dan samen bepalen hoe nu verder. Denk zelf dat dit je twijfels en onrust een stukje weg kan nemen.

Heel veel succes, kan je zorgen goed voorstellen.

**Geplaatst door de TopicStarter** : 23-01-16 14:44

Geplaatst door de TopicStarter : 23-01-16 14:44

Mijn DA had geen dienst vandaag. Maandag weer even contact. Laat hem dan komen voor diagnose, advies, fotos, etc.

Paarden lopen nu eindelijk weer lekker buiten te spelen en te rollen. Grond is weer zacht genoeg gelukkig. Hij zag er lekker fit en actief uit. Stijfheid bijna niets meer van te merken. Zeker na het rollen :-)

Doet me weer even goed.

Ik ga hem va morgen weer aan de hand wat beweging en buigwerk geven. Na bezoek DA evt uitbouwen om spieren wat te verstevigen. Ook afhankelijk wat hij ervan vind.

Fijn al die verhalen hier, ook de moeilijke. Zo kom je lotgenoten tegen die ook met hun oudje dezelfde weg ingaan of zijn ingegaan. En ben heeeel blij met alle tips!! Ook die ik via PB heb gekregen.

**Geplaatst**: 23-01-16 15:00

Re: Dilemma, mijn grote vriend naar de eeuwige weides?

Geplaatst: 23-01-16 15:00

Een vriendin van mij heeft een Haflinger gehad met artrose aan haar linker schouder waardoor dat been ook op een gegeven moment niet meer te bekappen was. Ze liep wel wat stroever dan haar dochter en andere maatje maar was altijd vrolijk, oortjes erop en zelfs een drafje zat er op haar oude dag nog in

Uiteindelijk heeft ze samen met de smid besloten haar niet meer te bekappen. Ze liep immers overdag op het land en 's nachts op het zand. Daardoor bleven haar voetjes ook best netjes. Deze oude merrie is er ruim 30 mee geworden.
Hopelijk heb je wat aan mijn verhaal.

**Geplaatst**: 23-01-16 18:36

Re: Dilemma, mijn grote vriend naar de eeuwige weides?

Geplaatst: 23-01-16 18:36

Het lijkt mij vanachter decomputer weliswaar dat jouw paard nog veel te goed is om te gaan hemelen. Zeker nu het zachter weer aan het worden is, kan hij vast en zeker nog een hele tijd gaan genieten.

**Geplaatst**: 23-01-16 18:45

Geplaatst: 23-01-16 18:45

Pfff wat een ontzettend lastige beslissing! Het is een beslissing die onmogelijk lijkt, maar uiteindelijk moet hij toch gemaakt worden.

Ik heb een jaar geleden mijn oudje laten gaan. Ik heb nog nooit zoveel van een paard gehouden als van hem. Ik wist gewoon niet dat ik zoveel kon houden van een dier. Het was een aparte, eentje met een gebruiksaanwijzing. Hield niet van geknuffel, wilde niet uitgebreid tutten. Ik heb de beslissing genomen na een goed gesprek met mijn osteopaat. En eigenlijk wist ik het daarvoor al. Hij was zo knuffelig en zo lief. Het klopte niet. Hij stond soms een uur lang te dutten op mijn schouder en bleef maar knuffelen. Toen was de beslissing genomen. Dit was hij niet meer. Alle pit en levenslust was er uit. Op een maandag is toen de beslissing genomen dat hij die vrijdag ingeslapen zou worden. We hebben een halve week lang geknuffeld, samen appeltjes gegeten, uren bij hem in z'n stal in het stro gezeten. Hoe raar het ook klinkt, het was het allermooiste afscheid dat ik mij kon voorstellen.

Uiteindelijk is het met dieren zo ver dat je die beslissing moet lezen. Ik vind het zelf onmogelijk om via internet advies te geven over zo'n situatie. Mijn ervaring is dat je het zelf ergens weet wanneer de levenslust eruit is en wanneer het zo ver is. Misschien nu, misschien pas over jaren. Wat ik je wel mee zou willen geven, neem rustig de tijd voor de beslissing en neem de tijd om na te denken over hoe jij afscheid wil nemen, want - hoe raar het misschien ook klinkt - een 'goed' afscheid helpt echt bij het verwerken. Heel veel sterkte met deze moeilijke beslissing!

**Geplaatst**: 23-01-16 19:22

Re: Dilemma, mijn grote vriend naar de eeuwige weides?

Geplaatst: 23-01-16 19:22

Ik moet eerlijk zeggen dat ik niet alles van dit topic heb gelezen.
Maar weet dat in een travalje het paard zijn been (opgetilde voet) vastgemaakt wordt dus als hij pijn heeft aan het dragende been en hij zou erdoorheen zakken is het leed niet te overzien.
Verder denk ik dat je voor jezelf beter de zekerheid kunt zoeken door hem door de DA te laten nakijken en daarna zul je wijzer zijn wat betreft zijn toekomst verwachting en aan de hand daarvan een beslissing kunnen nemen met zowel je verstand als met je hart.
Veel sterkt..

**Geplaatst door de TopicStarter** : 23-01-16 19:47

Geplaatst door de TopicStarter : 23-01-16 19:47

Nu ze weer lekker buiten staan, en het weer inderdaad weer beter is, ben ik gelukkig wat rustiger geworden. Hij is nog 'gewoon' zichzelf, net als 10 of 16 jaar geleden. Alleen gaat het soms niet altijd even soepel. En inderdaad, ik moet mezelf niet door paniek, onrust of angst laten leiden. Maar toen ik dit topic opende was ik helemaal de weg kwijt.
Ik wacht nu ook even op wat de dierenarts zegt. En zoals hierboven is gezegd, ik geniet gewoon extra nu van alle momenten. Lekker kroelen, een worteltje en even lekker bij hem zitten terwijl hij zijn hooi wegwerkt. Die stilte, met dat heerlijk geluid van malende kiezen, laat me weer even landen.
Ik besef natuurlijk wel dat onze tijd samen, eerder of later, een keer ophoudt. Maar daar denk ik nu, hier, vandaag even niet over na. Ik hoop vanavond voor het eerst sinds een aantal weken weer eens een goede nacht door te slapen.

Wat ik me nog afvroeg, met alle verhalen hier en via PB, is er niet een topic voor lotgenootjes met oude paardjes? Waar je elkaar advies, steun of gewoon een luisterend oor kunt bieden?

**Geplaatst**: 23-01-16 20:40

Re: Dilemma, mijn grote vriend naar de eeuwige weides?

Geplaatst: 23-01-16 20:40

Je paard was gewoon stijf omdat hij niet buiten geweest was. Zoek een plek voor hem waar hij meer buiten komt. Rust roest. Maar als jij hen in wil laten slapen omdat je een jong paard wil moet je dat ook gewoon zeggen. Niemand verplicht je om een bejaard paard in leven te houden.

**Geplaatst door de TopicStarter** : 23-01-16 20:50

Geplaatst door de TopicStarter : 23-01-16 20:50

Arabesk schreef:
Je paard was gewoon stijf omdat hij niet buiten geweest was. Zoek een plek voor hem waar hij meer buiten komt. Rust roest. Maar als jij hen in wil laten slapen omdat je een jong paard wil moet je dat ook gewoon zeggen. Niemand verplicht je om een bejaard paard in leven te houden.

Wat is dit??! Mijn paarden staan aan huis en kunnen 24/7 buiten staan. Behalve met het weer van afgelopen week.
En ik heb al een 10-jarige om op te rijden. Die staat ernaast.
Ga ergens anders onzinnige reacties plaatsen.

**Geplaatst**: 23-01-16 20:53

Geplaatst: 23-01-16 20:53

Nou dan was hij toch stijf van het op stal staan? Nu is het minder schreef je zelf al. Ik vind het nogal dramatisch om dan maar meteen te roepen dat hij ineens zo stijf was en dat je daarom de beslissing wilt nemen, ja nogal logisch dat ie stijf is als hij niet buiten is geweest.

Ik zit al een tijdje mee te lezen in dit topic, meerdere mensen dragen oplossingen aan voor het bekappen en meerdere mensen valt het op dat er nog geen DA naar gekeken heeft. Het lijkt erop dat je vooral wilt horen dat je een goede beslissing gaat nemen. Mijn irritatiegrens is wel bereikt, ook omdat je het voetje niet kunnen optillen allemaal zo dramatisch breed uitmeet en de aangedragen oplossingen niet lijkt te willen horen. Het is zó simpel en als je paard voor de rest niets mankeert en verder blij is wat is dan het probleem? ja hij is stijf als ie na een week van stal komt, maar ik zou ook stijf zijn als ik een week op bed lag.

Laatst bijgewerkt door Arabesk op 23-01-16 20:59, in het totaal 1 keer bewerkt

**Geplaatst**: 23-01-16 20:59

Geplaatst: 23-01-16 20:59

Volgens mij zegt ze dat niet, Arabesk. Ze maakt zich gewoon zorgen over de benen van haar paard. Dat hij het voetje niet meer wilde geven. Kreupelheid.

**Geplaatst**: 23-01-16 21:00

Geplaatst: 23-01-16 21:00

Er zijn zoveel paarden die niet makkelijk voetje kunnen geven, deels omdat bekappers soms de voeten veel te hoog optrekken, of omdat het paard een blokkade heeft. Er zijn al tientallen opties aangedragen om je paard anders te laten bekappen, maar je hebt het nog niet eens geprobeerd. Vervolgens komt ie stijf uit z'n stal, ja duh en heb je een volgende reden erbij om hem in te laten slapen. Je zet hem buiten en het probleem van stijf zijn is weg. Misschien moet je ook eens een van de aangedragen opties van het bekappen proberen.

Of beter nog:

Hier moet gewoon een VA naar kijken, tot die tijd heeft het geen enkel nut om dramatisch te doen over wat dan ook.En ja dit is bokt daar kun je nog weleens een ongezouten antwoord verwachten.

Laatst bijgewerkt door Arabesk op 23-01-16 21:12, in het totaal 1 keer bewerkt

**Geplaatst**: 23-01-16 21:03

Re: Dilemma, mijn grote vriend naar de eeuwige weides?

Geplaatst: 23-01-16 21:03

Eens. Zoals ik al eerder aangaf zou ik het zelf fijn vinden om te weten of mijn paard iets mankeert en zo ja, wat, voordat ik aan inslapen zou denken. Maar ik geloof dat er ook een veearts komt.

**Geplaatst**: 23-01-16 21:08

Geplaatst: 23-01-16 21:08

Een greep uit de tips van de eerste twee pagina's

Captain schreef:
Is het geen optie hem in zo'n speciale box te bekappen waar ze ook belgische trekpaarden in zetten? Wellicht heeft hij daar wat meer steun aan?

testes76 schreef:
Mijn hoefsmid houd rekening met t feit dat mijn merrie haar achterbenen ook met moeite kan optillen en kan haar nog prima bekappen met geduld.

Evelijn schreef:
Hoe gaat het dan met hoeven krabben?

Hem tegen de muur zetten zodat hij daar wat steun aan heeft?
Alleen de buitenkant bijwerken geen optie?
Ik neem toch aan dat de hoefsmid ook wel trucjes weet om het niet te ongemakkelijk voor het paard te maken. Mijn hoefsmid tilt de benen van mijn 23 jarige ook niet meer zo hoog op en hij hoeft ze van mij ook alleen zo functioneel mogelijk te bekappen.

femke_harley schreef:
Wat je kan doen; onderzoek door de DA laten doen, kijken wat eruit komt (artrose hoeft niet eens, dachten we bij die van mij ook maar amper wat te vinden) en of het nog te 'behandelen' is. Wat ook kan hem eens twee weken op pijnstillers zetten en kijken of hij dan verbeterd. Zo ja, dan heeft hij pijn en moet je afvragen wat je dan wilt.

testes76 schreef:
Mijn hoefsmid houd rekening met t feit dat mijn merrie haar achterbenen ook met moeite kan optillen en kan haar nog prima bekappen met geduld.

Evelijn schreef:
Ben nog steeds benieuwd hoe je nu hoeven krabt want als dat gewoon lukt moet in mijn ogen je smid het been ook kunnen bekappen... Ja dat hoeft niet zo hoog... Maar je hoeft er neem ik aan ook geen ijzers meer onder of andere rare dingen gewoon zodat hij ermee kan lopen.

karuna schreef:
Oude tinker heeft daar soms ook last van die heeft aan drie benen artrose, achter de spronggewrichten en voor in zijn schouder. Kappen is idd een tijdrovend werkje erdoor. Mijn hoefsmid neemt er heel rustig de tijd voor. Been niet te hoog optillen en heel vaak eve neerzetten weer. Hij is daardoor wel ruim een uur (soms zelfs 1,5 uur)bezig maar daardoor is kappen goed te doen. Als hij echt veel last heeft dan stoppen we even,geven hem een goede pijnstilling. Doen ondertussen jonge tinker en gaan daarna weer met oude door.

Op die manier gaat het al ruim twee jaar goed met kappen. Alleen je smid is wel flink veel meer tijd kwijt. Zou echt jammer zijn als je met een dergelijk probleem je maatje moet laten gaan.

DeMolenhoek schreef:
Hier bij een merrie met een slecht been heft de hoefsmid de hoef niet op, maar zet deze eigenlijk op de grond, maar zodanig dat de tip nog op de grond steunt. Dan vijlt hij bij

maximuss schreef:
Ik ga eens een knuppel in het hoenderhok gooien: in hoeverre heeft hij een hoefsmid nodig en slijten zijn hoeven? Ik heb hier een wobblerpaard dat door evenwichtsproblemen niet op 3 benen kan staan en gelukkig slijten zij. hoeven op een manier dat de hoefsmid niet nodig is (eventueel voor het mooie maar niet voor het functionele).

Solleke_Noah schreef:
Gaat het enkel om het bekappen?

In de opvang waar ik vrijwilliger was, hadden we een paard met erge hanetred. Die kon zijn achterbenen ook niet omhoog houden. De hoefsmid bekapte hem met zijn voeten op de grond, in de wei, en hakte de te lange stukjes er zo vanaf (als je er een beeld bij hebt: voet gewoon op de grond en dan rondom kappen). Netjes? Nee. Bruikbaar? Ja.

Paard is nu 6 jaar verder nog altijd happy op de wei.

**Geplaatst**: 23-01-16 21:17

Re: Dilemma, mijn grote vriend naar de eeuwige weides?

Geplaatst: 23-01-16 21:17

Met alle respect arabesk, allereerst ben jij niet de gene die voor ts bepaald of iets wel of niet verder te gaan. Als mensen een paard te lang laten lopen is het niet goed. en worden er de meest belachelijke termen naar voren gehaald, en op het moment dat ts in deze heel reeel op tijd kijkt naar het paardwaardige bestaan, dan is het schandalig want dan mag ze hem niet afmaken? Je ziet alleen het bekap gedeelte, dat blijkt maar aan alle quotes. Voor ts is het een opstapeling van dingen. Ook was er eerder al gezegd dat als hij op stal staat het niet gek is dat hij stijf is. Dat begreep ts ook. Maar waarom word ze aangevallen op het moment dat ze haar best doet de beste keuze voor het paard te maken? Daar kan ik niet bij. Oke, ik zou een dierenarts ook laten kijken wat er zit. En als het heel simpel op te lossen is zou ik er iets mee doen. Maar anders zou het voor mij ook einde verhaal zijn. Dat is het enige wat TS zegt, en ja ze heeft ook gemeld dat ze de keuze wil maken, dat is (gok ik) in een emotionele opwelling gezegd, want ts laat na het weekend de DA langs komen. En het enige wat jij doet is haar afvallen. Waarom? Dat kon niet vriendelijker?

**Geplaatst door de TopicStarter** : 23-01-16 22:24

Geplaatst door de TopicStarter : 23-01-16 22:24

@Arsbesk

Allereerst ben ik behoorlijk overdonderd door je belachelijke insinuaties. Wat doe je in dit topic? Als je het er niet mee eens bent of je irritatiegrens is bereikt, verwijder het stipje en stop met mensen belachelijk te maken.

Erg laag als iemand al gestresst en verdrietig is.
Ik heb nergens gezegd dat ik de tips niet opvolg! Zelfs gezegd dat ik er blij mee ben en het met de smid bespreek.
Daarnaast ga ik nog met de DA in overleg.
Ik snap werkelijk niet hoe je het in je warrige hoofd haalt om mij van vanalles te beschuldigen!!
Dusnogmaals; ga ergens anders lopen rellen. Belachelijk dat je nul inlevingsvermogen hebt.

**Geplaatst**: 23-01-16 23:05

Re: Dilemma, mijn grote vriend naar de eeuwige weides?

Geplaatst: 23-01-16 23:05

Ik kan me heel goed verplaatsen in ts. Ik heb gister ook voor het eerst hard op gezegd dat ik niet nog weken ga aanmodderen met mijn paard en het wellicht beter is hem te laten gaan, begrijp me goed de keuze staat niet vast maar de overweging was er aangezien je je oudje niet pijn wilt laten lijden. Vandaag kom ik aan en zie ik, ondanks dat de pijnstillers zijn uitgewerkt, dat hij goed loopt en happy eruit ziet en snap ik niet dat ik gister die gedachte had. Als een paard ouder is, is het heel reëel te bedenken tot hoe ver je moet gaan wanneer hun gezondheid te wensen overlaat. Ts geeft nergens aan dat ze de adviezen niet aanneemt, neemt contact op met de da. Het enige wat ik lees uit haar berichten is dat ze reëel blijft kijken, niet 'opgeeft' maar ook niet haar paard wilt laten lijden.