Moderators: Coby, balance, Dyonne, Sica, C_arola, Neonlight, Firelight
Isapaardje schreef:Isabella werd vorig jaar ook van ataxie verdacht; achterhand volgde voorhand niet en zwabberde ook (uit balans). Onderzoek van dierenarts en fysio sloot ataxie uit. Wel zaten er meerdere spieren vast in rug en lendenen. Toch werd het niet beter ... verre van zelfs.
Ze ging toen heel raar lopen
http://www.youtube.com/watch?v=_pqWZK4of6k
dat ik dierenarts nr. 3 er ook maar eens bij heb gehaald. Deze wist bijna zeker, dat ze iets aan de hersenen had (tumor), waardoor prikkels verkeerd doorkwamen.
Toen ik ze vertelde dat ik aan hoefzweren dacht, lachten ze me uit ... nee een paard met hoefzweren liep niet zo; zelfs een hoefbevangen paard liep niet zo.
Bleken het dus achteraf toch 3 hoefzweren tegelijk te zijn; 2 voor en eentje achter.
Paard kan heel raar gaan lopen hoor door aanhoudende pijn.
En ja dan kan een eerder trauma zeker gaan meespelen.
(op edit: bovenstaand filmpje liep ze nog redelijk; later is het erger geworden; kwam er een soort van spaanse pas loop bij)
Jannepauli schreef:Je zou bijna (een variatie op) de befaamde uitspraak van Louis van Gaal gaan gebruiken: "Zijn wij nou zo slim, of zijn zij zo dom..?"
Het is toch nogal logisch dat, als een paard ergens pijn heeft, hij op de een of andere manier gaat compenseren om te voorkomen dat hij (al te veel) pijn heeft? Dat kan in hele rare loopjes resulteren.
Aan de andere kant moet ik toegeven dat ik zelf ook in de valkuil viel toen het bewegen van mijn paard steeds slechter en dramatischer werd, en op een bepaald moment gewoon niet meer kon vaststellen wát die pijn veroorzaakte en waar het zat.
Tempus schreef:Misschien wat raar om hier nu nog over te beginnen.
Ik weet niet of jullie je Rietje nog herinneren?
Ze was ook hoefbevangen geweest en haar voeten waren heel slecht en gedurende de dracht is ze ook nog een keer bevangen geraakt. Na het veulenen bewoog ze bijna niet meer en toen zijn er platen genomen van haar hoeven. Bleek een gekanteld en ernstig misvormd hoefbeen te hebben en waarschijnlijk liep ze hier al ongeveer 5 jaar mee rond. 5 jaar zonder echt ( behalve op het laatst) te laten zien dat ze pijn had.
Hier was niks meer aan te doen en toen heeft ze nog pijnstilling gehad zodat het veulen nog wat bij zijn moeder kon blijven. Echter na 3 maanden was ze op en is ze dus ingeslapen. Dit is gebeurd op 5 oktober 2009. Ik mas haar nog steeds maar voor haar was het het beste. Is echt straf hoe ze ondanks alle pijn toch haar veulen niet verworpen heeft en hoe ze zelfs zo zorgzaam was voor haar veulen.