Stacy S schreef:Mijn paard heeft ook afwijking aan haar voorbenen, we hebben haar zelf "gefokt" dus hebben we ook nooit een aankoopkeuring ofzo gehad..
Ze heeft speciaalbeslag met zooitjes, ze wordt ingespoten in haar gewrichten en ze heeft een speciaal supplement via de kliniek...
Dit zijn allemaal dingen waarvan je denkt, dat koop ik, dat geef ik haar...
Maar vergeet niet dat je altijd zorgen hebt, mijn paard is een echt doorzetter, een harde.
Ik vind het daarom erg moeilijk om te bepalen of ze pijn heeft.. elke dag vraag ik me af, heeft ze pijn? loopt ze regelmatig? zitten de ijzers er nog onder? (die raakt ze erg snel kwijt vanwege het speciale model) en zou het weer tijd zijn voor haar injecties?..
Mijn paardje is nu 6 jaar en haar aandoeing is volgende week een jaar geleden ontdekt.
Desondanks alles wat we doen en de verschillende soorten beslag dat ze heeft gehad is ze het afgelopen jaar er toch op achteruit gegaan..
Dat vind ik erg moeilijk... Je hoort alleen de mooie verhalen van "kijk dat kan dat paard nog" maar er zijn zoveel paarden die slechter worden, terwijl een ander paard nooit kreupel zou raken...
Ik weet zeker dat ik nooit weer een paard wil dat aan z'n benen niet gezond is... Natuurlijk zijn de kosten hoog maar voor mij zijn de zorgen en de onzekerheden erger.. hoe zou het over een half jaar zijn? Er komt een tijd dat ze niet verder kan..
Ik herken je verhaal helemaal. Ik had een paard met een dikke 4 op een andere plaats. Na diagnose heeft dat paard er nog jaren mee gelopen, maar bij elk beetje stijf zijn of een kleine misstap of een keer een dik been, dacht ik: het zal toch niet? Ik durfde hem niet echt aan het werk te zetten omdat ik hem niet wilde overbelasten. Uiteindelijk wel kreupel en ondanks alle moeite heb ik hem in moeten laten slapen. Ik had hem niet willen missen, maar dit alles heeft wel veel zorgen in de jaren opgeleverd. Je weet nooit of je paard wat krijgt, maar met een 4tje heb je toch meer kans op ellende.