Citaat:
De hardheid van hoeven is deels genetisch maar vooral milieu-bepaald. Het werkt vergelijkbaar als met eelt op onze voeten; hoe meer je op blote voeten loopt hoe meer eelt en dus weerstand je opbouwt tegen ruwe ondergrond. En het maakt dan echt niet uit of je je voeten goed optilt of niet.. iedere stap telt gewoon mee. En sommige mensen blijven kleinzerig en anderen lopen over grind zonder pijn.
De vergelijking gaat natuurlijk niet helemaal op, daar een paardenhoef een andere structuur is dan een voet, eigenlijk komt hij overeen met een teen die met de nagel op de grond staat, als steunrand. Maar om geen uitwijding over paardenhoeven te gaan beginnen: waar het uiteindelijk op neerkomt is dat hoe meer beweging over ruwe ondergrond een paard krijgt, hoe meer eelt, dus sterke harde zool, hij ontwikkelt. Alle paarden worden met hele zachte voetjes geboren die pas na de geboorte uitharden en tijdens hun hele leven veranderen naargelang de voeding, ondergrond, beweging, belasting, etc. Je bent dus wel degelijk zelf verantwoordelijk voor de voeten van je paard.
Dat klopt, maar de slijtage kan ook harder gaan dan dat de hoef kan groeien. ook de snelheid van de hoefgroei is verschillend en kan allerlei oorzaken hebben. paarden met een verkeerde beenstand of slepers slijten vaak sneller hun voeten dan een paard wat zijn voeten op de goede manier neerzet. Als de slijtage te hard gaat, moet je beschermende maatregelen. Dat kan op allerlei manieren. want een paard wat over harde grond loopt slijt zijn voeten, maar ook in een rijbak en op zandpaden. Dit werkt nl. als schuurpapier. Het is een proces, maar beweging is inderdaad bij alles, iedere keer weer, zooooo belangrijk!