Bokt.nl

Zammie schreef:

Kuggur schreef:

Besef je je wel dat rijden dan niet meer mogelijk is?

is niet waar. je kunt dan wel rijden, maar je moet rekening houden met bepaalde dingen. Ik heb zelf jaren terug (in 1994) een paard met HKO ook na van alles te hebben geprobeerd (speciaal beslag, injecties in de gewrichten enz.) besloten om een zenuwsnede te laten doen bij dit paard. Op zich is de operatie goed gegaan en na de rusperiode kon ik weer langzaamaan met hem beginnen te trainen. Dit ging allemaal goed en paard had geen pijn meer en was (was altijd al een optimistisch paard) gewoon weer een blij paard. Ik heb 1 keer weer op hem gereden en moest toen zelf een rustkuur ondergaan i.v.m een hernia. Een vriendin verzorgde hem en deed hem dagelijks lekker naar buiten. Ik lag dus op bed en mijn vriendin kwam huilend binnen (lag toen ong. 2 weken plat) en vertelde dat hij weer kreupel was en op 1 voorbeen niet wilde staan. DA is gebeld en langsgeweest en de volgende dag zijn er foto's gemaakt. Toen bleek dat z'n hoefbeen gebroken was en DA heeft toen de hoop opgegeven. Omdat de bloedvoorziening niet goed is in de hoef kan zo'n breuk moeilijk herstellen en om hem een jaar of langer op stal te zetten kon ik het paard niet aandoen. Ik heb toen dus afscheid van hem genomen. Het vermoeden is dat hij in het weiland net verkeerd is neergekomen met de hoef en dat daardoor de breuk is ontstaan. Blijft altijd onzeker waar het van is gekomen, maar hij voelde dus in een gedeelte van de hoef niets meer en was misschien net even te enthousiast... Hij had natuurlijk geen pijn meer bij de hoefkatrol. Je zult altijd rekening moeten houden met de ondergrond waarop je rijd. Even lekker hard galloperen in het bos kan alleen als je zeker weet dat het pad egaal is. Je moet de hoeven goed blijven onderhouden, ook i.v.m. steentjes (hoefonsteking) omdat ze dus in een bepaald gedeelte geen gevoel meer hebben. Ik denk dat als hij niet z'n hoefbeen had gebroken ik nog lang plezier van hem had kunnen hebben. Of ik er nu wel of niet op kon rijden, maakte mij niets uit. Ik zou het bij de paarden die ik nu heb en ze zouden ook zoiets krijgen het zo weer doen. Denk dat je voor jezelf goed moet overwegen of je het niet erg vind dat je geen wedstrijden kunt rijden en dat hij veel weidegang moet hebben.

Knavia schreef:

Ik heb eigenlijk alleen positieve ervaringen met de zenuwsnede, míts je 'm om de goede reden laat uitvoeren.

De ingreep zelf is simpel, snel en vrijwel zonder complicaties (enkel het risico bij het ontwaken en opstaan), kosten rond de 400 euro. Je moet wel van te voren goed weten dat er met de diepe buiger die over het straalbeen heen loopt niets aan de hand is, dat daar géén blessures of beschadigingen in zitten. Anders loop je het risico dat die pees uiteindelijk zo verrot wordt dat ie doorbreekt en dat is einde verhaal. Je voorkomt een hoop ellende (en kosten!) omdat je niet meer steeds het gewricht moeten laten inspuiten (wat ook niet zonder risico is!).

Aan de paarden merk je niets met lopen, ze struikelen ook niet eerder en zijn prima te berijden, zelfs springen kan nog. Vaak blijft het voorste gedeelte van de zool gewoon gevoelig (bij een lage zenuwsnede althans), en ook de gevoeligheid in de huid komt soms terug. Je moet wel het paard dagelijks goed de hoeven uitkrabben om te checken op beschadigingen.

Als dit je laatste reële optie is zou ik er zeker voor gaan..

Enneh... ben benieuwd wanneer de eerste AdB reactie komt....

Zammie schreef:

Klopt helemaal wat je zegt. Het is juist goed om zoveel mogelijk beweging te geven (o.a dus de weidegang, maar zeker ook trainen en wandelen en wat je maar wilt doen) Mijn paard liep weer goed na de operatie en heeft gewoon pech gehad. Dat had waarschijnlijk niets te maken met de zenuwsnede. Het enigste was, dat het hersteld (o.a door de slechte doorbloeding) heel lang zou gaan duren en dan was het nog de vraag of het wel goed zou komen. Ik heb toen toch besloten om afscheid van hem te nemen. Zoals ik al zie: ik zou het zo weer laten doen. Waarom? Ik heb zelf dagelijks pijn en zou daar ook graag voor geopereerd willen worden, mits mijn leven dan pijnvij zou kunnen zijn... Mijn paard kreeg dagelijks pijnstillers en de injecties en niets hielp bij hem. Net zoals bij jou. Jij kunt je paard nog een heel fijn leven geven en als je gewoon rekening houd met wat hij wel en niet kan, kun je nog veel plezier met elkaar hebben. Ik begrijp dat er mensen zijn die het onetisch zullen vinden, maar ik krijg toch ook geen spuitje omdat ik niet meer voldoe aan de vragen van de maatschappij? Ik kan niet meer volledig werken (heb geen uitkering, voordat ik wordt afgeschilderd als profiteur) maar heb ondanks de pijn een fijn leven met m'n man en m'n dieren... En ik slik dus wel iedere dag rotzooi om de dag te kunnen doorkomen en dat is ook een aanslag voor je lichaam, merk daar nu ook de gevolgen van. dan liever een operatie met de garantie van weer pijnvrij als de medicijnen, maar helaas is die mogelijkheid er voor mij niet...

Knavia schreef:

ZENUWSNEDE IS NIET VERBODEN! En ik daag iedereen uit om het wetsartikel te zoeken waar dit dan zogenaamd in zou staan!!!

Je mag alleen na een zenuwsnede niet meer aan officiële wedstrijden deelnemen omdat het als een soort van doping wordt gezien, je maakt een paard immers kunstmatig pijnvrij.

Ook al zou het verboden zijn volgens de wet, dan nog is er de uitzonderingsregel dat er wel ingrepen uitgevoerd mogen worden die als levensreddend worden gezien. Voor een paard die anders ingeslapen of geslacht zou worden, kan je stellen dat in dat geval b.v. een zenuwsnede 'levensreddend' is, en kom je dan door de mazen van de wet heen. Dit geld exact zo voor b.v. een operatie tegen luchtzuigen (waar ik overigens weer niet voor ben).

De TS krijgt zo ook nog even een PB van me.

coco25 schreef:

Oke, dus alleen in leves reddende sitiaties.

Zijn er eigenlijk recent foto's gemaakt? Ik vindt dat iedereen voor zich uit moet maken wat je doet. Maar met cystes in het bot, kan het heel snel fout gaan. De osteoporose kan binnen drie maanden zeer ernstig toe slaan. Bij mijn paard heeft het in 2 jaar tijd bijna zijn hele bot wegevreten. De veearts bood ook ons aan of : pijnstillers en hem in het land zetten of een zenuwsnede. Hij gaf daarna zijn menig over zenuwsnede. De doorbloeding van de hoef zou geheel kunnen staken en afsterven. Hij zou niks meer voelen , met het gevolg dat hij er zo door heen loopt ,dat het breekt.
Ik zal proberen de rontgen foto's erop te zetten, dan kan je heel goed het verschil zien.