Moderators: Coby, balance, Dyonne, Sica, C_arola, Neonlight, Firelight
djuno schreef:ook hetzelfde als Tienus en Bitchy minus de kilo brok! Ze staat nu zielig te zijn en te balen samen met het paard van BitchyWitchy.
Citaat:De meeste paarden die lijden aan insulineresistentie hebben overgewicht. Door het voortdurend hoge insulinegehalte wordt het onmogelijk om vet af te breken, waardoor deze paarden te dik blijven, ook al staan ze op een streng dieet. Opvallend daarbij is dat het vet zich vooral concentreert bij de manenkam, staartaanzet en flanken. De "harde nek" is typerend voor paarden die lijden aan insulineresistentie.
Vaak is hierbij overigens sprake van een vicieuze cirkel: Een te hoog insulinepeil zorgt voor behoud van vet, maar hoe dikker het dier is, hoe meer insuline het nodig heeft.
Ondergewicht ontstaat in een minderheid van de gevallen, met name in de situatie waarbij de insulineresistentie een kritisch niveau heeft bereikt. De cellen zijn dan nog maar nauwelijks in staat om glucose op te nemen. Opvallend daarbij is dat het vet op de vreemde plaatsen (manenkam) vaak wel behouden blijft.
Yinari schreef:Ik zit met twee superdikke shetten (en één normale) die alleen gedoseerd gras en hooi te eten krijgen (en in de winter worteltjes). Worden al dik van een aanwaaiend grassprietje. Ik meld me bij dit topic --> wie weet worden ze nog eens slank!
Yinari schreef:Ze krijgen dagelijks 3 à 4 wortels per shet. Dat lijkt me niet teveel (verder krijgen ze hélemaal niets behalve ruwvoer). Heb je andere opties? Ik hoor het graag!
Citaat:Een overmaat aan calcium, eveneens een mineraal, blijkt de magnesiumopname te verstoren. Calcium komt in voldoende mate voor in een natuurlijke voeding, bestaande uit gras en hooi. Calcium en Magnesium lijken in chemisch opzicht sterk op elkaar, en worden dan ook door het lichaam op dezelfde manier opgenomen en getransporteerd. Ga je nu de hoeveelheid mineralen (waaronder calcium en magnesium) kunstmatig verhogen, dan gebeuren er een paar dingen:
* Het calcium komt nu meer voor in het voedsel, en wordt als eerste opgenomen.
* Wanneer er genoeg calcium is opgenomen wordt de opname van calcium én magnesium (als neveneffect) geblokkeerd.
* Er zijn maar liefst vier hormonen (PTH, ADH, calcitonin, glucagon) die reageren op het calciumgehalte van het bloed. Wanneer het calciumgehalte stijgt krijgen de nieren de opdracht om meer calcium uit te scheiden, maar omdat de nieren geen onderscheid kunnen maken tussen calcium en magnesium wordt hiermee het, vaak toch al schaarse, magnesium weggespoeld.
Doordat paarden meer calcium krijgen dan vroeger treedt een magnesium-tekort dus eerder op, zelfs wanneer er voldoende magnesium in de voeding voorkomt en de calcium-magnesium-verhouding theoretisch in orde is.
_Mirthe schreef:Zo het resultaat is duidelijk te zien op de foto's.
Ik vroeg me ook iets af..
Wat is het verschil tussen Magnesiumchelaat- en citraat?
Ik zag deze namelijk.
Citaat:* Anorganisch magnesium
Hieronder vallen magnesium-oxide, -sulfaat, -citraat, -carbonaat, - chloride, -fostaat, etc. De opname van deze magnesiumbindingen varieert van redelijk tot slecht. De slechter opneemvare vormen (zoals magnesium-fosfaat) hebben bijwerkingen en werken vaak laxerend, en zachte mest zorgt nou juist voor een groter magnesium-verlies! Ook kunnen deze bindingen de pH in de darmen veranderen. De slechte opname kan niet worden gecompenseerd door de dosering te verhogen, mede vanwege de ongunstige bijwerkingen.
* Organisch magnesium
Dit zijn de magnesium-chelaten, bindingen tussen magnesium en een organische stof (aminozuur). Hieronder vallen verbindingen als magnesium-alphaketagluconate, -aspartate, -glycinate, -lysinate, -orotate, -taurate, etc. De opname van deze magnesiumbindingen is zeer goed en ze hebben weinig tot geen bijwerkingen. Wel zijn deze preparaten wat duurder dan de anorganische preparaten.
romeorowan schreef:Ik heb ook wel een foto van Indiana van 2004 en een foto van 2 weken geleden, waarop heel goed te zien is hoe ze is afgevallen.