Moderators: Coby, balance, Firelight, Dyonne, Neonlight, Sica, NadjaNadja, C_arola, Essie73




rosanne1988 schreef:mijn paard is echt te dik, en moet nodig op dieet.
hij staat zo'n 7uur per dag op een weide met genoeg gras.
zou een graaskorf de oplossing kunnen zijn hem af te laten vallen?
rijden doe ik genoeg dus daar ligt het niet aan.
kan het geen kwaad dat hij die 7u maar weinig eten binnenkrijgt?
dekoezegtboe schreef:mijn haflinger is trouwens enorm gericht op eten... haar hoofdoel in het leven volgens mij.... maar zij raakt er niet gefrustreerd van. dus dat is wel fijn.
madamX schreef:Om maar in te haken op hoefbevangenheid: inderdaad zijn er sites waar veel info wordt gegeven over het fructaangehalte wat de oorzaak is van hoefbevangenheid.
Wat door velen over het hoofd wordt gezien zijn een paar andere belangrijke zaken: Om gras optimaal te kunnen beheren is het belangrijk te weten hoe gras groeit. Hóe het paard graast (lippen) maakt het mogelijk het gras kort aan de grond af te grazen. In de natuur graast een kudde paarden een bepaald gebied kaal en trekt dan verder naar een volgend gebied. Grassen hebben zich op de volgende manieren aangepast aan dit graasgedrag:
- het groeipunt van gras is laag bij de grond zodat ze moeilijk door grazen beschadigd wordt
- een gras kan energie in de vorm van koolhydraten opslaan in de wortels, wat gebruikt kan worden om opnieuw uit te lopen.
Dit maakt dat gras op de volgende manier groeit:
Fase 1. Als een gras wordt beweid of gemaaid, loopt een gras na 3 dagen weer uit. Het uitlopen van gras kost energie, waarvoor wortelreserves worden gebruikt. Uitlopen gaat ten koste van het wortelstelsel, dat gedeeltelijk afsterft. Op deze manier ontstaat na weiden of maaien een nieuw evenwicht tussen bovengrondse en ondergrondse biomassa.
Fase 2. Het jonge blad heeft nog maar een klein bladoppervlak, waardoor het nog maar weinig energie kan vastleggen. De eerste grasgroei is dan ook traag en komt voor een groot deel uit de wortelreserves.
Fase 3. Het bladoppervlak breidt uit. In het blad wordt steeds meer energie uit zonlicht gevormd, wat zichtbaar is in een hogere groeisnelheid.
Fase 4. Op een gegeven moment is het bladoppervlakte zo groot, dat er meer energie gevormd wordt, dan er gebruikt kan worden voor bovengrondse blad- en stengelgroei. Energie wordt opgeslagen in de wortels.
Wat betekent dit zoal voor graslandbeheer?
Het beheer van kort omweiden (maximaal 3 dagen) of stripbegrazen benadert het meeste de situatie, waarin grassen zijn geëvolueerd. Het andere extreem is, standweiden met een te korte inschaarlengte. Hierdoor is het bladoppervlak niet groot genoeg om de wortelreserves aan te vullen. De grasgroei is niet optimaal en het wortelstelsel wordt uitgeput, waardoor het gras gevoeliger wordt voor droogte en andere stress.
En dit is wat de meeste mensen doen: standweiden en smijten met kunstmest om gras proberen sneller te laten groeien. In eerdere topics heb ik al aangehaald hoe schadelijk die werkwijze is. Vervolgens is er totaal geen managementsysteem waardoor het gras tekort wordt afgegraasd. Hierdoor raakt men in een neerwaartse spiraal: Door een terugval in grasproduktie worden de paarden in te kort gras ingeschaard, waardoor de problemen nog groter worden. Zoals op andere sites te lezen is over fructaan, krijgt je een overmaat van fructaan door gras wat in de stress is. Ik hoop dat het verhaal eens een keer duidelijk is en dat er belang gehecht wordt aan een goed graslandbeheer, want een slecht graslandbeheer is in de meeste gevallen de oorzaak van alle problemen. Een grasmuilkorf zie ik als dierkwelling en symptoombestrijding en lost helemaal niets op.
Bron van deze info heb ik van dieren health plan en uit eigen ervaring.
Het gras moet inderdaad rust hebben voor een bepaalde tijd om te herstellen zodat het weer op een bepaalde lengte kan groeien zodat je de paarden weer kan inscharen bij een bepaalde graslengte en er vervolgens weer uithalen bij een bepaalde grasle........etc. etc.