Ninx schreef:TS adviseren per definitie weg te kijken, zich nergens mee te bemoeien en niets te zeggen is geen goed advies.
Het initiatief het paard op eigen beweging bij te voeren kan heel begrijpelijk zijn, in wanhoop doe je dit soort dingen soms, maar niet verstandig.
Het is mij nog niet duidelijk hoe de situatie na 20 uur is? Na 20 uur is er geen eten meer geef je aan ts? Is er op dat moment dan ook echt helemaal niets meer? Dus ook geen stro of gras?
Wanneer er na 20 uur echt helemaal niets meer te eten is tot de volgende dag is dat inderdaad zeer ongezond en onverstandig.
En ter verduidelijking: begrijp ik goed dat het paard er slecht uit zag en feitelijk is opgeknapt na het bijvoeren?
Misschien werkt het het beste om 'als stal' een beleid in te voeren waar iedereen zich aan conformeert? Een paard kan nu eenmaal niet zolang zonder eten staan dus er zal een oplossing moeten komen in de vorm van een betere slowfeeder, extra stro verstrekken, armer ruwvoer gaan voeren zodat er meer ruwvoer gegeven kan worden?
Soms is het geen onwil, maar sommige mensen weten gewoon ontzettend weinig (alhoewel ik dat in een informatietijdperk nogal stom vind, maar okay). Bij ons op stal heeft iedere nieuwkomer de gewoonte van de anderen overgenomen te zorgen voor zoveel mogelijk spreiding van ruwvoergfiten. Ook daar zaten mensen tussen wiens paard dus gewoon voorheen 14 uur zonder eten stond.
Als je een dik paard hebt ligt dat niet alleen aan de hoeveelheid hooi die je voert. Het ligt aan een heel scala van zaken, maar veelal aan de kwaliteit van je voer (verpakt of te rijk), de kwaliteit van je bijvoer (onvoldoende nutriënten waardoor een paard blijft 'zoeken'), te weinig vrije beweging (een beetje stilstaan en hangen heeft nog nooit iemand slank gemaakt), etc...
Een paard eten ontzeggen en lang zonder eten laten staan is naast gevaarlijk ook nog eens heel vaak contraproductief, het paard gaat juist vet vasthouden in reactie op 'schaarste'.
Conclusie: ik vind het goed wanneer mensen elkaar aanspreken op correcte zorg. Er is nog steeds te weinig kennis en mensen 'doen vaak maar wat'. Het is echter de toon die de muziek maakt, dus zorg voor goede argumentatie en maak van je stal een plek waar je 'gezamenlijk' regels opstelt voor goede zorg.
Goh, hier zou ik toch ook moeite mee hebben als eigenaar. Ok, je kan wel eens aangeven dat je het anders zou doen... maar nu ga je ervan uit dat de eigenaar van het paard geen verstand heeft van voeren, terwijl je gewoon niet weet hoe het zit...
Mijn pony heeft ook jaren te dik gestaan. We werden daar zelfs mee uitgelachen. Mijn pogingen om hem af te laten vallen draaiden op niets uit want slowfeeders mocht ik niet gebruiken op de stal waar hij stond (mijn slowfeeder is zelfs kapot gemaakt (en nee niet door mijn pony)), armer voer, minder voer, meer buiten... het was allemaal niet bespreekbaar. Hooi dat ze kregen was op het einde zelfs niet meer eetbaar want beschimmeld en ook het stro was niet meer eetbaar want de stallen werden te weinig uitgemest waardoor alles vies was. Bovendien werd mijn pony vermoedelijk nog extra bijgevoerd door stalgenoten (wortels, snoep, appel in het passeren) zonder dat ik dit wist. Ik mag heel blij zijn dat hij er niet ziek door geworden is.
Op de stal waar hij nu staat is de regel dat je andermans paard niets voert (tenzij je daar uitdrukkelijk toestemming voor hebt). Als ik dus iets geef, is dat aan mijn eigen paard of het paard van een vriendin die dat weet (en tegen wie ik ook altijd zeg wat ik gegeven heb).
Het lijkt mij dat als je zo'n gesprek wil aangaan je best niet kan beginnen met zeggen "wat goed voeren is" en "goede argumentatie", maar dat je best start met te luisteren naar de eigenaar van het paard: hoe kijkt die ten opzichte van voeren? wat heeft de eigenaar al gedaan om het paard op een gezond gewicht te krijgen? Van daaruit kan je eventueel meedenken als je dat wil. Je kan je zorgen om het paard delen, maar het blijft de eigenaar die beslist hoe die met z'n paard omgaan en dus hoe die voert in dit geval.
Geplaatst: 29-01-22 17:41 
