Janine1990 schreef:Ninx schreef:Buitenrijden is mentale input voor je dier..... het ligt ook het dichtste bij de natuur van het paard; van A naar B, rechtuit, met ruimte en frisse lucht rond zijn hoofd.
Als iets niet jouw ding is, is het wellicht wel zijn ding.... rijden is samenwerken, het moet beide partijen iets opleveren.
Prestatie en willen perfectioneren is toch een opdracht van ons 'ego', vrijwel iedereen heeft daar last van. Maar een paard heeft geen ego en wil niks presteren, het voelt echter wel druk/ frustratie/ teleurstelling... en heeft daar last van.
Hij klinkt niet erg blij, mentaal dus niet echt in balans.... Misschien kun je eens kijken of je jouw eigen bakens eens kunt verzetten en primair kunt kijken naar hoe je hem mentaal weer 'los' krijgt.
Ik heb ook 1 paard dat bij teveel druk of repetitieve arbeid mentaal wat dichtklapt en vervolgens ook fysiek.
Doe eens raar en gooi het roer eens om..... ga gewoon eens een poosje iets totaal anders doen.
Ben even benieuwd of je de rest ook hebt gelezen. Want hoe blij wordt een onzeker paard van een vreemde omgeving in zijn eentje?
Ga ik met stalgenootje word ik ongelukkig en onzeker en dat merkt het paard ook.
Hij werkt naar mijn idee wel heel graag. Juist omdat hij binnen de kudde heel alleen is, zoekt hij het wel bij mensen.
Mijn gevoel is daarom juist om de grenzen langzaam op te zoeken, binnen zijn comfortzone. Dus wel op wedstrijd gaan omdat hij dat kent. En werken aan meer een betere afstemming tussen hem en mij. Vind de masterson method hierin heel interessant.
Compleet iets anders wordt hij niet gelukkiger van.
Ik heb alles gelezen.... Maar de perceptie van de eigenaar is niet altijd gelijk aan de werkelijkheid voor het dier.
Ieder dier, in mijn ervaring ruinen vaak sowieso, moeten wennen aan een nieuwe omgeving... het 'op pad' gaan. Maar het prikkelt ook, leert het dier probleemoplossend werken. Door met een ander dier op pad te gaan leert hij dat sneller, bovendien hebben ze veel meer plezier met andere paarden erbij.... het LOL aspect van rijden is misschien wel het belangrijkste component...
Ik heb misschien over het hoofd gezien waarom jij ongelukkig of onzeker wordt van rijden met een stalgenoot?
Compleet iets anders is bijvoorbeeld wat Willekes benoemt... ga eens na hoeveel pret jullie samen ook hebben? Doe je wel eens iets spelenderwijs met hem? Dat hij lekker uit zijn stekker gaat en jij bij wijze van spreken door de bak rolt van de pret?
We zijn soms wel erg serieus bezig met paarden... misschien kun je je eigen focus eens een beetje verleggen.
Ik heb het idee dat iedere handeling misschien een doel moet hebben, en dat dat doel in principe altijd weer richting wedstrijd/ sport draait? Tijdelijk eens een ander doel voor ogen hebben en de druk weglaten en kijken wat er gebeurt....?