Djilna schreef:Met je eens hoor en snap je uitgangspunt volledig, alleen zijn voor mij suikers inmiddels een synoniem voor koolhydraten en dus het totaal aan suiker en zetmeel. En zo is er een hele grote groep die suiker ziet als suiker en zetmeel.
En toch zit er wel degelijk verschil tussen suiker en zetmeel waardoor suiker veel minder gezond is voor paarden dan zetmeel. Zetmeel en suiker worden beide omgezet in glucose. Daardoor krijg je een bloedsuiker spiegel stijging. De meeste suiker soorten kunnen vrijwel direct door de darmwand opgenomen worden en zorgen voor een plotselinge sterke stijging (piek) van de bloedsuiker spiegel. Hierdoor moet er plotseling meer insuline geproduceerd worden en wordt dit ook plotseling aangeboden aan de cellen, waar de glucose gebruikt kan worden (of opgeslagen). Deze hele plotselinge sterke veranderingen kunnen er voor zorgen dat de insuline receptoren ongevoeliger worden en niet goed meer reageren, dan heb je insuline resistentie. Deze zelfde plotselinge stijgingen van het bloedsuiker kunnen ook hoefbevangenheid veroorzaken. Daarom zie je ook vaak een relatie tussen hoefbevangenheid, insulineresistentie en te dik zijn.
Zetmeel zijn polysacchariden, hele lange ketens, die veel langzamer afgebroken worden (vaak niet eens helemaal) en zorgen voor een rustige stijging van de bloedsuiker spiegel wat lang niet zn negatief effect heeft als suiker. Het paard heeft langer de tijd om dit rustig te verwerken. Het insuline gehalte stijgt rustiger en wordt ook rustiger aan geboden bij de cellen. Daarom is een schep spelt (zetmeel) voeren ook gezonder dan een paar suikerklontjes. Er ontstaat een rustig stijging ipv een plotselinge piek in het bloedsuiker.