Geplaatst 
Jos op de wonderschimmel Cumano
Seoul was zijn eerste, Barcelona zijn mooiste en Hongkong alweer zijn zesde Olympische Spelen.
De 47-jarige springruiter Jos Lansink bleef gisteren in de tweede kwalificatiewedstrijd voor de individuele springfinale foutloos met Cumano. Als het aan hem ligt, is er hij er ook in Londen nog bij.
1988: Seoul.
Prestatie: vijfde met het team en zevende individueel.
Paard: Felix
"Ik stond in het olympisch dorp tussen Ben Johnson en Regilio Tuur. Ik kwam van de boerderij in Twente, was de grens twee keer over geweest. Ik wist niet wat ik zag! Johnson deed wat oefeningen, wat een lijf had die man. Dat vergeet ik nooit meer. Ik, Jos uit Weerselo, tussen de sterren.
Ik had nooit verwacht dat ik naar Seoul zou gaan. Bondscoach Henk Nooren was absoluut niet van plan om me mee te nemen. Voor de kwalificatie zei hij: 'Lansink? Over mijn lijk, die gaat niet mee. Hij is veel te jong'. Ik won daarna twee grote concoursen en Nooren kon niet om me heen. De eerste keer op de Spelen was overweldigend. Ik eindigde als zevende, maar thuis in Weerselo werd ik binnengehaald alsof ik goud had gewonnen. Ik zei tegen mezelf: dit is nog maar het begin."
1992: Barcelona
Prestatie: teamgoud en 42e individueel.
Paard: Egano
"Alles klopte in Barcelona, we logeerden in het mooiste dorp ooit. De zee lag voor de deur, waar vind je dat nou?! In Seoul stonden er voor het buffet enorme rijen, als je aan de beurt was, had je geen honger meer. In Barcelona was alles top. Wij waren als team kanshebber op goud, hadden drie toppaarden. Ik reed met Egano in de finale als enige dubbel nul. Ik zie Youp van 't Hek nog de polonaise lopen op de tribune. Toen we thuiskwamen werden we overal gehuldigd, ik had Ellen van Langen (ook olympische kampioen in 1992) nog nooit gezien, maar in die tijd kwamen we elkaar elke dag tegen. Er gaat geen dag voorbij dat ik niet aan Barcelona denk."
1996: Atlanta
Prestatie: zevende met het team en elfde individueel.
Paard: Carthago.
"Als ik aan 1996 denk, schiet me eerder de verhuizing te binnen dan de Spelen in Atlanta. Mijn vrouw, dochter en ik vertrokken naar België. Dat was een grote stap, maar we hebben nooit heimwee gehad.
Ik ging met Carthago naar Atlanta, een goed paard, alleen had hij lang niet de kwaliteiten van Egano. Het goede gevoel van Barcelona was er niet. Atlanta herinner ik me alleen maar als heet en sfeerloos. Ik was de verwondering voorbij."
2000: Sydney.
Prestatie: vijfde met het team en twintigste individueel.
Paard: Carthago
"Als ik aan Sydney denk, zeg ik Jeroen Dubbeldam. Het waren zijn Spelen, niet de mijne. Hij won goud terwijl ik geen kans maakte.
Dat het in Australië was, zei me niet veel. Het gaat niet om de locatie, maar om de wedstrijd. Ik ben een wereldreiziger omdat het moet. Zodra een wedstrijd is afgelopen, wil ik naar huis. Ik vlieg er voor om als het moet. Het reizen heeft me wel makkelijker gemaakt, ik weet dat alles te realiseren is."
2004: Athene
Prestatie: zesde met het team en 28e individueel
Paard: Cumano
"Was ik 28e? Wat slecht. We hadden met België kansen, maar presteerden slecht. Cumano was niet fit, omdat hij te weinig dronk en zijn spieren verzuurden. We hebben daarom nu liters appelsap meegenomen naar Hongkong. We gooien elke dag twee liter sap bij het water, dan weten we zeker dat hij het lekker vindt en drinkt.
Nee, het voelde niet anders om als Belg aan de Spelen mee te doen, je hebt alleen andere mensen om je heen. Ik ben Nederlander in hart en nieren, alleen op papier ben ik een Belgische ruiter. Het is een goede stap geweest, als ik geen Belg was geworden had ik Cumano niet gehad. En zonder Cumano was ik geen wereldkampioen geworden."
2008: Hongkong
Opvallend: Lansink is de enige Belgische ruiter
Opvallend 2: Op de tribune hangt een spandoek: 'Lansink, made in Holland'
Paard: Cumano
"Ik ben al lang niet meer dezelfde als de jongen die twintig jaar geleden naar Seoul ging. Ik ben nog steeds jong, maar heb zo veel meer kilometers gemaakt. Ludger Beerbaum zegt dat hij stopt als hij vijftig wordt, ik wil dat niet. Het lijkt me super om er in Londen nog bij te zijn. Je weet alleen nooit hoe het loopt, in de paardensport kun je niet eens drie maanden vooruit kijken.
De kans dat ik in Hongkong een medaille win, is klein. Cumano is lang geblesseerd geweest en heeft weinig ritme. Ik begeleid ook twee andere ruiters op de Spelen. De Braziliaan Alvaro de Miranda en de Noor Anfinsen. Als zij goud winnen, ben ik trots. Maar ze hebben zo maar niet van mij gewonnen. De winnaar in mij is sterk, de ruiter het sterkst."
, denk dat hij toch wel een kans maakt om bij de besten te eindigen onze Nederbelg! 
