pzc.nl
Ponyhoofden wel te verstaan. Het zijn slimme beesten, die weten wel hoe ze een lekker hapje mals gras kunnen bemachtigen. Je steekt gewoon je hoofd zover mogelijk onder het hek door en dan knabbel je stukje bij beetje alle sprietjes die je te pakken kan krijgen tot op de wortels af.
Monique Moll en haar zus Caroline van Keuk staan bij de dieren te kijken. Monique Moll plukt wat vers gras. Misschien dat ik die wel wil kopen", zegt ze en wijzend naar een mooie grijze pony. "Deze pony's zijn allemaal te koop."
Het dier ziet er goed uit. "Alleen een beetje dik." Misschien niet zo verwonderlijk. Erg veel ruimte om de overtollige pondjes er af te lopen hebben de dieren niet. Ze staan langs de dijk, op een tamelijk klein lapje grond met onkruid. Op het naastgelegen stukje dijk staan nog twee pony's, moeder met veulen. Die maken helemaal een treurige indruk. Moeder heeft een misvormde voet en waar de dieren staan is geen sprietje groen te bekennen, alleen kale modder. Niet dat ze geen eten hebben: er ligt meer dan voldoende hooi, maar vers gras is toch lekkerder en dus steken moeder en kind de hoofden weer onder het hek door.