www.ad.nl
Sinds de dood van zijn vrouw, vijf jaar geleden, kon Giessenburger Chris van Leeuwen het niet meer opbrengen om gastkinderen van Stichting Europa Kinderhulp in huis te nemen. Wel bleef hij zijn hulp bieden aan de organisatie. Voor het tiende jaar hield hij vandaag een manegedag voor de Bosnische kinderen op zijn terrein aan de Binnendamseweg.
,,Ik ben een buitenman. Ik kan mijn huis stofzuigen en een potje eten koken, maar daar houdt het wel zo’n beetje op. Als je kinderen in huis hebt, hebben ze verzorging nodig. Die taak nam mijn vrouw altijd op zich,’’ vertelt de managehouder openhartig.
Vanochtend ontving hij tientallen Bosnische kinderen die 2,5 week logeren bij gastgezinnen in Zuid-Holland. De vakantie is voor velen een kleine adempauze. In hun thuisland leven ze onder slechte financiële en/of sociale omstandigheden.
,,Ik heb de makste pony’s voor ze uitgezocht,’’ vertelt Van Leeuwen. De meesten hebben nog nooit op een pony gezeten. Ze bakken er volgens de managehouder niet veel van. ,,Maar dat is niet erg. Ze komen hier niet om de nieuwe Anky van Grunsven te worden, het gaat er om dat ze lol hebben.’’
Terwijl hij praat, laten zijn ogen de managebak niet los. ,,Ho! Op die pony kun je niet staan,’’ corrigeert hij één van de begeleiders die een circuskunstje had willen uithalen.
Het organiseren van de kinderactiviteit geeft de Giessenburger voldoening. ,,Als je geld voor een goed doel in de postbus doet, moet je maar hopen dat het goed terecht komt. Hier kan ik met eigen ogen zien dat ze genieten.’’
Van Leeuwen kreeg vanochtend een oorkonde van de stichting voor zijn verdiensten in de afgelopen tien jaar. ,,Gelukkig was er verder geen poespas omheen,’’ zegt Van Leeuwen die liever op de achtergrond blijft. Hij richt zich weer op de kinderen, die vragen om een extra rondje.
Petra Bakker uit Alblasserdam staat op een afstandje te kijken hoe haar oudste gastkind lachend op een pony rondrijdt. De jongste, 9 jaar, staat verlegen bij het hek te wachten. Ze is een beetje schuw. ,,Het trekt al bij. Vannacht hebben we gekampeerd bij vrienden in de tuin. Toen het onweerde, pakte ze mijn hand en heeft die heel de nacht niet meer losgelaten,’’ vertelt ze.
Van Leeuwen herkent dit verlegen gedrag. ,,Wij hebben zeven jaar geleden een meisje uit Kosovo gehad, waarvan we dachten dat ze het totaal niet naar haar zin had. Ze zat vaak op haar kamertje. Twee maanden geleden kreeg ik opeens een brief om te vertellen hoe leuk ze het had gevonden.’’