Geplaatst 
Edward met Totilas, één van z'n beoogde toppaarden voor de nabije toekomst.
Een geblesseerd paard kostte hem in 2004 vrijwel zeker een medaille. Nu kijkt de ruiter toe hoe zijn partner de jacht op eremetaal opent.
Denkt Edward Gal nog wel eens terug aan die rampzalige zomerdag in 2004? Bijna nooit, antwoordt de dressuurruiter onomwonden. Het gemis van de Olympische Spelen, met fraai uitzicht op eremetaal, heeft de Harskamper allang een plek gegeven. "Dat is voorbij en het leven gaat door. Gelukkig maar."
Zittend aan de picknicktafel op het landelijk gelegen complex van Resim Dressage blikt Gal (38) terug. Een sportief drama heeft zich hier enkele meters vandaan voltrokken, bijna op de dag vier jaar geleden. "Ik kwam met mijn paard Lingh terug van de laatste training bij Anky van Grunsven. Twee dagen later zouden wij naar Athene vertrekken. Mijn spullen waren al onderweg naar Griekenland."
Ruiter en paard zouden nooit diezelfde route afleggen. "Ik haalde Lingh van de wagen. Hij keek om de hoek en reageerde op een ander paard. Hij stapte naast de klep en liep daarna kreupel. 'Foute boel', zei ik meteen. Even later werd een zware verzwikking geconstateerd. Dag Athene. Honderden keren heb ik Lingh probleemloos uit de vrachtwagen gehaald. Zo kort voor de Spelen ging het mis, verschrikkelijk."
De toenmalige nummer twee van de wereld (achter Van Grunsven) loopt twee dagen chagrijnig en verdoofd van verdriet rond. De droom is verstoord. Zijn realiteitszin krijg snel de overhand.
"In overleg met de veearts werd een dag na de misstap de keuze gemaakt niet af te reizen. De eerste start op de Spelen was nog twee weken weg. Al na zeven dagen trainde ik in Harskamp weer met Lingh. Hij was vlot fit, tja."
"Toch sta ik nog altijd achter die beslissing. Waren we in alle hectiek iets te vroeg begonnen, had zo'n redelijk onschuldige blessure zomaar het einde van de sportieve loopbaan van Lingh kunnen betekenen. Dat was het niet waard, ook niet op dat moment."
Gal zit in Athene als toeschouwer op de tribune en ziet Anky voor de tweede keer goud winnen. "Dat deed geen pijn meer. Eigenlijk had ik het alleen moeilijk bij het kijken naar de openingsceremonie op tv. 'Daar had jij kunnen lopen, jongen', zei ik tegen mezelf. Hoe vaak maak je als sporter zoiets indrukwekkends mee?"
Gal ontbreekt over anderhalve week op het allerhoogste podium. Wederom veroordeeld tot de rol van toeschouwer. Hij kijkt in Hongkong – op het fraaie hippisch complex Sha Tin – toe hoe zijn levenspartner Hans Peter Minderhoud de olympische ring betreedt. Een frappante speling van het lot, pijnlijk misschien wel?
"Nee, zo zie ik het zeker niet. Hans Peter en zijn toppaard Nadine zijn er klaar voor. Ik beschik na de verkoop van Lingh (in 2006, red) over enkele talentvolle dieren. De Olympische Spelen komen voor ons simpelweg een half jaar te vroeg."
Het zal straks best een beetje vreemd zijn in de voormalige kroonkolonie, beseft Gal. En vooral huiveringwekkend spannend. "Het zweet breekt mij zeker uit tijdens de rit van Hans Peter. Niet alleen vanwege de voorspelde hitte en hoge luchtvochtigheid. Ik ken zijn oefening tot in de puntjes en weet precies wanneer de kritieke momenten opduiken. Nee, dat wordt geen lolletje."
Gal is optimistisch over de medaillekansen voor Minderhoud, zeker in de landenwedstrijd. " Goud is haalbaar. De Duitsers zijn te pakken, daar ben ik van overtuigd. Slaagt Hans Peter erin zich te kwalificeren voor het individuele toernooi en eindigt hij bij de beste twaalf, dan heeft hij het super gedaan."
Volgende week stapt Gal in het vliegtuig naar Hongkong. Tot dan traint hij in de anonimiteit met zijn paarden. Next One (13), Sisther de Jeu (9) en Totilas (8) worden bijna dagelijks aan het werk gezet. Klaargestoomd voor de grote wedstrijden. Wie weet voor de Spelen van 2012?
"Londen is ver weg. Natuurlijk speelt het in mijn achterhoofd. Elke topsporter wil de speciale ambiance van de Spelen meemaken. Als sporter, niet alleen als toeschouwer. De druk is groter dan op andere topwedstrijden, de sportieve belangen zijn enorm. Heel Nederland leeft mee en de wereld kijkt mee. Geweldig toch?"
Het Europees kampioenschap van 2009 vormt voor Gal, als alles volgens plan verloopt, de eerste tussenstop richting de beklimming van de berg Olympus. Het gat met de wereldtop moet stapje voor stapje worden verkleind.
"Toevallig is het EK in Londen, op de plek waar over vier jaar wordt gereden. Dat moet iets geweldigs worden, tegen de achtergrond van Windsor Castle. Ik wil er niet te vaak bij stilstaan."
Hoe sprookjesachtig het uitzicht ook wordt voorgeschilderd, de rol van toeschouwer is wel het laatste dat Edward Gal zichzelf toewenst in de zomer van 2012.
Wat bedoel je? 
