www.pzc.nl
Horses by the Sea ondergaat dit jaar een gedaanteverwisseling.
Niet alleen is het vierdaagse paardensportevenement verplaatst van het voorjaar naar de zomer, ook is de inhoud van het programma aanzienlijk gewijzigd. Zo zijn de polospelers ingeruild voor deelnemers aan de zogenaamde powerhorsecompetitie.
Tot dit jaar werden op het immense achterterrein aan de Domburgse Prinseweg vooral veel geaffecteerde klanken geproduceerd en draafden er volslanke paarden met ruiters achter een balletje aan. Dit alles is ingewisseld voor tal van Nederlandse en Belgische dialecten en oerdegelijke, minstens 650 kilo's wegende boerenknollen die karretjes voorttrekken. Vrijdag en zaterdag zorgen deze deelnemers aan de powerhorsecompetitie voor een totaal andere invulling van Horses by the Sea.
Een van de grote mannen achter de powerhorsecompetitie is Andrie de Buck. De 60-jarige agrariër uit de buurt van Aagtekerke is tussen de trekpaarden opgegroeid en heeft de terugloop en de heropleving van het ras van nabij meegemaakt. Toen hij nog maar drie jaar was zat hij tijdens de oogst al op de brede rug van de stoere paarden, maar hij heeft later ook vele uren op de tractor gezeten. Sinds een jaar of twaalf is hij weer druk met trekpaarden. Door een toeval ontstond een competitie voor de stoere viervoeters en die zorgde ervoor dat ze terug in de mode zijn. "Er is weer een levendige handel in trekpaarden", weet De Buck. "En niet alleen in Nederland, Duitsland en België. Er worden ook paarden naar bijvoorbeeld Zweden en Zwitserland verkocht."
Eigenlijk is het niet verbazingwekkend dat trekpaarden veel aandacht trekken. De kolossale beesten hebben niet alleen een zachtaardig karakter, ze maken een immense indruk als ze intensief aan het werk zijn. En dat gebeurt in de powerhorsecompetitie, die aan zijn twaalfde jaar toe is. Er zijn jaarlijks zeven wedstrijden, die steeds twee dagen duren. De onderdelen zijn dressuur, de afstandsrit, de hindernisbaan, de vaardigheidsproef, de trekpaardproeven en het spiegelparkoers. De afsluiting is een defilé. De wedstrijden zijn voor enkelspannen, tweespannen, vierspannen en tandems (twee paarden achter elkaar).
Vele onderdelen zijn zeer spectaculair. Zoals bijvoorbeeld het spiegelparkoers, waarin twee équipes het tegen elkaar opnemen om zo snel mogelijk langs de hindernissen te sjezen. Het is niet verwonderlijk dat hier duizenden toeschouwers op afkomen. Het aantal deelnemers groeit nog steeds. In Domburg komen zestig menners in actie met in totaal zo'n honderd paarden. "Trekpaarden houden is veel goedkoper dan spring- of dressuurpaarden houden", weet De Buck. "Ze hebben minder duur voer nodig, verlangen geen dure stal en zijn minder trainingsgevoelig. Je kunt rustig eens een dagje overslaan."
De beoefenaars zijn daarom ook vaak heel 'gewone' mensen. "Eigenlijk vormen we een grote familie", vindt De Buck. "Natuurlijk wil iedereen winnen, maar er is geen grote rivaliteit. We ontbijten steeds samen en we eten minstens één keer samen warm. "
Er dreigt momenteel maar één gevaar voor de powerhorsecompetitie. "We hebben een gebrek aan vrijwilligers", waarschuwt De Buck. "Steeds meer mensen die meehielpen gaan zelf aan wedstrijden meedoen. Ze kunnen de verleiding niet weerstaan."