Bokt.nl

**Geplaatst door de TopicStarter** : 14-06-08 11:00

Geen CHIO zonder het Huis van Oranje

Geplaatst door de TopicStarter : 14-06-08 11:00

http://www.ad.nl/rotterdam/sport/236696 ... ranje.html
www.ad.nl

Het CHIO van Rotterdam en het koningshuis zijn onlosmakelijk met elkaar verbonden.
Dus bezocht een delegatie van de Oranjes sinds 1948 zo’n beetje alle 59 edities. De kans is dan ook zeker aanwezig dat koningin Beatrix vrijdag weer voor even terugkeert naar de plek waar ze, toen nog als prinses, met haar paard Foxtrot het kampioenschap Jachtpaarden veroverde: de Rotterdamsche Manège. Tijdens de prestigieuze landenwedstrijd zal Hare Majesteit ongetwijfeld worden herinnerd aan haar prestatie uit 1957.

De Oranjes vielen dat jaar toch al in de ruiterprijzen. Zo kreeg wijlen prins Bernard, in 1948 benoemd tot beschermheer van het CHIO en deelnemer aan de eerste tien afleveringen van het concours hippique, een speciale bokaal uitgereikt, waarin een even historische als ludieke tekst was gegraveerd: ‘In deze vaas staan de namen van alle paarden gegraveerd, waarmee u in Rotterdam deelnam, ook de paarden waarmee u bent gevallen...’

Bijna 51 jaar later kan Jacques Schoufour dat moment echter niet meer voor de geest halen. ,,Hoe de Prins daarop reageerde? Tsja..., dat weet ik niet meer uit mijn hoofd,” aldus de inmiddels 81-jarige Rotterdammer, in 1987 verkozen tot Havenman van het Jaar. ,,Hij viel weleens van zijn paard, ja. Maar welke ruiter is er niet gevallen? Zelf ben ik misschien wel honderd keer van mijn paard getuimeld. Aanvankelijk nam de prins als springruiter deel. Later, toen hij last van zijn rug kreeg, legde hij zich toe op de dressuur.”

De erevoorzitter - hij hanteerde tussen 1978 en 1995 de preseshamer - begeleidde dertig jaar lang de koningin tijdens haar bezoeken aan het CHIO. Eerst als ringmeester, vervolgens als vice-preses, en uiteindelijk als voorzitter. ,,Ik vind het een groot voorrecht dat ik haar al die keren heb mogen begeleiden. Koningin Beatrix is ook een echte paardenvrouw. Iemand met verstand van zaken. Ook van kritische zaken. Want ze heeft er namelijk duvels veel verstand van,” weet Schoufour uit eigen ervaring.

Zijn bemoeienissen met de organisatie van het ‘grootste internationale outdoor paardensportevenement van Nederland’, bepaalden voor een belangrijk deel het leven van de op zich toch al drukke zakenman. Hij had het niet willen missen. ,,Ik heb in al die jaren twee keer een CHIO moeten overslaan. Toen lag ik in het ziekenhuis. In 1947 was het de eerste keer dat ik bij een concours was betrokken. Ik heb ik zo’n beetje alle rangen doorlopen. Eerst als assistent van de jongste assistent, daarna als assistent- ringmeester. Weer later was ik onder meer ringmeester, secretaris en voorzitter. Alles bij elkaar heb ik 24 jaar in het bestuur gezeten, waarvan zestien als preses. Een belangrijk deel van mijn leven heeft zich daarom in het Kralingse Bos afgespeeld. Ik heb er vele hoogtepunten voor teruggekregen. Daarom is het me ook allemaal waard geweest. Ik kom ook elk jaar met plezier weer terug. Als ik daar dan als een oude man rondloop, en ik zie dan hoe goed alles is georganiseerd, en dat het CHIO nieuw elân heeft gekregen, dan vervult me dat best wel met trots. Ik kijk er ook elk jaar naar uit. Dan zuig ik de sfeer op, raak ik sterk geëmotioneerd, en realiseer ik me vervolgens dat mijn tijd is geweest. Ik heb mee mogen spelen, en dat voelt aan als een voorrecht.”

Schoufour heeft in de loop der jaren de accenten van het evenement zich zien verleggen. ,,In de beginjaren was het pionieren, met een budget van 12.000 gulden. Nu is alles professioneel geregeld, en gaat er moeiteloos een paar miljoen euro in om. Ik weet nog goed dat de winnaar van de Grote Prijs 200 gulden kreeg. Volgend jaar is er een prijzengeld van 300.000 euro te verdienen in de landenwedstrijd. Als concours moet je daarin wel mee. Zo’n landenwedstrijd is immers het meest prestigieuze onderdeel van de hippische sport.”

Hij heeft de sponsors binnen zien komen. ,,Dat was noodzaak. Op een gegeven moment konden we het als organisatie niet meer zelf opbrengen. Ik kan me nog herinneren dat de oude Job Dura aanvankelijk pertinent tegen het binnenhalen van geldschieters was. Hij zei tegen me: ‘Jacques, moet ik die vuile doeken en borden ophangen, terwijl de koningin komt kijken?’ Uiteindelijk moest ook hij wel overstag.”

Voor Schoufour was het organiseren van de alternatieve Olympische Spelen in 1980 een van de hoogtepunten. In dat jaar ging de Olympiade in Moskou niet door vanwege een boycot. ,,In 1979 hadden wij de Europese kampioenschappen georganiseerd. Om die reden vroeg de internationale hippische federatie aan ons of we interesse hadden om de alternatieve Spelen te organiseren. Nou, die interesse hadden we natuurlijk wel. En met een hier en daar aangepast EK-draaiboek zijn we aan de slag gegaan. Vergeet overigens niet, dat we in de jaren daarvoor al een stuk of zes, zeven EK’s hadden gehad. Die waren stuk voor stuk succesvol. Dus wisten we waar we aan begonnen, en wat er van ons als organisatoren werd verwacht,” aldus de ere-voorzitter.

Ondanks zijn leeftijd rijdt Schoufour gemiddeld vier tot vijf keer in de week paard. ,,Nou ja, rijden.... Ik zit niet meer op het paard, maar in een karretje er achter.” Met een ondertoon vol warmte en respect voor de edele viervoeter, vertelt hij over zijn paarden: ,,Met een paard praat je, spreek je en werk je. En ga je vooral voorzichtig met de gevoelens van het dier om.” Over de dieren, die hij heeft gehad: ,,Ik heb er een stuk of acht, negen versleten.” Over Max, zijn huidige paard. ,,Ik noem hem Maxli. Dat is Zwitsers. Hij komt uit Zwitserland. Samen met Maxli kan ik uren rijden. Ik woon op de grens van Nederland en België. Tijdens zo’n tocht steek ik wel twintig keer de grens over.”

Hij is 81 jaar, en daarom wellicht te oud om zich nog ergens druk over te maken. De schijn bedriegt echter; kom niet aan zijn zo geliefde sport. ,,Het rijden op een paard heet gevaarlijk te zijn! Waarom? Doordat er veel kinderen van afvallen. Toen ik begon, mocht ik pas na een les of tachtig buiten de manege rijden. Nu klimmen kinderen al na twee of drie lessen op een paard, en gaan ze de straat op. En als ze er dan afvallen, dan is het plotseling een gevaarlijke sport...”

Deel op Facebook Tweet Foutje gespot? Tip de redactie