Bokt.nl

Citaat:

Een paardenhandelaar bij wie 17 paarden en pony’s en 7 honden in beslag zijn genomen, werd verdacht van verwaarlozing. Uiteindelijk wordt hij door de politierechter veroordeeld tot een voorwaardelijke geldboete van 500 euro, omdat hij gedurende langere tijd de nodige verzorging heeft onthouden aan deze dieren. Zij kregen onvoldoende (voedselrijk) voedsel en onvoldoende (diergeneeskundige) verzorging. De Officier van Justitie had primair dierenmishandeling ten laste gelegd, maar de politierechter is van mening dat uit de bewijsmiddelen onvoldoende is af te leiden ten aanzien van welke dieren in concreto sprake zou zijn van “zodanig ernstige verwaarlozing dat bij die dieren pijn of letsel is veroorzaakt dan wel dat hun gezondheid of welzijn daardoor is benadeeld”.

In totaal hebben vier dierenartsen de paarden en/of honden onderzocht en hun verklaringen worden door de politierechter voldoende onderbouwd en bruikbaar voor bewijs verklaard. Naar het oordeel van de politierechter zijn deze verklaringen echter niet specifiek genoeg voor een veroordeling. Hiervoor zou een nauwkeurigere omschrijving van de conditie van de afzonderlijke dieren vereist zijn. Met deze uitspraak heeft de politierechter een nieuw handvat aangereikt om te bepalen of er sprake is van dierenverwaarlozing of dat de handeling gekwalificeerd kan worden als dierenmishandeling. De inbeslaggenomen paarden en honden worden verbeurdverklaard, met uitzondering van een Groningerhengst. Omdat de paardenhandelaar zijn dekstation (gespecialiseerd in het Groningerpaard) niet meer kan voortzetten zonder deze “tophengst”, geeft de politierechter hem wat dit paard betreft een tweede kans.

…vrijgesproken door het hof
De paardenhandelaar is tegen dit vonnis van de politierechter in hoger beroep gegaan. Dit heeft voor hem goed uitgepakt. Het hof heeft namelijk een heel andere mening over deze zaak dan de rechtbank. Het hof vernietigt het vonnis van de rechtbank en spreekt de paardenhandelaar vrij van alle ten laste gelegde feiten. Het hof lijkt zelfstandig tot dit oordeel te komen. De raadsvrouw van de verdachte bepleit drie gronden die volgens haar tot niet-ontvankelijkheid van het Openbaar Ministerie (OM) zouden moeten leiden. Géén van deze drie argumenten wordt echter gegrond verklaard door het hof. De raadsvrouw voert onder andere aan dat de Landelijke Inspectiedienst Dierenbescherming (LID) niet bevoegd is om controlerend en opsporend op te treden ten aanzien van bedrijfsmatig gehouden dieren, zoals in het geval van haar cliënt. De LID is volgens haar belast met het toezicht en de opsporing aangaande hobbymatig gehouden dieren. Volgens werkafspraken vastgelegd in een convenant tussen de AID en LID houdt de AID zich inderdaad primair bezig met landbouwhuisdieren en de LID met gezelschapsdieren (sinds 16 juni 2006 is er een nieuw convenant). De LID heeft echter wel – net als de AID - toezichthoudende en opsporingsbevoegdheden op het gebied van dierenwelzijn. Volgens het hof heeft de LID bovendien steeds naar aanleiding van meldingen over misstanden op het bedrijf van de verdachte gecontroleerd, en zo in overeenstemming gehandeld met de gemaakte werkafspraken. Het OM is daarom ontvankelijk in haar vervolging.

Zoals gezegd komt het hof toch tot een andere uitspraak dan de rechtbank. De verklaringen van de dierenartsen zijn volgens het hof voldoende grondslag voor het oordeel dat de 17 paarden en pony’s en de 7 honden op dat moment (kort voor en kort na de inbeslagname op 13/12/04) te mager en/of ondervoed waren, respectievelijk te mager waren. Ten aanzien van de periode vóór 13 december 2004 is er volgens het hof geen wettig en overtuigend bewijs voor de toestand zoals hiervoor omschreven. Volgens het hof moet nu alleen nog beoordeeld worden of de toestand waarin de dieren op 13 december 2004 verkeerden, aan het handelen of nalaten van de verdachte op die datum kan worden toegerekend. Volgens het hof is nergens uit gebleken dat de toestand waarin de dieren op 13 december 2004 verkeerden enkel en alleen kan zijn veroorzaakt door een gebrek aan voedsel en/of een onvoldoende geneeskundige verzorging op die 13e december 2004. Het hof spreekt de verdachte dan ook vrij van (primair) dierenmishandeling en (subsidiair) verwaarlozing van de dieren en oordeelt dat de dieren aan de verdachte moeten worden teruggegeven.

Commentaar
Volgens de rechtbank spraken de verklaringen van de dierenartsen “boekdelen” en is daaruit op te maken dat de inbeslaggenomen dieren in deerniswekkende toestand verkeerden. Het hof deelt de mening van de rechtbank in zoverre dat de dieren op het moment van onderzoek door de dierenartsen inderdaad te mager en/of ondervoed waren, respectievelijk vermagerd waren. Het hof is echter van mening dat deze verklaringen onvoldoende zijn om te bepalen wat de toestand van de dieren vóór die datum van inbeslagname (en onderzoeken) was. Hierdoor kan niet bewezen worden verklaard dat de toestand waarin de dieren verkeerden bij inbeslagname, het gevolg is van een gebrek aan voedsel en/of een onvoldoende geneeskundige verzorging op die bewuste datum.

Het bedrijf van de verdachte is naar aanleiding van meldingen over misstanden, maar liefst drie keer door de LID bezocht. Hierna heeft de verdachte in een brief een hercontrole aangekondigd gekregen. Tijdens die hercontrole op 13 december 2004 zijn de dieren in beslag genomen. Uiteindelijk hebben maar liefst vier dierenartsen de dieren onderzocht, en drie van hen hebben geconcludeerd dat er sprake was van verwaarlozing. Dit is blijkbaar onvoldoende voor het hof. Een inhoudelijke onderbouwing voor dit oordeel is niet terug te vinden in de uitspraak. Verwaarlozing is echter iets dat zich manifesteert na een bepaalde periode. Een dier is over het algemeen niet van de ene op andere dag ‘verwaarloosd’. Deze uitspraak komt niet overeen met de bedoeling van de wet. Het OM deelt deze mening en is in cassatie gegaan tegen de uitspraak. Volgens woordvoerster Melanie Kompier is het OM van mening dat de verdachte wel degelijk nalatig is geweest door zijn dieren te weinig eten te geven en dit wordt ook bevestigd door de dierenartsen. Het beslag op de dieren blijft van kracht zolang de zaak loopt.