hns schreef:Ik zeg toch onder aanleiding, niet dat die dóór het bit is ontstaan.
Het zou toch kunnen dat het bit het paard de neiging geeft om op zijn tong te bijten?
IK zou het wel interessant vinden als iemand meer info hierover heeft.
Rijd die ook zonder bit en bijt die dan ook op zijn tong?
Zoals ik al eerder zei, wij hebben er ook eentje die dit doet. Thuis gebeurt het nooit, alleen op de wedstrijden. Het gaat hierbij dus om een hackney. Deze heeft een liverpoolstang in, met een opzetbitje, qua hoeveelheid in de mond dus gelijk. De reden waarom zij het doet is puur zenuwen. Op het moment dat die op een wedstrijd komt begint ze zo te stressen dat ze op het bit gaat bijten en gaat liggen klooien. En dan ook echt bijten! Tja, dan zit de tong er wel eens tussen. Bij haar gebeurt het alleen op het moment dat er geen aanleuning is, eigenlijk als ze opgesteld staat. Tijdens het rijden neemt ze aanleuning aan, en door de steun die ze krijgt in de mond is ze daar wel normaal. In het geval van Alex ging het goed tot de uitgestrekte stap, het moment dat er dus een losser contact met de mond ontstond. Ik zei nog tegen degene naast mij dat ie ineens wel erg aan het klooien was, mond iedere keer wijdt open, ik zag de tong alle kanten op gaan. Tja, en toen is het dus gebeurd.
Men kan het mishandeling noemen, maar de enige die ze dan aan kunnen klagen is het paard zelf.