Stond vandaag weer een vervolg op in het NHD:
Tegenstrijdige gevoelens na ongeluk
Van onze verslaggever
schagen-Marijke Kaan is dankbaar, opgelucht, maar ook kwaad. Tegenstrijdige gevoelens. Het heeft allemaal te maken met de verwerking van het bijna noodlottige ongeluk zaterdagavond op de Lutjewallerweg, waarbij haar man Rob zowat verdronk onder het Friese paard van de aanspanning, waarin hij meereed.
Marijke: ,,Ik wil iedereen zo graag bedanken. Meneer Bakker die daar woont, die de politie de juiste plek aangaf waar het tuig van het paard moest worden doorgesneden, de jongen op de trekker, die de alarmdiensten heeft gewaarschuwd, zodat er zeer snel hulp was. De trimmer en de politieagenten, die zo te water sprongen. Rob kan het gelukkig navertellen. Hij is nog in het ziekenhuis, maar die enkelbreuk geneest wel. En hij krijgt medicijnen tegen longinfectie, vanwege het vuile water dat hij binnenkreeg.''
Maar de berichtgeving door de politie en dientengevolge die in deze en andere kranten is volstrekt onjuist vindt zij. ,,De politie kwam zondag vragen hoe het allemaal was gebeurd, maar toen stond het al in het politienieuws. Mijn dochter Eva had de leidsels vast van het menkarretje. Dus geen koetsje. Naast haar een vriend van mijn man en mijn echtgenoot zelf. De trekker naderde hard rijdend en maakte geen aanstalten te stoppen. Eva, die zelf in Barsingerhorn woont, riep nog naar mijn man: 'Zeg dat-ie wat zachter rijdt!' Zelf stuurde ze het paard naar de slootkant om een aanrijding te vermijden. En dat paard reageerde zoals het moest. Maar het menkarretje raakte met het rechterwiel in een kuil naast de weg en klapte om, waardoor de mensen erin meevielen, mijn man onder het paard. Die jongen, die op de tractor zat, rende terug en riep of hij kon helpen. Eva schreeuwde: 'Bel 112, de brandweer!' Hartstikke goed. Intussen probeerde het paard eerst de kar nog zelf uit de sloot te trekken, maar dat lukte niet.''
woensdag 17 augustus 2005