Geplaatst Buitenland
Grand Prix-dressuurpaard Don Johnson FRH is op 24-jarige leeftijd overleden. De Hannoveraanse ruin van Don Frederico uit de Warkant-merrie Werona, gefokt door Ulrike Meyer en eigendom van Madeleine Winter-Schulze, liep een onherstelbare beenbreuk op en moest worden ingeslapen.
De bruine ruin was ruim zes jaar met pensioen, na een mooie sportloopbaan. In 2005 kwam hij voor het eerst aan de start in de jongepaardenproeven, met ruiter Matthias Klatt in het zadel. Later nam Isabell Werth de teugels over. In april 2008 maakte de combinatie zijn debuut op het Duitse L-niveau bij een regionale wedstrijd in Hunxe. Isabell en Don Johnson kwamen in 2009 voor het eerst op Lichte Tour-niveau uit, tijdens Indoor München.
Hij scoorde altijd mooie cijfers, maar was nooit een individuele medaillewinnaar voor Werth. Wel droeg hij bij aan het teamzilver tijdens de Europese kampioenschappen 2013 in Herning en teambrons op de Europese kampioenschappen 2015 in Aken. Individueel wisten ze zich in 2013 niet te plaatsen voor de Kür, in 2015 lukte dat wel en werden ze vierde. In 2013 namen ze ook deel aan de finale van de wereldbeker dressuur in Gothenburg. Hier werden ze vijfde.
De ruin stond bekend om zijn brutale gedrag en kon tijdens het losrijden vrolijk bokken. Op foto’s die waren genomen tijdens het losrijden en waarop de misdragingen van het paard te zien waren, kreeg de veelgeprezen Isabell Werth veel kritiek op de sociale media. De kracht van de ruiter was echter dat Isabell hem tijdens wedstrijden altijd weer gereed kreeg om hun proef te rijden, hoe Don Johnson zich ook gedroeg.
Zijn laatste wedstrijd was in 2019. Tijdens het CDI Frankfurt in december 2019 reed de combinatie voor het laatst de wedstrijdring in. Ze wisten hier twee keer de eerste prijs te pakken.
Daarna mocht Don Johnson met pensioen in de weilanden van Werths stallen in het Duitse Rheinberg.
Isabell Werth nam met een emotioneel bericht op haar sociale media afscheid van ‘Jonny’, zoals hij op stal genoemd werd: “helaas moesten wij Don Johnson, de leider van onze pensionado’s, laten inslapen vanwege een onherstelbare beenbreuk. Lieve Jonny, je was een paard met een heel bijzonder karakter. Bijna 15 jaar was jij mijn ‘sparringpartner’, een duizendpoot die een topsporter werd. Je was er altijd bij als er een feestje werd gevierd, altijd klaar om een speciaal dansoptreden weg te geven. Je bleef trouw aan jezelf en aan ons, tot het einde aan toe. Dank voor de vele bijzondere momenten en jaren.”
Gebruikte bronnen:
