Geplaatst Buitenland
Toen Anika Sadler besloot dressuurwedstrijden te gaan rijden, wist ze dat haar paard Roush zou opvallen tussen de rest. Als ze niet zijn gevlochten, komen zijn manen tot zijn been, net als bij een barbiepaard. En met brede schouders die meer geschikt lijken voor het trekken van boomstammen dan voor het uitvoeren van zijgangen, is de 9-jarige Haflinger ruin (Stilletto Of New Horizon–E2, Merlando’s Magic Ely) allesbehalve een typisch dressuurpaard. Toch geloofde ze dat de voormalige koeienpony talent had voor de sport. En daarin kreeg ze gelijk.
Ze reisden vanaf hun thuisbasis in Mullan, Idaho, naar Sherwood, Oregon, om deel te nemen aan de GAIG/USDF Region 6 Championships, die van 2 tot en met 6 oktober in het DevonWood Equestrian Centre werden gehouden. De combinatie won daar niet alleen het kampioenschap in de kür op muziek op First Level-niveau voor volwassen amateurs met een score van 66,87%, maar deed dat ook nog eens in een roze outfit die goed bij het thema 'Barbie' passen.
“Alle overgangen waren goed. Alle oefeningen gingen goed, en alles liep precies op de muziek. Het had niet beter kunnen gaan”, zegt ze. “Het moment waarop je klaar bent en weet dat je écht je best hebt gedaan en het ook hebt laten zien, dat is geweldig. De beste proef van het seizoen rijden op de regionale kampioenschappen was echt het hoogtepunt, want je werkt er het hele jaar voor en je weet nooit of je het in die vijf minuten kunt laten zien. Maar deze keer lukte het.”
Het duo viel niet alleen op door hun proef, maar ook door hun uitstraling. De in Duitsland geboren Sadler kiest vaak voor kleurrijke outfits, in plaats van het traditionele zwart/wit. Met een roze cap en lichtblauwe laarzen was haar voorliefde voor een goed op elkaar afgestemd tenue goed zichtbaar tijdens hun kampioenschapsrit.
“In Duitsland mag dat allemaal niet, dus ik vind dat je hier moet profiteren van de mogelijkheid om dat wél te doen”, legt ze uit. “Ik draag altijd wel witte rijbroeken, omdat ik het klassiek wil houden. Maar hoe leuk is het dat we verder gewoon kunnen dragen wat we willen en ons op die manier kunnen uitdrukken? Ik vind het geweldig dat de regels hier zo vrij zijn.”
De blauwe laarzen hebben bovendien een speciale betekenis. Voordat het haar wedstrijdlaarzen werden, droeg ze ze als het “iets blauws” op haar bruiloft met haar man, Wyatt Sadler, die ze tien jaar geleden ontmoette toen ze uitwisselingsstudent was.
“Ik wilde bij mijn bruiloft eigenlijk dressuurlaarzen dragen, want ik wist niet welke schoenen ik anders moest kiezen”, vertelt ze. “Dus liet ik een paar op maat maken – en nu draag ik ze op wedstrijden. Mijn man vond het prima. Hij zei alleen: ‘als je maar geen cowboylaarzen draagt, want dat doet iedereen hier.’ ”
Het echtpaar kocht Roush oorspronkelijk als buitenrittenpaard voor Wyatt, maar de ruin bleek al snel een soort emotionele steun-Haflinger te worden voor Anika’s speciaal gefokte Oldenburger ruin Fur Slippers (First Ampere—Dona Flor, Depardieu) tijdens dressuurwedstrijden. Al snel realiseerde ze zich dat ze Roush zelf ook moest inschrijven, omdat “hij als Haflinger heel verdrietig werd zonder werk”.
Toen de warmbloed twee jaar geleden kampte met een gezondheidsprobleem, was Roush klaar om het werk over te nemen. Sinds die tijd is hij in de spotlight gebleven. In sommige opzichten is het voor Anika zelfs makkelijker om met hem te rijden. “Op een bepaalde manier is hij veel makkelijker te rijden dan een grote warmbloed”, zegt ze. “Met hem lijkt de rijbaan groter. Een hoek is bij een warmbloed van 1.78 maar twee passen. Met een pony heb je veel meer tijd om de buiging en eventuele foutjes te herstellen.”
Hoewel Anika een sterke band met hem heeft opgebouwd, is Roush’ persoonlijkheid nog steeds meer ; hardwerkende einzelgänger' dan 'knuffelig'. “Als Roush een mens zou zijn, zou hij die kluizenaar zijn die in de Alpen woont met een Border Collie en de koeien bewaakt”, legt ze uit. “Hij zou geen telefoon hebben en niks met mensen te maken willen hebben, maar hij warmt wel op als je echt moeite doet. Hij doet zijn werk en bemoeit zich verder nergens mee.”
Toch was het trainen van de Haflinger niet zonder uitdagingen door gezondheidsproblemen. Twee jaar geleden werd bij hem 'polysaccharide storage myopathy' vastgesteld, een genetische aandoening die zorgt voor stijve spieren na inspanning, nadat hij zo ernstig verstijfde dat hij een week bij in de kliniek moest blijven. “Zolang ik goed plan hoe zijn week eruitziet, gaat het heel goed. Hij kan bijvoorbeeld geen rustdag hebben na een zware training”, zegt Anika. Doordat de eenvoudige stalling kan Roush bovendien het hele jaar door buiten staan, wat helpt zijn spieren soepel te houden.
Omdat de Sadlers geen binnenbak hebben en er in de winters in Noord-Idaho veel sneeuw valt, moest Anika creatief worden in haar trainingen. Ze kan slechts om de paar weken naar de dichtstbijzijnde binnenbak rijden, op twee uur afstand. In de winter bestaat het grootste deel van de training dus uit ritten over geprepareerde sneeuwscootersporen. Roush heeft geen enkele moeite met de luidruchtige machines. “Er rijden de hele dag sneeuwscooters langs zijn weiland, dus hij is overal aan gewend” zegt ze. Anika zelf probeert sneeuwscooters liever te vermijden. Met name in de weekenden rijdt ze daarom ’s avonds met een hoofdlamp. En alsof dat nog niet genoeg avontuur is, doet ze in de weekenden aan skijoringwedstrijden, waarbij Roush een skiër — meestal Wyatt — door een hindernisparcours trekt in volle galop. “We vinden het allebei geweldig, en Roush houdt van hard gaan.”
Hoewel hun onconventionele wintertraining leuk is, brengt het ook uitdagingen met zich mee voor dressuur: “Elke winter geldt: als we maar in conditie blijven, dan hebben we eigenlijk al gewonnen. Als we daarnaast nog trainingsprogressie boeken, is dat mooi meegenomen.”
De combinatie heeft zich gekwalificeerd voor de U.S. Dressage Finals in Ohio, maar mag niet deelnemen omdat Anika geen Amerikaans staatsburger is, maar een green card heeft. Ze is nog niet lang genoeg getrouwd om de Amerikaanse nationaliteit aan te vragen.
Voor de toekomst hoopt Anika ooit met Roush op Prix St. Georges-niveau te starten. “Hij laat me wel weten of hij het wil of niet. Nu we onze bronzen medaille op het USDF hebben gehaald dit jaar, zou ik graag eens met hem in een slipjas de ring binnenkomen. De oma van Roush loopt nu nog FEI-menproeven terwijl ze achterin de twintig is”, zegt ze. “Ik verwacht dat hij nog een lang leven voor zich heeft, dus hopelijk hebben we nog heel veel tijd om leuke dingen te doen.”
Op de website van The Chronicle of the Horse is een foto van Anika Sadler en Roush te zien.