Geplaatst Buitenland
Als het gaat om Mustangs, dan weten trainers dat er altijd een onoplosbaar raadsel speelt over het vroege leven van het paard in het wild, hoe ze uiteindelijk gevangen werden en wat hun eerste ervaringen waren met mensen. Het schrok Laura Wilson dan ook niet af dat de Mustang die zij ontdekte tijdens de internetveiling van het Bureau of Land Management een permanent aandenken had aan die onbekende hoofdstukken: het dier miste zijn complete linkeroor. “Het is al moeilijk genoeg om een Mustang te temmen, die om onbekende redenen getraumatiseerd is. Als die dan ook nog een oor mist, dan kan ik me alleen maar voorstellen hoe anders zijn zintuigen werken en de uitdaging die dat met zich meebrengt”, legt ze uit. “Toen ik hem voor het eerst zag, wist ik meteen ‘dat is hét paard, ik wil hem’.”
De 23-jarige amazone, die opgroeide in Forest Hill, Maryland, doet aan eventing, samen met haar moeder Debbie Wilson. Ze vertrouwt op haar onderbuikgevoel als ze ongezien een bod uitbrengt op Mustang-trainingsprojecten. “Als ik op internet een paard ter adoptie zie, moet ik echt tot diep in mijn ziel voelen dat dat het paard is dat ik hebben wil”, vertelt Laura. “Ik zei dat ik hem sowieso wilde hebben, of hij nou twee oren had of maar eentje. Ik hou gewoon erg van dit type en zijn manier van doen. Hij zag er zo sportief en vrolijk uit.”
Debbie zag ook die vonk bij het paard op de foto’s en in de korte video van 30 seconden die bij zijn profiel stond. Hoewel de video slechts een glimp toonde van de palomino met één oor, tijdens een moment vol spanning in de kraal van de BLM, vond ze de blik in zijn ogen mooi. “Als je naar deze video’s kijkt, zie je de paarden: ze schrikken, of ze zijn geschrokken, of ze reageren heel heftig. Hij was gewoon echt een rustig dier”, vertelt Debbie. “Hij bleef kalm onder alles en ik dacht: ‘dat is een heel fijn paard’.”
Laura bracht het winnende bod uit op de 5-jarige palomino, de oorspronkelijk werd gevangen in de Twin Peaks Herd Management Area in Californië. Toen ze hem in januari naar huis haalde, overwoog ze zorgvuldig zijn naam. Vrienden suggereerden Van Gogh, als een knipoog naar zijn missende oor, maar Laura voelde dat die naam te beladen was voor de vrolijke, jonge ruin. “Ik ben van mening dat je ze een naam moet geven die overeenkomt met wat je wilt dat ze worden, alsof je iets manifesteert”, legt ze uit. Laura kwam uiteindelijk uit bij One Ear Wonder, omdat ze het zo leuk vond dat het zo voor de hand liggend was. ‘Wonder’, zoals zijn stalnaam luidt, refereerde aan de hoop dat het dier een wonder zou worden in de wedstrijdring, maar verwijst ook naar het raadsel rondom zijn missende oor.
Toen zijn naam beslist was, begon Laura te trainen met Wonder. Het doel was om mee te doen aan de tweede editie van de jaarlijkse Mustang Classic, die van 4 tot en met 6 september werd gehouden in het Kentucky Horse Park. De competitie trekt trainers naar Lexington, Kentucky met BLM Mustangs die gekocht of geadopteerd zijn tussen een jaar en 100 dagen voor de wedstrijd. Het paard dat Laura meenam naar huis was verre van wedstrijdklaar: hij was gevoelig, zag er ruig uit en wilde niet weg bij de andere Mustangs. “Ik had het gevoel: ‘dit kon wel eens veel moeilijker worden dan ik dacht’”, vertelt Laura over hun eerste ontmoeting. “Hij was behoorlijk in elkaar geslagen. Hij had ook veel gewicht verloren, was erg mager en plakte heel erg aan paarden die rechts van hem stonden, de kant waar hij nog wel een oor heeft.”
Laura is niet onbekend met het beleren van Mustangs. Haar moeder bracht in 2012 de eerste Mustang van het gezin mee naar huis, en Laura raakte helemaal in de ban van wilde paarden. Afgelopen jaar werd ze zesde in de Mustang Classic met haar merrie Sporty Shorty. Debbie, die haar dochter heeft leren rijden, vertelt dat Laura altijd een speciale band had met paarden. “Als 3- of 4-jarige kon ze al vertellen of ze op het verkeerde been reed”, vertelt ze. “Ze heeft er altijd al van nature gevoel voor gehad. Het lijkt haast wel of ze daarmee is geboren.”
Met Wonder moest ze haar verwachtingen bijstellen over de aanwijzingen van het paard, die ze normaal gebruikt om de stemming van het paard te peilen en om haar training daaraan aan te passen. “Ik realiseerde me pas hoeveel ik op het oor vertrouw om te zien wat hun emoties zijn en hoe ze in hun vel zitten. Het is iets waar je altijd aan denkt, maar je realiseert het je nooit echt, tot het er niet meer is”.
Gelukkig bleek hij een vrolijke partner te zijn, zo merkte ze toen ze haar eerste stappen zette met Wonder. “Eigenlijk realiseerde ik me al meteen dat hij best meegaand zou zijn. Hij was niet ‘makkelijk’, maar wel heel bereidwillig”, vertelt ze.
Toen ze met Wonder onder het zadel begon, vond Laura uiteindelijk een Engels hoofdstel dat niet over zijn missende oor zou wegglijden. Hij heeft ook een speciale behoefte aan die kant. Hij was er niet bang voor dat zijn litteken zou worden aangeraakt, maar hij wil wel regelmatig door zijn ruiter gekriebeld worden.
Terwijl Laura en Wonder zich onder het zadel verder ontwikkelden, kregen ze ook snel een band. Wonder is de vierde Mustang die ze zelf heeft opgeleid. Ze heeft intussen gemerkt dat hoewel hij niet altijd snel een nieuwe vaardigheid onder de knie krijgt, hij met heel veel geduld wel leert om zijn bijzondere talent te benutten. “Het is haast alsof hij zijn mens heeft gevonden”, vertelt Debbie. “Als ik langs zijn weide rijd, dan kijkt hij omhoog en ziet hij dat ik voorbij rijd. Naar als hij Laura op een ander paard ziet, komt hij naar het hek en volgt hij ons. Hij is echt aan haar gehecht.”
Hun band op de proef gesteld
De Mustang Classic bestaat uit drie fasen op voorbereidend niveau, namelijk een dressuurproef op trainingsniveau, een springparcours en Working Equitation. De paarden in de top 10 mogen daarna nog een gethematiseerde freestyle, een vrij parcours, rijden.
Laura en Wonder wonnen de dressuurproef en werden derde bij het springen. Bij de Working Equitation eindigden ze op de 13e plaats na enkele fouten. Ze veronderstelt dat de ruin wellicht scherper is aan zijn rechterkant, omdat zijn wel werkende oor compenseert voor een zwakkere linkerkant. “Bij de Working Equitation was het moeilijker om dingen aan de rechterkant te doen, omdat hij aan die kant gevoeliger is. Vanwege zijn werkende oor krijgt hij daar alles mee”, legt Laura uit. “Dus aan de linkerkant is hij veel beter, omdat hij daar niet echt kan horen of daar veel om zich heen gebeurt.”
“Dat was moeilijker, maar we kwamen er doorheen”, vervolgt ze. “We hebben het gedaan en hij was geweldig. Hij probeert het echt wel. Het is gewoon moeilijk als je maar één oor hebt en hypergevoelig bent.”
De combinatie verdiende een plekje in de freestyle. Laura ontwierp hun proef als een eerbetoon aan het familiebedrijf, dat ze naast de paarden hebben: snelwegen en constructiewerk. “Ik heb een groot rijbewijs en rij dus in vrachtwagens. Mijn ouders hebben een constructiebedrijf, mijn moeder en ik hebben een bedrijf in wegversperringen”, vertelt Laura, om te omschrijven waar haar inspiratie vandaan komt.
Laura droeg een neon wegwerkershesje terwijl zij en Wonder tussen obstakels door navigeerden, een stoomwals voortduwden en over een oranje gestreepte wegversperring sprongen. Na al het werk dat Laura nodig had om de bouwplaats-hindernissen te maken, had de combinatie nog maar een paar dagen om hun routine te oefenen, voordat ze naar Lexington gingen. Maar de ruiter ontdekte snel dat Wonder het type paard is dat op een wedstrijdterrein beter presteert dan thuis. “Ik heb echt veel van hem gevraagd, om dat te doen”, vertelt ze. “Om daar de baan in te rijden, met de druk van het publiek, al die mensen die zaten te kijken en dan zelf weten dat het perfect moet gaan, hij deed het gewoon beter dan hij ooit heeft gedaan in de Freestyle.”
De combinatie won uiteindelijk de eerste prijs in de Mustang Classic en een prijs van $ 50.000, maar Laura gebruikt haar prijzengeld niet om een kant-en-klaar wedstrijdpaard te kopen. Ze wil Wonder graag houden - de Mustang die haar al op de veilinglijst dat zielsgevoel gaf – en kijken hoe ver ze samen kunnen komen. “Zij vindt: ‘als het geen Mustang is, hoef ik hem niet”, vertelt Debbie over haar dochter. “Ze heeft haar passie gevonden door te doen wat ze met Wonder heeft gedaan. Ik denk dat ze ver kan komen met hem. Haar reis en haar verhaal met hem zijn nog niet voorbij. Het is nog maar net begonnen – en wow, wat een manier om te beginnen.”