Geplaatst Sport
Gapinge is hofleverancier van ringrijkampioenen. De afgelopen twintig jaar ging de helft van de belangrijkste bekers op het Zeeuws Kampioenschap richting dit Walcherse dorp. Zit er iets speciaals in het leidingwater? Of is er toch een andere verklaring voor al dat succes?
Neem Rick Eckhardt: twee keer kampioen. Of Sebastiaan Sturm: maar liefst zeven keer winnaar. En wie het felbegeerde Beeldje van Beatrix bekijkt, ziet nóg meer Gapingse namen voorbij komen. André van Maldegem, Dennis Willeboordse, Moniek Corbijn, Krijn Coppoolse, Lein Langebeeke de lijst is bijna langer dan de lans zelf.
Voorzitter Dennis Willeboordse weet het geheim ook niet precies. "Maar het ringrijden wordt bij ons breed gedragen," lacht hij. In Gapinge lijkt het ringrijdersvirus al van jongs af aan rond te waren. "Daardoor hebben we flink wat aanwas."
'Je moet van grote namen winnen'
En die jonge rijders hebben grootse voorbeelden om bij af te kijken. "Er is saamhorigheid in de vereniging," zegt Willeboordse. "Daardoor pikken ze misschien sneller de kneepjes van het vak op." Een voorsprong die goud waard kan zijn in de strijd om de titel.
Maar alleen gezellig samen oefenen is niet genoeg. Krijn Coppoolse vertelt dat er óók een gezonde portie concurrentie in de club zit. "Wil je hier wat bereiken, dan moet je eerst de grote namen voorbij." En juist die interne strijd houdt iedereen scherp.
En eerlijk is eerlijk: er is ook een praktische reden dat Gapinge zo vaak boven komt bovendrijven. Ondanks de naam telt de vereniging ook leden uit omliggende dorpen als Serooskerke, Vrouwenpolder en Veere. Die hebben namelijk geen eigen vereniging. Daarmee zijn ze simpelweg groter en dus is de kans op een winnaar ook groter.
Dat succesgevoel werkt zelfs aanstekelijk buiten Zeeland. Bram van Boxtel, een 24-jarige Tilburger, werd door de liefde voor de sport én voor Gapinge opgenomen in de club. "Voor mij is toen een uitzondering gemaakt," lacht hij. En vol trots speelt hij nu bij het 'Barcelona van het ringrijden'.
De nieuwe Yamal?
Of hij zichzelf de nieuwe Lamine Yamal van de ring noemt? "Nee hoor, ik ben niet de beste," zegt Bram bescheiden. Toch droomt hij stiekem elke dag van dat Beeldje van Beatrix in zijn handen. En dus traint hij door, leert van de grootheden om zich heen en blijft geloven in die ene ultieme dag. Want in Gapinge weten ze als geen ander: winnen zit in de traditie maar een beetje magie hoort er ook bij.
Jaloezie
Is er dan ook jaloezie, zoals bij grote voetbalclubs vol supersterren? Wedstrijdleider Sjaak Janse denkt van niet. "De ZRV is gewoon een vriendenvereniging. En het is echt niet gezegd dat Gapinge altijd wint." Hij wijst naar vorig jaar, toen Teun Dingemanse uit Grijpskerke er met álle prijzen vandoor ging. "Daar werd natuurlijk wel een beetje plagerig over gedaan."