Geplaatst Sport
Vanzelfsprekend gaan Mieke en Cees van der Maat uit Houten op 9 augustus voor de veertigste keer naar de Nationale Tuigpaardendag. Zij hebben vele prachtige herinneringen aan de tuigpaardendag. Onder meer aan hun legendarische Manno, die er maar liefst twaalf keer won. Vertellen over Manno doet de zo stoer lijkende Cees met enigszins trillende stem en soms moet hij even wegkijken.
Cees (68) en vader Cor van der Maat werden op de eerste tuigpaardendag in 1985 al direct kampioen met de zelfgefokte tweejarige Berna (keur pref van Proloog uit Kerna keur pref van Gloriant). Een volle zus van de ook door Van der Maat gefokte hengst Zakerno. Mieke: “De hoofdprijs was een kleurentv’tje die hier vele jaren in de kantine heeft gestaan.” Mieke was vanaf de tweede jaargang vijftien jaar lang nauw betrokken bij de NTD. Niet alleen als secretaresse, maar ook bij onder andere het opsteken van de welbekende bordjes. In 1989 werd hun tweejarige hengst Fabricius (preferent van Zakerno uit Voratiena keur van Proloog, f. H.J. Visser) er kampioen. De hoofdprijs was in dat jaar een trailer. Fabricius werd goedgekeurd, waarna in 1996 zijn zoon Manno (preferent uit Gilvia ster pref van Zakerno, f. S.J. Verweij) tweede werd bij de tweejarige hengsten. Afstamming werd 63, exterieur 82 en beweging 85. Midas (Harald x Recu) werd toen de kampioen. Ook Manno werd goedgekeurd en dat brengt ons bij de Manno Trofee die dit jaar voor de negentiende keer wordt uitgereikt.
Hengsten uitbrengen
Mieke en Cees vertellen dat zij altijd al hun hengsten uitbrachten en ook veel tweejarige hengsten meenamen naar de NTD. Mieke: "De tuigpaardendag was en is ook nu voor ons een bijzondere feestdag, maar destijds ook een dag die veel werk meebracht. Daags van te voren brachten wij al paarden naar Ermelo. We namen mee aan hengsten waarvan we dachten dat het de besten waren. Er kwamen daar soms wel 70 tweejarige hengsten. Daar kon je zien wat goed genoeg was. En dat was ons doel."
Twaalfmaal kampioen
Hun Manno werd op de NTD maar liefst twaalfmaal kampioen. In 2002 werd de preferente hengst Paard van het Jaar. Een mooie herinnering voor hen blijft de presentatie in 1988 van Zakerno onder het zadel door hun hele jonge dochter Nicole, maar Mieke vindt ook het eerste aangespannen juniorenkampioenschap van hun twaalfjarige dochter Vivian met Manno in 2002 een memorabel moment. Zij werd maar liefst vier keer kampioen. Cees vindt het kampioenschap van hun toen 13-jarige zoon Bart in 2006 wel een memorabel moment. Cees: “We wilden naar de ring, maar Bart was al weg met Manno zonder dat ik het zag en was ook al in de ring. Ik ging over de dranghekken de ring binnen en daar reed Bart doodgemoedereerd rond met Manno. Hij hoorde iemand zeggen dat nummer 100 naar binnen mocht rijden, dus was hij maar alvast gegaan. Dat was Manno, die dacht gewoon mee.”
Niet normaal
Cees en Cor kochten Manno als veulen. “Hij kwam bij ons met z'n moeder, die moest gedekt worden. Niet normaal zoals dat veulen ging”, vertelt Cees. Twee dagen later kochten ze hem. Cees betuigde hem en hij spreekt ook dan van niet normaal zoals Manno ging. Zeven maal wonnen Cees en Manno de hengstenrubriek op de NTD. Cees won overigens ook nog met Fabricius en Handro. In 2006 nam Manno afscheid als wedstrijdpaard in een kampioenschap. In 2016 overleed hij op 22-jarige leeftijd maar Manno is niet verdwenen uit Houten. Zijn as, zijn staart en zijn hoefijzers zijn thuis bij Cees en Mieke. Voor Cees was Manno een heel bijzonder paard. “Manno was een karakterpaard. Hij had een baas nodig. En die moest hij erkennen als zijn baas. Dat waren er niet veel. Als Mieke hem in wilde vlechten, en het paste hem niet, dan kon ze hem niet pakken. Dan moest ik erbij komen. Manno behoefde niet veel training, longeren, los houden en ik liep er ook wel achter. Hij was een natuurtalent. Manno wilde zich gewoon laten zien, hij wilde pronken en showen. Dat zat in hem. Ik kon alles met Manno en spande hem alleen in. Met een dansende lijn erop kon ik hem rijden. Hij regelde alles zelf vanuit zijn achterhand.”
Door het vuur
We herinneren ons nog een show van Manno bij de familie Van Tergouw. Manno werd daar aan de hand voorgesteld, maar de speelse hengst deed geen goede pas. Hij daagde zijn begeleiders uit, hij speelde met hen en deed wat hij wilde. Vervolgens stapte Cees de ring binnen, nam hem over, sprak hem toe en Manno ging zonder een misse pas. Dat was een kippenvelmoment! Cees zei het al: Manno bepaalde wie zijn baas en vriend was. Daar ging hij voor door het vuur. En dat was Cees. Nooit reed iemand anders een wedstrijd met Manno dan een Van der Maat. Mieke: “Toen Cees een poosje in het ziekenhuis lag, trainde ik hem. We spanden hem een keer in en hij hoorde ineens de stem van Cees. Die was weer thuis. Ik heb Manno nog nooit zo zien gaan. Hij hoorde zijn vriend. Ik zei altijd: we hebben drie kinderen en Manno.” Uit respect voor hun Manno hebben Cees en Mieke destijds door Erna Visser een fraai beeld laten maken en die Trofee wordt nu voor de negentiende keer uitgereikt.
Disclaimer: Wij hebben geen foto die aansluit bij dit artikel, of waar wij toestemming voor hebben om te gebruiken. Daarom hebben wij er een foto ter illustratie bij gezet. Heb jij een passende foto met toestemming voor commercieel gebruik? Stuur dan even een PB naar een van de Nieuwsredactieleden of het Nieuwsredactie-account.
