Geplaatst Sport
Foto: Aniek Molenaar Fotografie
De Pavo Cup viert dit jaar haar parel jubileum: voor de dertigste keer strijden de beste jonge dressuurpaarden van Nederland om de felbegeerde titels. In die drie decennia is de Pavo Cup uitgegroeid tot een springplank voor toptalenten – niet alleen paarden, maar ook ruiters en amazones hebben er hun doorbraak beleefd. Een van deze Pavo Cup Parels is Nicolette van Leeuwen.
Nicolette van Leeuwen won de Pavo Cup in 2000 met de KWPN-hengst Osmium, twee jaar later herhaalde ze dit succes met de inmiddels preferente Rousseau. “Dat zijn nog steeds mooie herinneringen”, blikt ze terug. “Ik ben begonnen als eventingamazone, daarna maakte ik de overstap naar de dressuursport. Dat heeft me in de dressuur wel echt op de kaart gezet. Zeker de overwinning met Osmium was heel onverwacht. Ik voelde zelf al wel dat dat paard heel veel talent had, maar het was echt een verrassing dat we de Pavo Cup wonnen. Met Rousseau had ik wel wat meer verwachtingen omdat ik het zelf al had meegemaakt, maar het blijft heel bijzonder als het dan ook echt lukt.”
Bewustwording
Ondanks dat Nicolettes basis in de eventingsport ligt, staat ze inmiddels internationaal bekend als dressuuramazone en -trainster. “Van mijn opleiding in de military heb ik geleerd om te luisteren naar mijn paarden. Dat heeft me destijds geholpen met die hengsten en ik ben dankbaar voor de basis die ik destijds kreeg. Nog steeds vind ik het heel belangrijk om naar je paard te kijken en het paard de tijd te geven. Ook een Pavo Cup moet bij de ontwikkeling van een paard passen. In vergelijking met vroeger, hebben steeds meer mensen daar begrip voor. Die bewustwording is heel goed. Je hebt natuurtalenten, maar dat wil niet zeggen dat je ieder paard als een natuurtalent moet beschouwen.”
Lesgeven
Tot de coronaperiode, werkte Nicolette full time in de paardensport. Ze gaf veel les en haar dochter Dana van Lierop won onder haar begeleiding een groot aantal EK-medailles. “Toen Dana twaalf was en meer internationaal ging rijden, heb ik mijn eigen wedstrijdcarrière eigenlijk aan de kant gezet. Ik ben meer gaan focussen op het lesgeven en dat heeft supergoed uitgepakt. In de coronatijd werd ik eigenlijk gedwongen om er wat anders bij te gaan doen en ben ik twee dagen als vrachtwagenchauffeur gaan werken. Mijn vriend heeft een bedrijf in het melktransport, dus daar spring ik ook nog regelmatig bij. Bij het lesgeven ligt mijn hart, maar de diversiteit is wel heel leuk. Ik vind het mooi om combinaties samen op te leiden, niet alleen aan het paard te denken, maar ook aan de ruiter. Ik kan ervan genieten om ruiter en paard samen op te leiden.”