Geplaatst Bokt Community
'Set them op for succes’, een zin die veel gebruikt wordt. Het klinkt ook mooi natuurlijk. Maar vul je dat nu in praktijk in?
Voor mij persoonlijk bestaat dat uit twee delen. Hoewel ik er met Rêve niet in geslaagd ben zoals ik het in gedachten had, wil ik dat mijn paarden door iedereen hanteerbaar zijn. Als ik om eender welke reden al dan niet tijdelijk niet voor mijn paarden kan zorgen, mag het geen issue zijn dat iemand het overneemt.
Bij Rêve is maar een deel van die opvoeding blijven plakken helaas. Val ik weg, kan men Rêve voeren en bekappen. Maar zou ze zich bijvoorbeeld verwonden, dan gaan ze helaas creatief moeten worden.
Dit is iets dat mij enorm frustreert, want ik heb in die 11 jaar nog geen enkel voordeel gevonden in Rêve haar handleiding. Wetende dat Rêve in de problemen zou komen zonder mij, maakt dat ik extra gemotiveerd ben om mijn andere paarden foolproof te maken.Ze mogen hun voorkeur hebben natuurlijk, het zijn geen robots. Maar als het erop aankomt, moeten ze gewoon voor iedereen hanteerbaar zijn. Je doet je paard geen plezier door ze op te voeden ‘met een handleiding’. Dat het niet altijd lukt, is Rêve een goed voorbeeld, van maar soms lijkt het alsof mensen het leuk vinden wanneer hun paard beperkt hanteerbaar is… Rêve is voor mij een erg vermoeiend dier omdat ik haar letterlijk nergens ‘alleen’ kan laten.
en Rêve zelf wordt vaak ook misbegrepen, want zij weet niet beter. Verwachten dat een paard zich wel aanpast of dingen begrijpt die buiten zijn of haar referentiekader liggen, is oneerlijk. Dus mijn falen om Rêve handleidingvrij te maken, maakt haar leven moeilijker dan nodig en dat spijt mij nog steeds elke keer dat ik dat opmerk.Dus ik probeer mijn paarden zo op te voeden dat als ze ergens terecht zouden komen, ze daar geliefd en gewaardeerd zullen worden omdat ze snappen wat mag en wat niet mag. Dát is je paard écht helpen om een grote kans op een goede toekomst te hebben.
Wanneer je een paard rijdt, is het belangrijk dat het dier ‘succes’ heeft. Paarden zijn van nature dieren die voor ons willen werken, maar zelfs de grootste pleaser geeft het op wanneer er nooit een ‘goedzo!’ komt. Hoe vaker je een paard kan belonen, hoe zelfzekerder zo’n dier wordt. Daardoor gaat 'ie ten eerste graag met je aan het werk willen, en ten tweede bouw je een ‘emotionele bankrekening’ op. Wanneer een paard zelfzeker is én vertrouwen heeft in jou omdat je hem consequent goed voorbereidt en niet over vraagt, heb je wat reserve wanneer je toch een keer een foute inschatting maakt óf een oefening wil aanleren die het dier erg moeilijk vindt. Als je tijd geïnvesteerd hebt in dat vertrouwen, heeft jouw ‘kop op vriend je kan het!’ Of ‘je kan meer’ ook wat waarde, want alle voorgaande keren heb je bevestigd dat wat je hem vraagt lukt én een beloning oplevert.
Inmiddels ben ik terug met een jong paard bezig. Een fantastisch werkwillig dier, een beetje een binnenvetter. Wanneer hij het niet snapt, reageert hij op een manier die als protest gezien zou kunnen worden, maar eigenlijk is het stress. Paniek zelfs.
Nu zeg ik niet dat je elk gedrag maar moet accepteren. Gevaarlijk gedrag wordt natuurlijk gecorrigeerd, maar het doel is dat hij niet zover komt dat hij ‘protest’ toont. Joy heeft bijvoorbeeld moeite met wijken van de A-C-lijn naar de hoefslag. Waarom is onduidelijk, want op een grote volte of aan de hoefslag doet hij het moeiteloos.
In de eerste plaats vragen we hem het wijken eerst op de manier die hem ligt. Hoe leniger en gebalanceerder hij wordt, hoe beter hij de hulpen leert, hoe minder moeite hij zal krijgen met de oefening zelf en hoe minder het ‘vertrekpunt’ hem zal beïnvloeden. Maar we ontwijken ook het ‘probleem’ niet. Eens hij goed wijkt op zijn voorkeurswijze, nemen we ook de A-C-lijn mee.
Hier hebben we een paar opties: ten eerste kunnen we hem een paar passen vragen, belonen, even rechtuit en weer een paar passen. Zo doet hij de oefening zonder dat de fixatie er op komt én je krijgt een stukje gehoorzaamheid erbij. Hij moet immers adequaat reageren op de hulp opzij én rechtuit.
Maar de vorige les voelde ik hem desondanks toch vluchten. Op dat punt zet ik hem rustig op een volte alsof dat gepland was. We zoeken terug ontspanning op en zodra die er is vraag ik opnieuw een pasje opzij. Zodra hij ging meteen belonen en iets doen wat makkelijk is.
Joy ging dus van stress naar ‘oké dit kan ik’ naar de oefening die ik wilde netjes uitvoeren en beloond worden. Zijn initiële ‘NOPE!’ werd dus een succes. En daar pluk ik de volgende keer dat ik het vraag de vruchten van.
Zet je paard op voor succes, vanaf de grond maar ook in het zadel. Durf een andere oefening inzetten als je een conflict voelt dat tot hoge spanning zal leiden zeker in die basis… rijd de moeilijke oefening daarna vanuit ontspanning een pasje of vanuit stap bijvoorbeeld, en beloon je paard. Bouw die emotionele spaarrekening op voor de onvermijdelijke menselijke fouten die er gaan komen.
Een paard dat vertrouwen heeft is vergevingsgezind.
Tis wel een zoon van zijn moeder op dat gebied. 