Geplaatst Bokt Community
Bokker Popstra viel ons op omdat ze heel actief is in de westernssport, en dan met name in de reining. Ze heeft het thuis ook mooi voor elkaar met stallen, paddocks en weides en wij wilden daar wel graag meer over weten. Ze was bereid om ons wat meer hierover te vertellen.
Ik ben Suzanne, ook wel 'popstra', hier op Bokt. Wij wonen sinds 2015 met onze paarden en honden op onze droom plek op de Utrechtse heuvelrug. Ik heb hier een eigen accommodatie met 19 stallen, weilanden, zandpaddocks, stapmolen, inclusief een 25x60 binnenrijbaan met reiningbodem, waar ik hele dagen zoet ben.
De zandpaddocks
Ik ben begonnen met western rijden op mijn toen Arabiertje Kyran. Ik kreeg toen les van Chantal, (El Camino hier op Bokt) Wij stonden samen op stal en reden vaak buitenritten in het Gooi. Ik vond het zo gaaf hoe zij met haar Chico reed, dat wilde ik ook. Ben haar nog steeds onwijs dankbaar voor de besmetting met dit virus.
In 2009 kocht ik mijn eerste echte reiner bij de familie Schraa in Friesland. Een vijfjarige superbrave merrie. Met haar ben ik in 2011 wedstrijden gaan starten bij de DRHA, de Nederlandse tak van de NRHA (National Reining Horse Association).
Echter werd ik met de jaren steeds fanatieker en kwamen er al snel meer paarden, maar dan van een iets hoger niveau, en ging ik ook buiten Nederland wedstrijden rijden. Dit onder begeleiding van Cira Baeck, van wie ik enorm veel van geleerd heb, en die je ook heel goed kon coachen en motiveren.
Dat ging niet onverdienstelijk, en al snel kwam er een grote truck met living om Europa door te reizen. Ik rijd voornamelijk derby's met mijn paarden vanaf vijf tot en met acht jaar oud.
Ik deed dit in Italië, Frankrijk, Duitsland en Polen. Ook heb ik een heel goed jaar gehad met een andere merrie, waarmee ik twee vierjarige futurity's won. Daarna volgde mijn plaats in het Nederlandse FEI-team en reden we naar de vijfde plek in Zwitserland. Dat was in 2017.
Toen opeens had ik er een beetje genoeg van. Het werd me te veel zo vaak van huis te zijn, want de wedstrijden bij ons duren minstens een week, inclusief voorrondes en finales. Je bent daar na een lange reis een aantal dagen eerder zodat de paarden kunnen acclimatiseren, dus het is best een onderneming steeds.
De coronapandemie kwam voor mij toen eigenlijk als geroepen, hoe raar dit ook klinkt, want we moesten thuisblijven en dat was best even heel fijn voor mij.
Daarna gingen we weer met volle moed er tegen aan, alleen plan ik het nu anders. Ik doe enkel de shows die ik echt leuk vind, en kleine oefenshowtjes als dat nodig is om mijn paarden te scholen. Ik heb niet meer het gevoel overal bij te moeten zijn dus en dat bevalt me prima. Ik ga nog hooguit 3x per jaar de grens over met mijn paarden.
Onze boxen
Ik heb nu zeven paardjes thuis, waarvan ook twee fokmerries en een pensioener. Het zijn enkel ruinen en merries. Verder staan er wat paardjes in training en in opfok. Ik fokte namelijk ook jaarlijks een veulen. Allemaal AQHA, waarvan de vaders in Amerika staan en allen reining gefokt. Kleinere sterke paarden met een goede werkwillige mind.
Ik heb nu bewust niks drachtig omdat de wolf zijn intrede gedaan heeft hier, en ik mijn paarden niet meer lekker 's nachts buiten kan laten. Dat is super jammer, want we hebben dit hele spul destijds gekocht omdat ik mijn paarden meer buiten wilde hebben dan toen ze op een pensionstal stonden waar dit meestal maar enkele uurtjes kan. Ik run onze plek samen met mijn man. Wij hebben doordeweeks hulp met de stallen, en in het weekend doen we alles zelf. Hij doet ook het grote onderhoud. Hij is ook mijn chauffeur op de truck. Ik rijd dagelijks de paarden rijden om ze op conditie te houden en klaar maken voor wedstrijden, als deze er aan komen. Dan wordt de training daar naartoe wat intensiever en ga ik ook vaker elders onder begeleiding van een professional trainen. Ik rijd er één tot drie à vier per dag. Ik train meestal 's morgens. Daarna gaan ze lekker hun benen strekken op het land of in de paddocks. Ik vind dat heel belangrijk, die vrije beweging en hun contact onderling. Ik wil dat mijn paarden gelukkig zijn in hun lijf, en vooral hun hoofd.
Ik ben een non-proffesional. Ik heb bij de NRHA een Non-Pro status. Dat betekent ik geen geld mag verdienen door les te geven of paarden van anderen te trainen. Doe je dit wel, dan moet je je NP-status opgeven en open ruiter worden. Dat is echter niet mijn ambitie, ook niet voor de toekomst. Ik wil op deze voet door blijven gaan en mijn eigen gefokte paardjes blijven uit brengen of showen, zoals wij dat noemen.
De weides
Reddie met haar veulen Poppy (2021)
Gunner met haar veulen Holly (2024) Daar naast staat 1 van mijn derby paarden Darrel.
! 
