Geplaatst Bokt Community
Oorspronkelijk wilde ik ergens anders over schrijven, maar toen deed zich een situatie voor die eigenlijk twijfels/vragen van de voorgaande blog beantwoorde.
Vorige keer schreef ik over hoe ik mijn paarden rijd. Terecht kwam de vraag of mijn leerling daardoor geen dingen aan leerde die in haar nadeel zouden werken. Ik ben van mening dat uniek zijn in je rijden of opvoeding niemand dient, behalve je eigen ego, dus ik vind het heel mooi dat ik nu deze blog kan schrijven over mijn 3-jarige die niks anders kent dan mij.
Toevallig spraken we recent af met een vriend van ons dat zijn 12-jarige dochter (die springamazone is) eens op Joy zou komen rijden, en als zij zich comfortabel voelde op hem wilde we hem laten springen met een ruiter die daar routine in heeft. Ik kan springen, maar ik ben geen springruiter. We wilden voor Joy een goede 1e ervaring met een ruiter die routine heeft ín parcoursen, en een vader die weet hoe zijn dochter te begeleiden en ruim ervaring heeft in jonge paarden opleiden in het springen.
Zondag 29 december was het dan zo ver. Ik reed Joy even los omdat hij wel een jonge hengst is die slechts voor de 3e keer op verplaatsing ging en hoewel het een uitzonderlijk braaf paard is, is de amazone jong en heeft nog geen echt jonge paarden gereden (alsin; Joy-jong.
). Dus ik wilde natuurlijk wel zeker zijn dat ik wist hoe Joy was, hij is tot op heden altijd heel stabiel geweest maar assumptions make an ass out of everyone, dus eerst even losrijden met mij.Joy, fantastisch als hij is, vindt het wél nodig om zich te laten horen maar blijft daarin mooi gehoorzaam. We zeggen hier altijd: hij mag brullen zoveel hij wil, zolang hij aan de hulpen blijft. En wat je aandacht geeft, groeit. Dus zolang het ons rijden niet verstoort, negeer ik het en het wordt eigenlijk ook elke keer minder.
Maar voor de rest liep hij rond met een air van ‘not my first rodeo’. Ik had twee dagen er voor een dom accidentje met een van de andere hengsten (laat dit even als reminder dienen voor 2025 om gewoon die 10 seconden te maken om handschoenen aan te doen ook al moet het vooruit gaan en is het een routine taak) en een dag na dit verhaal kreeg ik te horen dat ik mogelijk een vinger kwijt ging spelen. Gelukkig heeft de wonde zich goed herpakt, waardoor 'ie inmiddels goed op weg is naar genezing met dank aan dagelijkse professionele verzorging.
)Maar die zondag was ik nog onbezonnen en het deed pijn, maar Joy is dus als jong onervaren paard op vreemd terrein letterlijk op duim en wijsvinger te rijden.
Na een kwartiertje mocht de amazone overnemen. Eerst even aan de longe. We spelen liever te veilig dan dat er iets gebeurd dat voorkomen had kunnen worden, 99% van de tijd dan.
. Het paard dat dit meisje rijdt, is erg sterk. Mijn eerste zin was: ‘wat er ook gebeurd. Niet vast blijven houden. Even een ophouding en los geen probleem, maar niet blijven trekken.’Na een rondje stap en ho (de rem is gewoon wat op je beugels duwen.) een drafje. Ze koos er zelf voor om Joy gewoon aan een los teugeltje in draf te zetten en daar ging mijn grote man met zijn nieuwe vriendin… alsof hij heel ervaren was met andere ruiters.
Ze voelde zich veilig, dus ze gingen los en ik gaf een paar minuten kleine tips. Niks meer dan ‘zet hem op een kleine volte als je het gevoel hebt dat hij niet bij jou is of rijd een overgang of tempowisseling.’
We oefenden kleine tempowisselingen in draf, beetje terug en weer vooruit, zodat ze vergat dat ze op een vreemd paard zat. Joy komt zo ook mooi aan de hulpen.
Joy heeft een fantastische middendraf, zelfs met zijn balans, al dus ik zei ‘op de lange zijde knieën beetje tegen uw zadel en leg uw kuit maar aan. Gewoon licht contact houden en laat hem u maar mee nemen.’
En mijn grote trots zweefde met een grijnzend meisje door de piste die met 50*60 de mogelijkheid geeft om een jong paard geleidelijk te laten verruimen.
Het middendraf knopje werd nog een paar keer getest.
(ze had nog nooit een middendraf gevoeld) daarna een galopje. Linksom ging zo soepel dat we rechtsom ook aan durfde. Rechtsom is Joy zijn moeilijke kant. Na een paar keer springt 'ie juist aa,n maar hij moet altijd even zoeken.
Let wel; dit meisje reed na 10 minuten op de hindernis af. Dus dit alles lukte binnen 10 minuten.
We besloten hem linksom te laten springen, maar rechtsom nog te wachten tot zijn galop beter ging omdat mister Joy alleen springt vanuit galop en pas vanaf 40cm.
alles eronder behandelt hij als cavaletti. 10 minuten met zijn nieuwe ruiter, en ze galoppeerden beiden vol zelf vertrouwen op de hindernis af.
Ze wil (en mag) vaker komen. Mijn hand is (twee weken nadat ik dit begon te schrijven) bijna genezen. Als ik een paar keer kan werken aan zijn galop, dan kan hij linksom en rechtsom over de hindernis.
Joy zag de pret er ook van in toen 'ie het eenmaal snapte, en de vader vroeg hoeveel we voor hem wilden.
Mijn man antwoordde bloedserieus dat Joy niet weg ging. Dat stond voor mij sowieso al vast, maar tot mijn (en zijn) verbazing heeft mijn man zich voor het eerst aan een paard gehecht…
Misschien heeft Joy toch wel een beetje magie.
Maar het is gebleken: een 12-jarige die een sterk paard gewoon is, rijdt probleemloos weg op mijn paarden. Door hoe ze gereden zijn, ‘nodigen’ ze ook niet uit om grote hulpen te geven omdat ze op kleine reageren. Ze zijn gevoelig, maar niet gemeen, dus tenzij je echt ‘blijft hangen’ heb je gewoon een licht, stabiel paard onder je.
Natuurlijk wilde de dwaas met kapotte vingers die al 10 jaar niet meer gesprongen heeft ook 1 sprong doen.
Ignorance is bliss, want een dag later zat ik in het verband. Met toestemming van Bokt en de amazone kan ik wel de beelden delen die ze zelf openbaar gezet heeft:
En Joy is zijn gewicht in goud waard! 
maar ze mag absoluut blijven komen. Ze had veel respect voor Joy zijn ‘zijn’ zonder dat ze een loopje met zich liet nemen. 
knap paard wat je knap hebt opgeleid! Leuk om te zien hoe dat meisje er zo mee wegrijdt alsof ze al jaren een combinatie zijn 
