Geplaatst Algemeen
De Stichting Paardrijden Gehandicapten Emmen (SPGE) viert volgend jaar hun veertigjarig bestaan. Maar wordt die mijlpaal gevierd met een afscheidsfeestje? De stichting kampt namelijk met een tekort aan vrijwilligers en ziet zich in hun voortbestaan bedreigd.
Het lome geklos van hoefijzers weerklinkt op het asfalt. Een groepje ruiters keert terug na een rondje door het Noordbargerbos. Het gaat om een lesgroep van de Stichting Paardrijden Gehandicapten Emmen, die elke woensdag en donderdag in manage De Eekwal in Emmen worden gehouden. Al sinds 1985 maakt de stichting paardrijden mogelijk voor mensen met een lichamelijke of geestelijke beperking. De ruiters krijgen daarbij extra begeleiding en hulp bij het rijden en oefenen. "Voor de ruiters zijn deze uren het hoogtepunt van de week", aldus bestuurslid Josien Wolters-Pierie. "Het samenzijn, de omgang met de dieren. de rondjes door het bos. Je ziet iedereen echt genieten."
Twee keer zoveel
Volgend jaar hoopt de stichting het veertigjarig jubileum te vieren. En dan het liefst niet in de vorm van een afscheidsfeestje. Want het tekort aan vrijwilligers begint hoe langer hoe meer voelbaar te worden. Wolters-Pierie: "Momenteel hebben we nog een groepje van 12 tot 13 vrijwilligers. Maar in eerdere jaren was dat twee keer zoveel. Soms moeten we lessen annuleren omdat er te weinig mensen zijn." Volgens het bestuurslid is de daling sinds corona echt merkbaar geworden. "Als het zo doorgaat, dan kunnen we volgend jaar geen lessen meer geven."
Rug-, buik- en beenspieren
Er lopen gesprekken met de sportcoaches van de gemeente Emmen. Daarnaast worden er flyers uitgedeeld, staat de stichting op de markt en wordt social media ingezet. Alles om maar zoveel mogelijk mensen warm te krijgen om zich aan te sluiten. En dat leidt wel eens tot succes. Henriet Groen heeft zich sinds kort aangesloten bij de SPGE. "Ik kwam hier via mijn dochter terecht. Zij is rolstoelgebonden. We zochten een sport voor haar en ze houdt enorm van paarden, dus we kwamen al snel hier uit", vertelt ze. "Want hier is het mogelijk."
Volgens Groen geniet haar dochter enorm van de tijd op de manege. Het is ook goed voor haar lichaam en dan vooral haar rug-, buik- en beenspieren. "Stoppen zou een ramp zijn. Voor heel veel ruiters. Andere plekken zijn ver weg van hier en niet iedereen heeft vervoer vanuit bijvoorbeeld een wooninstelling."
Mag niet gebeuren
Eén van de ruiters is Joyce (34), die al 13 jaar lang rijdt bij SPGE. Het liefst ziet ze dat activiteiten gewoon door kunnen gaan. Het zou anders een enorme teleurstelling zijn. "Maar we moeten positief blijven."
Volgens Pierie-Wolters wordt alles op alles gezet om de SPGE voort te kunnen laten bestaan. In de directe omgeving kunnen mensen niet terecht. Mocht het ophouden, dan kunnen mensen dus niet meer paardrijden. En dat mag niet gebeuren."
Klink op de link van de bron bovenaan de pagina voor een video.
. Ervaring is gelukkig wel dat veel vrijwilligers járen lang blijven. 
. 
