Bokt.nl

Over de Regenboog

AnnetteFlame schreef:

Ik heb Fendor ontmoet toen hij 11 dagen oud was en het was liefde op het eerste gezicht. Tot hij bij mij kwam ben ik elke maand bij hem (bij de fokker langs). Helaas begon de pech 2 dagen nadat ik hem opgehaald had en sindsdien zijn we 2 jaar lang eigenlijk kliniek in en uit geweest met beenwonden, oogontsteking, wormbesmettingen en maagzweren. Hij heeft zich al die tijd voorbeeldig gedragen en iedereen was fan van hem. Helaas kreeg ik hem na maanden van medicijnen en onderzoek niet pijnvrij en heb ik in overleg met een heel team aan dierenartsen besloten hem te laten gaan. Rust zacht kleine man

xxxmh schreef:

Op 25 november heb ik helaas afscheid moeten nemen van mijn prachtige 17 jarige haflinger merrie Summer na 9 jaar waarvan ze 1.5 jaar van mij is geweest. Ze zat al in haar reserve tijd maar we hebben ondanks dat nog mooie herinneren kunnen maken toen ze van mij werd vorig jaar. Ze begon nu te veel te mankeren waardoor ze niet meer zichzelf was en heb ik de keuze gemaakt om haar te laten gaan want houden van is ook los laten. ♡

Audesta schreef:

Wat valt er te zeggen als je 2 paarden in 3 weken moet laten gaan?
Ik weet het niet, er zijn geen woorden voor.

Jip & Barney, beide heerlijke grote persoonlijkheden in een prachtige verpakking
Ik ga jullie missen, we hadden langer de tijd moeten hebben.

Iselda schreef:

Ami de Papion
14-04-2007 / 31-08-2024

Ons verhaal begon op 21 september 2012 en eindigde abrupt en geheel onverwachts op 31 augustus 2024.
Bedankt voor de afgelopen (bijna) 12 jaar bloed, zweet en tranen en bovenal zoveel plezier en liefde. Je was elke seconde waard. Ik had je nog zoveel mooie jaren gegund en wat had ik graag gewild dat de kleine meid in mijn buik met jou kon opgroeien. Helaas heeft dat niet zo mogen zijn en zullen jullie nooit kennis met elkaar kunnen maken.

Nooit meer een aai over je bol, nooit meer een kans om toch weer de draad op te pakken voor de 1000ste keer, nooit meer uren in het weiland naar je zitten kijken, nooit meer vloeken om wat je nu weer had gedaan, nooit meer je eeuwige lust naar aandacht en knuffels.

Ik mis je zo vriend.

Lisa_Fuego schreef:

Lieve Fuego,

Waar moet ik beginnen.. het was een godsgeschenk dat ik jouw baasje mocht zijn. Je had een sterk karakter en een eigen willetje, niet zomaar een paard maar eentje uit de duizend. Iedereen zag je zo graag en doet dat nog steeds.

Iedereen kende jou als gekke Fuego die maar bleef doorgaan en alles aan kon, maar het leven zit vol onverwachte wendingen.

Je bent en gevecht moeten aangaan dat je niet kon winnen, we hebben je alle kansen en alle liefde gegeven maar je kon niet meer. Koliek had je zomaar te pakken gekregen, zo onverwachts, zo een gemis, zo een leegte die achter blijft..

We hebben je moeten laten gaan, het kon niet anders, ik kon je geen pijn zien lijden. Een paard uit de duizend, zo eentje als jou daar bestaan er geen 2 van.

Slaapwel liefste Fuego, ik hou ontzettend veel van jou voor altijd ❤️

Slaapwel, je zal zo gemist worden ❤️

Set_Elkol schreef:

Set Elkol, dat was liefde op het eerste gezicht. Ik zag haar op marktplaats en ik kon haar niet meer loslaten. Toen ik haar kocht was ik 15, zij 5 jaar en zo groen als gras. Mijn eerste kennismaking met het Arabische paard.
We zijn echt samen opgegroeid en ze is het liefste paard wat ik ooit ben tegen gekomen. We hadden een hele fijne band en de kers op de taart was wel het fokken van en veulentje met haar.
Afgelopen jaren kreeg ik 2 kindjes en werd bij Set een oog verwijderd waardoor we besloten voor pensioen te kiezen. Dat vond ze gelukkig niet erg. Ik koester onze bosritten en avonturen voor altijd. Ze is heel plotseling overleden aan koliek op 23 jarige leeftijd, en ik zal haar vreselijk missen. Ze was 18 jaar bij mij.

mala26 schreef:

Edine,
Mijn prinsessen paard is niet meer. Donderdag 7 november was de dag dat ik afscheid moest nemen van mijn vriendinnetje. Dik 4 jaar geleden kwam ze in m'n leven dankzij een goede vriendin. Als laatste kans mocht ze bij mij komen wonen. Kijken of ik haar weer goed kon krijgen. En 3 jaar lang ging dat wonder boven wonder goed.
Zo goed zelfs dat we ook een paar keer mee konden rijden met een clinic bij Rafael Soto. Hoe ze zich daar elke keer liet zien was ongelooflijk.
Dit laatste jaar ging haar lijf zo hard achteruit maar haar hoofd wilde blijven gaan. En toen werd ze weer kreupel, weer bevangen. En werd het leven teveel lijden en was het tijd om afscheid te nemen van mijn prinses.
Dag meis, ik mis je .

Darley schreef:

Lieve Harley,

8 jaar lang mijn trouwste maatje. 8 jaar lang vol herinneringen en avonturen. Een bijzonder paard die bij veel mensen het hart veroverde.

We hadden gedacht je nog minstens 10 jaar hier bij ons te hebben. Helaas heeft dat niet zo mogen zijn. Je laat een niet te beschrijven leegte achter.

Dag vriendje, ik hoop dat waar je nu ook mag zijn, je pijnvrij en stressvrij geniet van een groot groen weiland.

Untill we meet again.
16/09/2009 - 28/11/2024

balance schreef:

Setina

Je bent geboren in 1996. Wanneer precies, dat weet ik niet. Je was duidelijk een gangenpaard, 3/4 Tennessee Walker en 1/4 Morgan horse werd ons verteld. Ergens in jouw leven heb je een behoorlijk lichamelijk trauma opgelopen maar nog steeds had je een karakter uit duizenden. Iedereen wilde je even knuffelen en het liefst zou je door de achterdeur ons huis binnen willen lopen.

Jij en onze vos-merrie ontwikkelden een diepe vriendschap. Waar jij was ging zij. De laatste tijd zagen we je steeds vaker afstand nemen van de groep. Moe, en in jezelf gekeerd liep je dan apart te grazen. Maar op die allerlaatste dag stonden ze naast je. Het beeld van haar naast je en het hoofd van onze hoefsmid tegen dat van jou aangedrukt lieten een diepe indruk na op mijn ziel. Hij, niet ik, was door jou uitverkoren.
Het ga je goed meisje
1996-2024

Lyona schreef:

Nosey heeft helaas maar 18 dagen bij mij mogen zijn. Zwaar verwaarloosd kwam zij uit Spanje, doodziek. Ernstige bloedarmoede, leverfalen, zware ijzertekorten, mest als water, chronische piroplasmose, een zwaar virus en ernstige luchtweg problemen. Daarnaast vreselijk mager, een BCS van 0 op de 0-9...
Ondanks dat haar lijfje totaal kapot was, is Nosey haar geest dat nooit geweest. Zij leerde in die 18 dagen genieten, hoe fijn het leven ook kan zijn. Met haar scheve neus altijd vrolijk door de tralies heen vragend om wat lekkers of wat aandacht. Dapper haar rondjes stappen ondanks dat ze zo zwak was dat ze het amper kon. En op de laatste dag zelfs nog een drafje...
Nosey is zo dapper, zo liefdevol en dankbaar. Ondanks alles wat ze heeft meegemaakt.
Met haar volg-topic hier op bokt heeft zij ontelbaar veel mensen recht in hun hart geraakt. Zo veel mensen leefde mee, Nosey heeft op zo veel mensen indruk gemaakt met har verhaal en haar lieve intense blik.
En nog het meest op mij. De hele dag ben ik met haar bezig geweest om haar alles te geven wat ze zo tekort is gekomen in haar leven.
Helaas heeft het niet lang mogen duren. Nosey is maar 5 jaar oud mogen worden. Haar lichaam was te ver heen en te kapot om nog te kunnen genezen.
Ze heeft de beste 18 dagen van haar leven mogen hebben, met een gevuld buikje, veilig en geliefd gevoel is ze gegaan, mond vol brokjes kijkend naar haar vriendje. Door de wind gedragen.
Rust zacht lieve Nosey, eindelijk verlost van dat zware lichaam...
Je laat een leegte achter en ook een enorme dankbaarheid dat ik (en vele andere) jou heb mogen leren kennen.