Geplaatst Bokt Community
Marietje is een fanatiek voetballer. Ze heeft haar paardenvoetbal, zo’n ding van een meter hoog, waar ze al bokkend en springend achteraan rent. Als ik ‘ho’ zeg, keert ze zich vrolijk naar mij toe voor een snoepje. Voetballen is ingewikkeld: ze weigert te spelen als ik niet meedoe, maar ik moet wel zorgen dat ik buiten bereik van eventuele hoeven ben als ze toch te enthousiast wordt. De staleigenaar is soms bezorgd om mijn veiligheid: ‘Ze gaat met alle vier de benen in de lucht!’
Rennen door het zand van de bak is zwaar, vooral ik ben aan het einde van een voetbalsessie moe. Dit keer vraag ik of ze mee wil lopen naar het hek, en gebruik ik deze om op haar rug te klimmen. Meteen als ik op haar rug zit leun ik naar voren om haar op haar hals te kriebelen, Marie is door haar zomereczeem dol op kriebels. Ik ontspan mijn armen en blijf zo even op haar nek liggen. We kennen elkaar al heel lang, bijna de helft van mijn leven en het grootste deel van dat van haar, het is koud buiten en zij is lekker warm en zacht. Ze zucht diep en ik doe mee, ik heb me nooit veiliger gevoeld.
Gek eigenlijk, dat ik me hier zo veilig bij voel. Nog geen vijf minuten geleden sprong ze nog met alle vier de benen in de lucht en nu zit ik zonder tuig op haar rug. Ook als je kijkt naar de cijfers is mijn gevoel van veiligheid geheel onterecht: volgens veiligheid.nl staat paardensport in de top 5 van gevaarlijkste sporten. Ik zou veel veiliger zijn als ik tien meter verderop stond, aan de andere kant van het hek. Hoe kan het dan zijn dat ik me toch zo voel?
Mijn hoofdverdachte voor dit gevoel is oxytocine. Oxytocine is een bekend hormoon en heeft zelfs een bijnaam: het ‘knuffelhormoon’. Dit hormoon zorgt voor een gevoel van verbinding, vertrouwen en veiligheid, precies wat ik nu heb. Dat ik op dit moment oxytocine in mijn lichaam heb is heel logisch, aangezien ik op het moment een stevige knuffel aan mijn paard geef en mijn gezicht in haar vacht verberg. Er is nog een andere reden waarom ik juist nu zoveel van dit knuffelhormoon heb: stress.
Stress en knuffelen? Hoe dat dan? Volgens psycholoog Kelly McGonigal is het zo gek nog niet. Op momenten van stress maak je veel adrenaline aan, dat is bekend. Een ander hormoon wat net zo belangrijk is in je stressreactie is oxytocine: het knuffelhormoon. Door dit hormoon ga je op zoek naar verbinding na een moment van stress, wil je gaan vertellen wat je is overkomen. Samen sta je sterk.
Gek zijn ze, die hersenen van ons. Juist omdat Marietjes voeten alle kanten op vlogen voel ik me nou zo veilig op haar rug. Ik laat me van haar rug af glijden en ze leunt met haar hoofd tegen mijn lichaam aan. Misschien zoekt zij ook even verbinding.
