Geplaatst Algemeen
De gastcolumniste van deze week is Lina Nydahl, de hoofdredacteur van de online versie van het Zweedse ruitertijdschrift Ridsport. Ze publiceerde deze column met de titel "The Crooked Arm in the Digital World" (“De kromme arm in de digitale wereld”) al eerder in Ridsport nummer 17/2024.
Blijven de genuanceerde meningen stil in het debat over paardenwelzijn, overstemd door de agressieve en luide stemmen? Dit is wat de webredacteur van Ridsport, Lina Nydahl, denkt over de kwestie na een bijeenkomst over veiligheid op social media.
Meer nuances nodig op social media
Onlangs nam ik deel aan een dag met lezingen, georganiseerd door de Skåne Equestrian Association, waar we veiligheidskwesties en het klimaat op sociale media bespraken. Wat naar voren kwam, was zowel verontrustend als -helaas- niet heel verrassend.
Verschillende deelnemers - trainers, ruiters, gekozen vertegenwoordigers en juryleden - gaven aan bang te zijn om in het openbaar commentaar te geven, zowel privé als professioneel. Ze hadden het gevoel dat luide en vaak agressieve stemmen de discussie domineren, waardoor ten onrechte de indruk wordt gewekt dat hun standpunten de meerderheid vertegenwoordigen. In feite is het vaak andersom, maar de genuanceerde meningen worden tot zwijgen gebracht uit angst om onder vuur te komen. Het resultaat? Een eenzijdige en vervormde discussie.
Dit is niets nieuws. In 2016, na de vluchtelingencrisis, startte de Zweedse journaliste Minna Dennert de Facebookgroep #jagärhär . De groep, die nu meer dan 70.000 leden heeft, zet zich actief in tegen haat en bedreigingen op social media. De leden laten elkaar weten waar de aanwezigheid van de groep nodig is, om de kwetsbaren te steunen door middel van genuanceerd commentaar en op feiten gecontroleerde informatie.
Dit soort tegenbeweging is ook nodig in de paardensport, want dit gaat niet alleen over het modereren van posts, het gaat over hoe we ons allemaal gedragen en gedragen op social media. Op dit moment wordt het bestaansrecht van de paardensport van verschillende kanten in twijfel getrokken. En als de luidste, negatieve meningen domineren zonder dat ze worden beantwoord met feiten en respect, lopen we het risico iets te verliezen dat veel groter is dan individuele discussies.
De uitdaging hieromheen is net zo belangrijk als het verbeteren van paardenwelzijn. Er moeten meer genuanceerde meningen worden gehoord in de digitale gesprekken. Zonder dat tegenwicht spelen we allemaal roulette met de toekomst van de sport. Het is hoog tijd dat we de handen ineenslaan - niet alleen in paardenwelzijnskwesties, maar ook in de digitale wereld.
