Geplaatst Algemeen
Paardencoach Jerome van der Schaar is de overlast van zwaar vuurwerk helemaal beu. Vorige week is er door schooljeugd tot twee keer toe zwaar vuurwerk richting zijn paardenstallen in Oirschot gegooid. "Het leken wel mortierbommen", zegt hij.
De overlast van vuurwerk is tegenwoordig heel het jaar door volgens Jerome, maar de afgelopen weken was het zo erg dat het niet meer houdbaar is voor de paarden. "Kijk dat de jeugd af en toe een rotje afsteekt, we zijn allemaal jong geweest. Maar het lijkt op complete mortiergranaten, er zitten gewoon kuilen in de weg", aldus Jerome.
"Paarden raken volledig in paniek, die komen de box uit en proberen te vluchten. Op het moment dat ze dat niet kunnen, proberen ze toch links of rechtsom weg te komen. Een veulen is bij een vluchtpoging door het geknal al gewond geraakt."
"Ik denk dat het een soort van stoerdoenerij is."
Jerome wil dat de vuurwerkoverlast stopt. "Ik heb met de gemeente gebeld en gevraagd om handhaving. Ik snap dat ze onderbemand zijn, maar wat gaat er dan gebeuren? De daders zijn terugkerende jongeren van school. Meestal 's middags tussen vier en vijf."
Jerome zegt dat hij heeft geprobeerd om ze aan te spreken, maar ze waren te snel weg op hun elektrische fietsen. Op de vraag wat hij tegen ze zou zeggen, begint hij te lachen. "Laat ik dat maar niet zeggen hier", is het tactvolle antwoord.
"Het gaat mij om alle dieren en niet alleen om de paarden", stelt Jerome: "soms zien we onze katten dagen lang niet na het geknal. Hiernaast hebben ze honden, iets verderop ezels en die dieren raken allemaal in paniek".
Jerome denkt overigens niet dat de schooljeugd bewust met vuurwerk gooit: "ik denk dat het een soort van stoerdoenerij is en dat ze niet in de gaten hebben wat het doet met dieren".
"Het was zo hard, echt carbid in het kwadraat."
Zijn vrouw stond erbij toen er donderdag met heel zwaar vuurwerk werd gegooid. "Ik heb de knal gevoeld, want ik stond er acht meter vandaan. Als ik iets dichterbij had gestaan, dan was ik waarschijnlijk hartstikke doof geweest. Het was zo hard, echt carbid in het kwadraat. Ik heb het nog nooit zo meegemaakt, dat de zonnepanelen en ramen zo stonden te trillen." Ook zij zag de jongeren snel vertrekken op hun elektrische fiets.
Als ze de jeugd had kunnen aanspreken, had ze ze meegenomen: "gewoon om te laten zien wat ze veroorzaken. Ik ga ervan uit dat ze helemaal niet bezig zijn met de schade die het veroorzaakt en dat dat hun bedoeling ook niet is, maar ze veroorzaken het wel".
Voor de komende maanden houdt ze haar hart vast. "Ja ik ben er echt heel de dag mee bezig. Ik was altijd heel relaxed met die paarden bezig en nu ben ik alleen nog maar bang dat er weer zo'n klap komt als de paarden binnen staan. Als je zo'n knal hoort is het net of het leger hier oefeningen houdt."
