Bokt Community

Foto: Privebezit
Bokker Cchanny heeft in augustus meegedaan met haar IJslander aan het ringsteken in Schagen en behaalde daar een mooie derde plaats, reden genoeg voor de nieuwsredactie om haar wat vragen te stellen.
Wil je wat over jezelf en je paard vertellen?
Mijn paard heet Léttfeti van 't Ilperveld en mijn naam is Chantal. Omdat zijn IJslandse naam niet zo lekker roept, heeft hij een makkelijkere roepnaam: Veter. Sinds 2017 zijn wij samen een setje. Na een korte zoektocht kwam ik hem tegen en het voelde goed en vertrouwd. Ondanks dat hij, behalve dat hij een grote maat heeft, niks van mijn eisenlijstje afvinkte. Hij was gewoon énorm leuk en lief. Want hoe leuk is het dat een paard je begroet en direct zijn neus in je gezicht duwt voor een kusje.
Hoe kwam je op het idee om te gaan ringsteken?
Als klein meisje ging ik al naar de binnenstad van Hoorn toe om het ringsteken te zien. Ik vind het prachtig om de combinaties te zien in authentiek gerij.
Was dit je eerste wedstrijd?
Het ringsteken in Schagen (augustus) was onze eerste ringsteekwedstrijd en vuurdoop. Het ringsteken in Enkhuizen (september) was onze 2e wedstrijd.
Hoe ben je aan het kostuum en de wagen gekomen en met wat voor wagen men je?
Samen met Léttfeti staan wij bij een vriendin aan huis. Het kostuum heb ik van haar mogen lenen, evenals het rijtuig. Het is een damesrijtuig Pheaton uit het jaar 1900. Dit is een wagen die oorspronkelijk is gebruik voor de sport/recreatie voor dames.
De wagen waar wij normaal gesproken mee mennen en de wedstrijd van Enkhuizen hebben gedaan, is een marathonwagen, die is van haar man. Ik heb ontzettend veel mazzel dat ik hiervan gebruik mag maken.

Bokker Cchanny en haar paard Léttfeti met een authentiek rijtuig. Foto: Privebezit
Hoe bereid je jezelf voor, is er speciale training nodig?
Tijdens het beleren van Léttfeti ben ik geholpen door mensen die er veel kennis en ervaring mee hebben. Dat vond ik erg belangrijk, omdat het goed moest gaan. Ik heb zelf een menbewijs, dus de kennis en ervaring met ervaren menpaarden had ik. Dus het laten wennen aan het tuig heb ik in stappen gedaan en uiteindelijk hebben we eerst geprobeerd achter hem te hangen in de strengen om te kijken hoe hij dat vond. Dat vond hij okay, dus in april is de marathon wagen erachter gehangen. Hij liep vanaf het begin er zo mee weg. Alsof hij het al jaren doet. Wat Léttfeti in het begin gek vond, was dat ik achter hem de stemhulpen gaf. Op of naast hem is hij gewend vanwege het rijden, fietsen en lange teugelen, maar zo aan de achterkant vond hij vreemd. Het is ook belangrijk dat je paard verkeersmak is. Je rijdt van het inspanterrein naar de ringsteek locatie en komt onderweg verkeer tegen.
Een IJslander voor de wagen zie je niet zoveel. Hoe kwam je op het idee om met hem te gaan mennen?
De IJslander van mijn vriendin, die helaas is overleden, stond ook voor de wagen en ik kan er nog een aantal opnoemen van vrienden en vriendinnen. Maar gewoonlijk staan ze er niet veel voor. Vroeger keek ik al vaak naar het ringsteken in Hoorn, maar ik heb ook op school mijn ruiterbewijs behaald, waardoor het altijd wel heeft gekriebeld. Toen ik een eigen paard heb gekocht en de mogelijkheid deed zich voor om hem in te spannen, hebben we het geprobeerd. Met als voorwaarde Léttfeti moet zich er prettig bij voelen.
Verschilt mennen met een IJslander nog van mennen met een ander ras?
In de basis is het gewoon hetzelfde. Alleen heb je te maken met de tölt en telgang. Als Léttfeti iets spannend vindt, dan gaat hij sneller over in de tölt in plaats van de draf. Doordat hij nog niet zo lang voor de wagen staat, ben ik zelf ook nog alle knopjes aan het onderzoeken, maar qua hulpen en hoe we op pad gaan, is het hetzelfde als met de andere paarden/rassen. Het is in het begin wel wennen dat je de billen van je paard als eerste ziet in plaats van die dikke manenbos met oortjes.
Hoe heb je je voorbereid op het ringsteken? Kun je dat ook thuis oefenen?
Eigenlijk was er bijna geen voorbereiding geweest

Wat neem je allemaal mee als je naar de wedstrijd gaat?
Wat we allemaal mee nemen op zo'n dag is veel, haha!
- Je hebt een speciale trailer nodig waarop je de wagen/rijtuig kan opladen of een aparte aanhanger, en dus een extra auto.
- Je hebt ook altijd een steker/passagier bij je, want als koetsier kan je niet zelf steken en mennen tegelijkertijd. Een extra groom kan ook heel fijn zijn!
- Heel belangrijk; een goed scherp zakmes.
- Schoon gepoetst tuig.
- Je paard
- Het authentiek kostuum of nette kleren.
- De menzweep bij authentiek gerij is een andere zweep dan bij de marathonwagen.
- Poetsspullen om alles nog net zijn laatste glansje te geven.
- Het rijtuig of de wagen en de losse items, bijvoorbeeld bij het rijtuig zitten ook losse koplampen.
- Voor de innerlijke mens wordt er vaak wel gezorgd en anders neem je daar ook nog wat voor mee.
- En misschien zijn er nog wel dingen die ik vergeet.

Bokker Cchanny en haar paard Léttfeti met een marathonwagen. Foto: Privebezit
Hoe gaat zo'n ringsteekwedstrijd in zijn werk? Je komt op de verzamelplaats aan en hoe gaat het dan verder?
Het is de bedoeling dat je in een mooi voorwaarts tempo, van ongeveer 12km/u, je ronde rijd. Rijd je langzamer, dan krijg je een waarschuwing en kan er een diskwalificatie optreden. Omdat ik er nog maar aan twee zelf heb meegedaan, kan ik niet oordelen of het bij andere wedstrijden ook zo gaat, maar in Schagen verzamelden wij op een punt buiten de binnenstad, om daar op te tuigen en om te kleden, om vervolgens in colonne naar de binnenstad te rijden. Vervolgens rij je een verkenningsrondje voordat het begint en ter controle of alle rijtuigen in de juiste volgorde rijden. Er zijn meerdere rondes. Per ronde verschillen de punten die je bij de raak gestoken ringen krijgt. Bij Schagen was het in de eerste manche van 3 ronden: Ronde 1: 10 punten per ring, Ronde 2: 20 punten per ring, Ronde 3: 30 punten per ring. Vervolgens kwam er een 2e manche (ook weer 3 ronden) waarbij dezelfde puntentelling gold. Daarna kwam er een ronde in stap om bloemen in ontvangst te nemen en kwamen er nog 2 ronden daarna, waarbij je wordt beoordeeld voor het schoonste geheel en het bestgaande paard. Als er nog gelijke punten zijn, wordt er een barrage gereden. Dit gaat op tijd. De tijd gaat in op het moment dat de eerste ring wordt gestoken of de paal wordt voorbijgereden, en de tijd stopt na de 3e ring/paal. Bij de een-na-laatste ronde worden de prijzen bekend gemaakt en rozetten uitgedeeld. Naderhand worden in een café op het plein de prijzen uitgedeeld.
In Enkhuizen is er ook buiten de stad inspannen en wordt er door middel van een optocht door de binnenstad heen naar de baan gereden. Ook hier wordt er weer een verkennend rondje gereden en gaan we van start. De puntentelling was hier net eventjes wat anders. Hier waren 4 rondes te rijden: 1ste omloop per ring 10 punten 3 x 10 punten = 30 punten, 2de omloop per ring 20 punten 3 x 20 punten = 60 punten, 3de omloop per ring 30 punten 3 x 30 punten = 90 punten, 4de omloop 1e ring 10 punten 1 x 10 punten = 10 punten, 2e ring 20 punten 1 x 20 punten = 20 punten en de 3e ring 30 punten 1 x 30 punten = 30 punten. Ook hier werd er een ronde gereden voor bestgaand paard en schoonste geheel en uiteindelijk een barrage. De prijsuitreiking in Enkhuizen was direct op de baan en je werd door de burgemeester gefeliciteerd.
Hoe heb je de wedstrijd beleefd en wil je dit vaker gaan doen?
Ik vond het fantastisch. Het ringsteken in Schagen vond ik best spannend, maar het was fijn om een ervaren menner/steker naast mij te hebben die mij er doorheen hielp. Het is geweldig om je op te doffen en in zo'n prachtig rijtuig door de straten te rijden, of tijdens de ere rondes en barrages in een flink tempo door de baan te rijden en het applaus in ontvangst te nemen. In Schagen hebben wij de ronde schoonste geheel en bestgaand gereden in draf. In Enkhuizen heb ik hem in een prachtige tölt de baan over gestuurd. De planning om dit vaker te doen, staat zeker vast! Het rijtuig/marathonwagen en het kostuum zijn niet van mij, maar als deze vrij zijn, dan ga ik zeker vaker mee doen!
Het is leuk om Léttfeti zijn zelfvertrouwen te zien groeien. Daar waar hij nog twijfelend over de baan liep in Schagen, liep hij vol zelfvertrouwen in Enkhuizen.

Foto: Privebezit