Geplaatst Algemeen
Vorige week was een bijzondere dag op stal: er zouden enkele paarden getest worden, of ze geschikt zijn om mee te lopen in het Cavalerie Ere-Escorte op Prinsjesdag. Vorig jaar hebben er al twee paarden meegelopen, en deze keer werden er nog twee extra getest. De paarden van vorig jaar hoefden niet nog eens getest te worden.
Om ongeveer 14:00 uur kwamen de selecteurs aan op stal. Ze stelden zich voor, praatten wat over de paarden en toen werden de paarden gezadeld.
Het eerste paard dat werd getest, was een zevenjarige merrie. De testruiter maakte kennis met het paard, steeg op en reed eerst een paar rondjes door de bak om aan het paard te wennen, maar ook om het paard aan hem te laten wennen natuurlijk. De merrie draafde lekker ontspannen door de bak, met de voor haar onbekende ruiter.
De testruiter op de zevenjarige merrie. Foto: Banjer
Na een paar rondjes werden de meegebrachte attributen ingezet. Als eerste werd er een vlag opgerold op de hoefslag gelegd. De merrie keek er wel naar, maar liep er heel braaf overheen. Toen de vlag het volgende rondje helemaal werd uitgerold, was het toch wel heel raar.. de merrie wou er liever niet overheen, en nam uiteindelijk een sprong. Het was erg mooi om te zien hoe de testruiter gewoon rustig bleef zitten.. geen trekken, geen schoppen... gewoon het paard laten kijken en aanmoedigen om over de vlag te lopen. Het resultaat was dat de merrie na een aantal keer toch over de volledig uitgerolde vlag durfde te stappen. Erg stoer van de merrie, die alle vertrouwen in haar ruiter had.
De testruiter op de zevenjarige merrie. Foto: Banjer
Het volgende attribuut dat werd gebruikt, was een paraplu. Nu was het behoorlijk goed en warm weer, maar dat wil natuurlijk niet zeggen dat het op de derde dinsdag van september ook zo is. Als de weergoden geen goede bui hebben, kan het met bakken uit de hemel vallen. Daarom moet een paard dat meeloopt in het Cavalerie Ere-Escorte niet bang zijn voor paraplu's.
De merrie de paraplu in eerste instantie wel raar... wat is dat nu weer voor vreemd ding in de binnenbak?
De testruiter op de zevenjarige merrie. Foto: Banjer
De testruiter bleef wederom rustig zitten, en nog geen vijf minuten later was de merrie al gewend aan dat rare gekleurde ding. De hele sessie werd trouwens gefilmd, zodat er altijd teruggekeken kan worden hoe het paard op bepaalde dingen/situaties reageerde.
De testruiter op de zevenjarige merrie. Foto: Banjer
Hierna volgde het laatste attribuut: de sabel. Dit is waar de meeste paarden bang voor zijn, het maakt namelijk veel lawaai als het uit de metalen schede wordt gehaald.
Eerst werd de sabel op afstand een paar keer uit de schede gehaald, om te kijken hoe de merrie reageerde. Die vond het allemaal wel prima, dus toen werd het dichterbij gedaan en nog vond ze het prima. De volgende stap was dat de testruiter de sabel in zijn handen nam, en ook toen gaf de merrie geen krimp. De testruiter reed een paar rondjes door de binnenbak, haalde de sabel er een paar keer uit, deed hem er weer in, zwaaide met de sabel, en de merrie had alle vertrouwen in hem.
De testruiter op de zevenjarige merrie. Foto: Banjer
De testruiter op de zevenjarige merrie. Foto: Banjer
De merrie is met vlag en wimpel geslaagd, en mag dus meelopen in het Cavalerie Ere-Escorte op Prinsjesdag.
Het volgende paard dat werd getest, was de moeder van de eerste merrie. Ze zou vorig jaar al meelopen, maar dat ging niet door omdat ze toen een blessure had. Vandaag kreeg ze nog een kans om zich van haar beste kant te laten zien, en dat deed ze!
Eerst reed de testruiter haar weer een paar rondjes door de bak, zodat ze aan elkaar konden wennen, en al vrij snel werd de vlag weer van stal gehaald. Geen enkel probleem, deze merrie liep er zonder enige aarzeling overheen.
De testruiter op het tweede paard. Foto: Banjer
Ook de vrolijk gekleurde paraplu was geen probleem... de merrie kwam op een gegeven moment zelfs gezellig bij de tweede persoon eronder staan.
De testruiter op het tweede paard. Foto: Banjer
En de merrie was ook niet onder de indruk van de sabel. Wat een braaf dier!
De testruiter op het tweede paard. Foto: Banjer
Ik heb van de gelegenheid gebruik gemaakt, en de heren selecteurs nog een paar vragen gesteld.
Is elk paard geschikt om mee te lopen met het Cavalerie Ere-Escorte? Waar moet een paard aan voldoen?
Helaas is niet elk paard geschikt voor deze taak. Een paard mag iets best eng vinden, maar het moet de spanning wel kunnen laten afvloeien. De hartslag moet wel weer zakken, anders worden ze erg heet.
Hoe gaat het selecteren van de paarden in zijn werk?
We gaan verschillende stallen langs om paarden de testen, door heel Nederland. Deze stallen kennen we "via via", vaak ook via ruiters die al in het Cavalerie Ere-Escorte rijden. Dan proberen we de paarden uit, we kijken hoe ze op de verschillende attributen reageren. Als we denken dat een paard geschikt is, gaan we kijken naar welke ruiter het best bij welk paard past.
Hoe worden ruiters geselecteerd om mee te mogen rijden in het Cavalerie Ere-Escorte?
Dat is een heel traject. In december is er een instroomdag. De ruiters rijden dan een selectieproef en ze voeren een sollicitatiegesprek. Daarna volgen er verschillende testen: een psychologische test, een lichamelijke test, een sporttest, en ze moeten een militaire opleiding volgen. Het hele traject duurt zeker zo'n 1,5 jaar. Dit geldt voor aspirant ruiters die bij het Escorte willen rijden. Zowel (beroeps)militairen als burgers mogen hiervoor solliciteren. Het huidige bestand aan escorteurs wordt ieder jaar bekeken of het rijvaardig niveau goed genoeg is om mee te mogen rijden. Zowel de rijtechniek, als de omgang met het paard worden kritisch beschouwd en beoordeeld. Er vindt daarmee jaarlijks een selectie plaats voor iedereen, om te bepalen wie wel en niet mag rijden met Prinsjesdag of een andere ceremonie.
Het was een erg leuke ervaring om dit van dichtbij mee te maken. Het was erg leerzaam, maar vooral ook erg fijn om te zien dat de testruiter de paarden heel goed aanvoelde. Hij wist precies of een paard wat aanmoediging nodig had, of juist even tijd om te kijken. De paarden werden heel eerlijk en respectvol behandeld, en ze vertrouwden de testruiter direct.
interessant om te lezen. 
, ik groet buiten wel met mijn rijzweep.) 
En mooi hoe dochter toch ook snel allerlei nieuwe dingen accepteert 